Szyndzielnia
 Szczyt Szyndzielni w 2017 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1028 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°45′11,2″N 18°59′58,8″E/49,753111 18,999667
| |
Szyndzielnia (dawniej również Szędzielnia lub Gaciok[1]; niem. Kamitzerplatte – od nazwy niemieckiej leżącej u podnóża góry Kamienicy, spotykane również Kamnitzerplatte, 1028 m n.p.m.) – szczyt w Beskidzie Śląskim, wznoszący się tuż na północ od Klimczoka, usytuowany pomiędzy dolinami Olszówki, Wapienicy i Białki w granicach administracyjnych miasta Bielska-Białej.
Masyw Szyndzielni porośnięty jest lasami bukowymi z domieszką drzew iglastych – świerków i jodeł. Na stoku tzw. Małego Gronia stanowisko modrzewi. Grzbiet opadający spod szczytu Szyndzielni na północ, w stronę Dębowca, zajmowała kiedyś Hala Kamienicka.
Szyndzielnia znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego.
Turystyka
Pod szczytem, na wysokości 1001 m n.p.m., znajduje się duże schronisko turystyczne, wybudowane w roku 1897 przez organizację Beskidenverein. Jest to pierwsze schronisko w Beskidzie Śląskim[2] i polskich Beskidach, rozbudowane w latach 1954–1957.
Tuż poniżej schroniska znajduje się alpinarium o powierzchni około 400 m². Założone zostało w 1905 r. z inicjatywy ówczesnego prezesa Beskidenvereinu, Wilhelma Schlesingera, przez bielskiego muzealnika i przyrodnika Edwarda Schnacka[3]. Zgromadzono w nim rośliny charakterystyczne nie tylko dla Beskidów, ale i Alp Wschodnich. Po II wojnie światowej ogrodem opiekował się bielski Oddział PTTK, jednak z biegiem lat ogród znacznie podupadł. Na początku 2010 r. w ogóle zabroniono wejścia na jego teren ze względów bezpieczeństwa. W 2011 r. z inicjatywą jego rewitalizacji wystąpił Jacek Bożek z Klubu Gaja z Wilkowic. Dzięki wysiłkom władz Bielska-Białej i gminy Wilkowice, kosztem ok. 40 tys. zł ogród został odnowiony: usunięto samosiejki drzew, wypielono teren, przeprowadzono inwentaryzację roślin i dokonano nowych nasadzeń. Opiekę nad alpinarium objęło Nadleśnictwo Bielsko, które włączyło obiekt w trasę przyrodniczej ścieżki dydaktycznej biegnącej przez Szyndzielnię (tablica informacyjna). Ponowne otwarcie ogrodu dla zwiedzających miało miejsce 13 października 2011 r.[4]
Przy górnej stacji kolei linowej na Szyndzielnię znajduje się 18-metrowa wieża widokowa, którą oddano do użytku 14 sierpnia 2015 r.[5]
Przy schronisku węzeł szlaków pieszych, którymi dotrzeć można m.in. do: Wapienicy, Olszówki, Bystrej, Szczyrku, Brennej, Jaworza oraz na Klimczok, Błatnią, Kozią Górę.
Od roku 1953 pod szczyt dociera kolej gondolowa – gruntownie zmodernizowana w latach 1994–1995.
Infrastruktura turystyczna Szyndzielni:
- szlaki piesze:
z Cygańskiego Lasu (dawniej zwanego Parkiem Ludowym) w Bielsku-Białej przez Dębowiec i Cuberniok – 2,5 godz.
z Bielska-Białej przez Kozią Górę – 2,5 godz.
z Olszówki Górnej przez Dębowiec – 2 godz.- z Wapienicy – 1,5 godz.
- z Klimczoka – 45 min.
Galeria
-
Polana na Szyndzielni -
Szyndzielnia widziana z Wysokiego -
Kolej gondolowa na Szyndzielni na tle Bielska-Białej -
Widok z wagonika kolejki
Przypisy
- ↑ Edward Moskała „Schroniska PTTK w Karpatach Polskich” PTTK 1980.
- ↑ Wcześniej powstały schroniska w Beskidzie Śląsko-Morawskim, będącym uznawanym do 1968 za część Beskidu Śląskiego.
- ↑ Kalendarz Cieszyński 2001. , s. 251–255, 2000. Cieszyn: Macierz Ziemi Cieszyńskiej. ISSN 1232-2725.
- ↑ Drost Jacek: Unikalne alpinarium na Szyndzielni już otwarte, w: „Dziennik Zachodni” 2011-10-14.
- ↑ JAK: Nowa atrakcja turystyczna w Bielsku-Białej. Wieża widokowa na Szyndzielni [ZOBACZ CO WIDAĆ]. [w:] Portal „Dziennika Zachodniego”. dziennikzachodni.pl > Wiadomości > Bielsko-Biała [on-line]. Polska Press Sp. z o.o., 2015-08-14. [dostęp 2015-10-09].
Bibliografia
- Barański Mirosław J. – Beskid Śląski. Pasma Klimczoka i Równicy. Przewodnik turystyczny. Seria „Polskie góry” – nr 2. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1995, ISBN 83-7005-360-2.
- Beskid Śląski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. „Compass”, wyd. II, Kraków 2004, ISBN 83-89165-68-6.