Stefan Musiałek-Łowicki

Stefan Musiałek-Łowicki
Konstanty Łowicki, Mucha, Mirosław, Poręba, Włodzimierz
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1896 ; Marciszów
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1986 ; Rzeszów
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1946
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Armia Krajowa; Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów; 17 Pułk Piechoty; KRU Kowel; 16 Pułk Piechoty AK
Stanowiska	komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa; działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stefan Musiałek-Łowicki, ps. „Konstanty Łowicki”, „Mucha”, „Mirosław”, „Poręba”, „Włodzimierz” (ur. 4 sierpnia 1896 w Marciszowie, zm. 13 lipca 1986 w Rzeszowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik obu wojen światowych i wojny z bolszewikami, w czasie okupacji hitlerowskiej inspektor Inspektoratu AK Tarnów i dowódca 16 pułku piechoty Ziemi Tarnowskiej AK, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 sierpnia 1896 roku w gromadzie Marciszów w gminie Poręba Mrzygłodzka, w rodzinie Jana i Florentyny z Hamerlików. Ukończył szkołę ludową w Zawierciu, następnie 3 klasy gimnazjum we Lwowie i trzyletni kurs uzupełniający przy Akademii Handlowej w Krakowie. Od maja 1914 roku był członkiem Drużyn Strzeleckich, od sierpnia żołnierzem Legionów Polskich, pod pseudonimem „Konstanty Łowicki”. Po kryzysie przysięgowym był internowany w obozie w Szczypiornie. Od 1 grudnia 1917 do 1 listopada 1918 roku służył w Polskiej Sile Zbrojnej w Ostrowi Mazowieckiej. 2 listopada 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Jako żołnierz 5 pułku piechoty Legionów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1920 roku w korpusie oficerów piechoty. W okresie międzywojennym służył między innymi w 17 pułku piechoty w Rzeszowie^[1]. 2 kwietnia 1929 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 40. lokatą w^[2]. 20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie z 17 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza^[3]. Od 1932 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Podoficerów KOP w Osowcu. Z dniem 3 kwietnia 1932 roku został przydzielony na trzymiesięczny I Kurs Dowódców Kompanii (szwadronów) Karabinów Maszynowych w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie^[4]. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 odbywał praktykę poborową w Komendzie Rejonu Uzupełnień Wadowice. W tym samym roku został przeniesiony do Komendy Rejonu Uzupełnień Kowel na stanowisko komendanta rejonu uzupełnień.

Walczył w kampanii wrześniowej. Nie został wzięty do niewoli i powrócił do Rzeszowa, gdzie zaangażował się w pracę konspiracyjną, najpierw w Służbie Zwycięstwu Polski, następnie jako zastępca inspektora Inspektoratu ZWZ Rzeszów. Od połowy 1942 roku był inspektorem Inspektoratu AK Tarnów. Był między innymi odpowiedzialny za przeprowadzenie operacji Most II i Most III. Awansowany do stopnia podpułkownika, został mianowany dowódcą 16 pułku piechoty Ziemi Tarnowskiej AK, formowanego do udziału w akcji „Burza”.

Po wojnie pozostał w konspiracji, do aresztowania w listopadzie 1946 roku pełnił funkcję prezesa śląsko-dąbrowskiego okręgu organizacji Wolność i Niezawisłość. Po aresztowaniu był przetrzymywany do lutego 1947 roku, następnie zwolniony. Zamieszkał w Rzeszowie, gdzie zmarł 13 lipca 1986 roku. Pochowany na cmentarzu Pobitno (sektor XXXI-13-2)^[5].

Był mężem Heleny z Baszczów (1898–1988)^[5], z którą miał syna Witolda (ur. 1923) i córkę Krystynę (ur. 1925)^[6].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4825 (1921)^[7]
Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)^[8]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Srebrny Krzyż Zasługi (14 października 1934)^[9]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[10]

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 33, 244.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 293
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 444.
↑ ^a ^b Cmentarze komunalne w Rzeszowie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], www.grobonet.erzeszow.pl [dostęp 2022-09-23] .
↑ Stefan Hipolit Musiałek-Łowicki [online], www.dws-xip.com [dostęp 2022-09-23] .
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3392 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1607)
↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 241.

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
Grzegorz Ostasz: Podziemna armia: Podokręg AK Rzeszów. Rzeszów: 2010. ISBN 978-83-88085-25-3.
Stefan Musiałek-Łowicki, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].

[CITEREFRocznik_Oficerski192833,_244-1] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 33, 244.

[2] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.

[3] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 293

[4] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 444.

[:0-5] Cmentarze komunalne w Rzeszowie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], www.grobonet.erzeszow.pl [dostęp 2022-09-23] .

[6] Stefan Hipolit Musiałek-Łowicki [online], www.dws-xip.com [dostęp 2022-09-23] .

[7] Dekret Wodza Naczelnego L. 3392 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1607)

[8] M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[9] M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.

[10] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 241.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]