Stefan Sikorski (sportowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Sikorski
Ilustracja
Stefan Sikorski (1927)
Data i miejsce urodzenia

5 października 1907
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1940
KL Mauthausen-Gusen

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1926 skok w dal
złoto Warszawa 1926 trójskok
złoto Warszawa 1927 skok w dal
złoto Warszawa 1927 trójskok
złoto Warszawa 1928 trójskok
złoto Poznań 1929 trójskok
złoto Bydgoszcz 1933 bieg na 100 m
złoto Bydgoszcz 1933 skok w dal
srebro Warszawa 1927 sztafeta 4 × 100 m
srebro Warszawa 1927 sztafeta 4 × 400 m
srebro Warszawa 1928 bieg na 100 m
srebro Warszawa 1928 skok w dal
srebro Poznań 1929 skok w dal
srebro Warszawa 1932 sztafeta 4 × 100 m
srebro Warszawa 1932 trójskok
srebro Bydgoszcz 1933 trójskok
brąz Warszawa 1928 sztafeta 4 × 100 m
brąz Poznań 1929 bieg na 100 m
brąz Poznań 1929 sztafeta 4 × 100 m
brąz Warszawa 1932 bieg na 100 m
brąz Poznań 1934 skok w dal
brąz Białystok 1935 skok w dal
brąz Wilno 1936 skok w dal
brąz Wilno 1936 trójskok
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Przemyśl 1933 bieg na 50 m
złoto Przemyśl 1934 skok w dal
złoto Przemyśl 1935 bieg na 50 m
złoto Przemyśl 1935 sztafeta 6 × 50 m
srebro Przemyśl 1934 bieg na 50 m

Stefan Sikorski (ur. 5 października 1907 w Warszawie, zm. 13 listopada 1940 w Mauthausen-Gusen[1]) – polski lekkoatleta, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był czołowym polskim lekkoatletą okresu międzywojennego. Startował przede wszystkim w skoku w dal, trójskoku i biegu na 100 metrów. Choroba uniemożliwiła mu start w igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie[2].

Zdobył dwadzieścia cztery medale mistrzostw Polski:

  • osiem złotych: w biegu na 100 m w 1933, w skoku w dal w 1926, 1927 i 1933 oraz w trójskoku w 1926, 1927, 1928 i 1929;
  • osiem srebrnych: w biegu na 100 m w 1928, w sztafecie 4 × 100 m w 1927 i 1932, w sztafecie 4 × 400 m w 1927, w skoku w dal w 1928 i 1929 oraz w trójskoku w 1932 i 1933;
  • osiem brązowych: w biegu na 100 m w 1929 i 1932, w sztafecie 4 × 100 m w 1928 i 1929, w skoku w dal w 1934, 1935 i 1936 oraz w trójskoku w 1936[3].

Był też złotym medalistą halowych mistrzostw Polski w biegu na 50 metrów w 1933 i 1935, w skoku w dal w 1934 i w sztafecie 6 × 50 m w 1935, a także srebrnym medalistą w biegu na 50 m w1937[4].

Wielokrotnie był rekordzistą Polski[2]:

W latach 1926-1935 wystąpił w siedemnastu meczach reprezentacji Polski (36 startów), odnosząc 11 zwycięstw indywidualnych.

Rekordy życiowe Sikorskiego[1]:

  • bieg na 60 metrów – 6,7 s (15 czerwca 1933, Warszawa)
  • bieg na 100 metrów – 10,9 s (27 września 1930, Poznań)
  • bieg na 200 metrów – 22,2 s (1 września 1929, Warszawa)
  • bieg na 200 metrów przez płotki – 28,6 s (5 października 1930, Królewska Huta)
  • skok w dal – 7,32 m (26 czerwca 1931, Wilno)
  • trójskok – 14,16 m (28 maja 1933, Warszawa)

Był zawodnikiem Polonii Warszawa (1925-1929), Stadionu Królewska Huta (1930), ponownie Polonii Warszawa (1931-1934), Policyjnego KS Warszawa (1935) i Fortu Bema Warszawa (1936).

W kwietniu 1940 został aresztowany za przynależność do tajnej organizacji ruchu oporu i posiadanie broni palnej. Został skazany na karę śmierci przez sąd SS. Był więziony na Pawiaku. 2 maja 1940 został wywieziony do obozu Sachsenhausen, a stamtąd 1 czerwca 1940 do Mauthausen-Gusen, gdzie został rozstrzelany 13 listopada tego roku[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 196-197. ISBN 83-9136-63-9-1.
  2. a b c Bogdan Tuszyński: Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945. Warszawa: Ars Print Productions, 1999, s. 254. ISBN 83-87224-12-X.
  3. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 9, 10, 144, 145, 154, 155, 241, 242 i 257. ISBN 978-83-61233-20-6.
  4. Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985, s. 106-108.
  5. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 20.
  6. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 173.
  7. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 106.
  8. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 113.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 196-197. ISBN 83-9136-63-9-1.
  • Bogdan Tuszyński: Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945. Warszawa: Ars Print Productions, 1999, s. 254-255. ISBN 83-87224-12-X.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  • Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985.
  • Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.