Szpykiw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szpykiw
Шпиків
Ilustracja
Pałac Świejkowskich
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

tulczyński

Populacja (2019)
• liczba ludności


3110[1]

Nr kierunkowy

+380 4335

Kod pocztowy

23614

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szpykiw”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szpykiw”
Ziemia48°47′24″N 28°34′02″E/48,790000 28,567222

Szpykiw (ukr. Шпиків, hist. pol. Szpików) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie tulczyńskim obwodu winnickiego, historycznie na Podolu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pałac Świejkowskich na rys. N. Ordy

Historia Szpikowa sięga XVI wieku. Przynależał administracyjnie do województwa bracławskiego prowincji małopolskiej Królestwa Polskiego. Od końca XVI wieku własność Ostrogskich. Potem Zamoyskich i poprzez wiano przeszedł do Koniecpolskich, a następnie do Potockich i Świejkowskich, którzy wznieśli tu barokowy pałac. Po II rozbiorze Polski (1793) wraz z większością Podola w zaborze rosyjskim.

W latach 1941-1944 pod zarządem Rumunii.

W 1989 liczyło 4285 mieszkańców[2].

W 2013 liczyło 3355 mieszkańców[3].


Ludzie związani ze Szpikowem[edytuj | edytuj kod]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Pałac w Szpikowie - wybudowany w XVIII w. w stylu barokowym w dobrym stanie zachowany do początków XX w.[4] Pałac powstał na planie czworoboku z okrągłymi wieżami w narożach. W pałacu znajdowała się galeria z portretami Potockich i Świejkowskich[5]
  • fabryka cukru wybudowana według projektu architekta Władysława Horodeckiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.14
  2. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  3. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  4. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 420-423, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  5. Antoni Urbański Memento kresowe, Warszawa, 1929, s.13

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]