Stefan Musiałek-Łowicki

Stefan Musiałek-Łowicki

Konstanty Łowicki, Mucha, Mirosław, Poręba, Włodzimierz

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1896 Marciszów
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1986 Rzeszów
Przebieg służby
Lata służby	1914–1946
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Armia Krajowa Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów 17 Pułk Piechoty KRU Kowel 16 Pułk Piechoty AK
Stanowiska	komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
Odznaczenia

Stefan Musiałek-Łowicki, ps. „Konstanty Łowicki”, „Mucha”, „Mirosław”, „Poręba”, „Włodzimierz” (ur. 4 sierpnia 1896 w Marciszowie, zm. 13 lipca 1986 w Rzeszowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, uczestnik obu wojen światowych i wojny z bolszewikami, w czasie okupacji hitlerowskiej inspektor Inspektoratu AK Tarnów i dowódca 16 pułku piechoty Ziemi Tarnowskiej AK, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Grobowiec Stefana Musiałek-Łowickiego

Życiorys

Urodził się 4 sierpnia 1896 roku w gromadzie Marciszów w gminie Poręba Mrzygłodzka, w rodzinie Jana i Florentyny z Hamerlików. Ukończył szkołę ludową w Zawierciu, następnie 3 klasy gimnazjum we Lwowie i trzyletni kurs uzupełniający przy Akademii Handlowej w Krakowie. Od maja 1914 roku był członkiem Drużyn Strzeleckich, od sierpnia żołnierzem Legionów Polskich, pod pseudonimem „Konstanty Łowicki”. Po kryzysie przysięgowym był internowany w obozie w Szczypiornie. Od 1 grudnia 1917 do 1 listopada 1918 roku służył w Polskiej Sile Zbrojnej w Ostrowi Mazowieckiej. 2 listopada 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Jako żołnierz 5 pułku piechoty Legionów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1920 roku w korpusie oficerów piechoty. W okresie międzywojennym służył między innymi w 17 pułku piechoty w Rzeszowie. 2 kwietnia 1929 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 40. lokatą w. 20 września 1930 roku otrzymał przeniesienie z 17 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza. Od 1932 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Podoficerów KOP w Osowcu. Z dniem 3 kwietnia 1932 roku został przydzielony na trzymiesięczny I Kurs Dowódców Kompanii (szwadronów) Karabinów Maszynowych w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 odbywał praktykę poborową w Komendzie Rejonu Uzupełnień Wadowice. W tym samym roku został przeniesiony do Komendy Rejonu Uzupełnień Kowel na stanowisko komendanta rejonu uzupełnień.

Walczył w kampanii wrześniowej. Nie został wzięty do niewoli i powrócił do Rzeszowa, gdzie zaangażował się w pracę konspiracyjną, najpierw w Służbie Zwycięstwu Polski, następnie jako zastępca inspektora Inspektoratu ZWZ Rzeszów. Od połowy 1942 roku był inspektorem Inspektoratu AK Tarnów. Był między innymi odpowiedzialny za przeprowadzenie operacji Most II i Most III. Awansowany do stopnia podpułkownika, został mianowany dowódcą 16 pułku piechoty Ziemi Tarnowskiej AK, formowanego do udziału w akcji „Burza”.

Po wojnie pozostał w konspiracji, do aresztowania w listopadzie 1946 roku pełnił funkcję prezesa śląsko-dąbrowskiego okręgu organizacji Wolność i Niezawisłość. Po aresztowaniu był przetrzymywany do lutego 1947 roku, następnie zwolniony. Zamieszkał w Rzeszowie, gdzie zmarł 13 lipca 1986 roku. Pochowany na cmentarzu Pobitno (sektor XXXI-13-2).

Był mężem Heleny z Baszczów (1898–1988), z którą miał syna Witolda (ur. 1923) i córkę Krystynę (ur. 1925).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4825 (1921)
• Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
• Srebrny Krzyż Zasługi (14 października 1934)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)

Bibliografia

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
• Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2016-06-11].
• Grzegorz Ostasz: Podziemna armia: Podokręg AK Rzeszów. Rzeszów: 2010. ISBN 978-83-88085-25-3.
• Stefan Musiałek-Łowicki, Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918, Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku [1].