Stefan IV Lazarević
Fresk przedstawiający Stefana IV | |
Książę Serbii | |
Okres |
od 28 czerwca 1389 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1377 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Stefan IV Lazarević (ur. ok. 1377, zm. 19 lipca 1427 w Crkvine[1]) – władca serbski od 1389 roku.
Był synem i następcą księcia Łazarza, serbskim despotą (bizantyjski tytuł z 1402 roku) oraz wasalem tureckim.
Gdy 15 czerwca 1389 roku jego ojciec poległ w bitwie na Kosowym Polu, Stefan był niepełnoletni. W rezultacie w latach 1389–1393 faktyczną władzę sprawowała jego matka, Milica Hrebeljanović, a Stefan przejął rządy w 1393 r.[2] Dzięki swoim umiejętnościom dyplomatycznym skonsolidował i umocnił państwo oraz zapewnił mu rozwój gospodarczy. Był również mecenasem i organizatorem życia kulturalnego w swoim kraju. Sam również tworzył dzieła literackie, z których najbardziej znany jest poemat prozą Słowo miłości (powstały w 1404 lub 1409 r.). Przypisuje mu się też autorstwo liryczno-epickiego panegiryku ku czci ojca Napis na słupie kosowskim. Stefan Lazarević był także tłumaczem literatury greckiej. Zmarł w Crkvine, wzniesiono tamże marmurowy nagrobek w 1427 roku, który zachował się do dziś[1]. Sam despota został jednak pochowany w klasztorze Manasija[1].
W 1927 został kanonizowany przez Serbski kościół prawosławny. Nadano mu przydomek „Wielki”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dragan Bosnić , Dragan Bosnić , The hidden Serbia, Beograd: Intersistem Kartografija, 2007, s. 10, ISBN 978-86-7722-254-3 [dostęp 2024-01-14] (ang.).
- ↑ Zofia Brzozowska , Księżna Milica – między sakralizacją władzy monarszej, oficjalnym kultem cerkiewnym i narodowym mitem, „Poznańskie Studia Slawistyczne” (5), 2013, s. 62, ISSN 2084-3011 [dostęp 2020-05-03] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dar Słowa: Ze starej literatury serbskiej, Wydawnictwo Łódzkie 1983
- Pisarze świata: Słownik encyklopedyczny, PWN 1999