Stefan IV Lazarević
Stefan IV Lazarević (ur. ok. 1377, zm. 19 lipca 1427) – władca serbski od 1389 roku.
Był synem i następcą księcia Łazarza, serbskim despotą (bizantyjski tytuł z 1402 roku) oraz wasalem tureckim.
Gdy 15 czerwca 1389 roku jego ojciec poległ w bitwie na Kosowym Polu, Stefan był niepełnoletni. W rezultacie w latach 1389–1393 faktyczną władzę sprawowała jego matka, Milica Hrebeljanović, a Stefan przejął rządy w 1393 r.[1]. Dzięki swoim umiejętnościom dyplomatycznym skonsolidował i umocnił państwo oraz zapewnił mu rozwój gospodarczy. Był również mecenasem i organizatorem życia kulturalnego w swoim kraju. Sam również tworzył dzieła literackie, z których najbardziej znany jest poemat prozą Słowo miłości (powstały w 1404 lub 1409 r.). Przypisuje mu się też autorstwo liryczno-epickiego panegiryku ku czci ojca Napis na słupie kosowskim. Stefan Lazarević był także tłumaczem literatury greckiej.
W 1927 został kanonizowany przez Serbski kościół prawosławny. Nadano mu przydomek "Wielki"
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Brzozowska, Księżna Milica – między sakralizacją władzy monarszej, oficjalnym kultem cerkiewnym i narodowym mitem, „Poznańskie Studia Slawistyczne” (5), 2013, s. 62, ISSN 2084-3011 [dostęp 2020-05-03].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dar Słowa: Ze starej literatury serbskiej, Wydawnictwo Łódzkie 1983
- Pisarze świata: Słownik encyklopedyczny, PWN 1999
| Wyszesławice |
|
|---|---|
| Wukanowicze | |
| Nemanicze |
|
| Hrebeljanowicze |
|
| Brankowicze |
|
| Obrenowicze | |
| Karadziordziewicze |
|
| Obrenowicze |
|
| Karadziordziewicze |
|
