Sebastian Flizak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Tablica pamiątkowa poświęcona Sebastianowi Flizakowi przy ulicy Matejki w Mszanie Dolnej)
Sebastian Flizak
Ilustracja
Sebastian Flizak (ok. 1929)
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1881
Podobin

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1972
Mszana Dolna

Miejsce spoczynku

Cmentarz parafii św. Michała Archanioła w Mszanie Dolnej

Miejsce zamieszkania

Mszana Dolna

Narodowość

polska

Stanowisko

prezes Oddziału Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Mszanie Dolnej (1947-1972)

Rodzice

Justyna Flizak
Józef Flizak

Krewni i powinowaci

Rafał Rusnak[1]

Multimedia w Wikimedia Commons

Sebastian Flizak (ur. 5 stycznia 1881 w Podobinie, zm. 28 listopada 1972 w Mszanie Dolnej) − polski nauczyciel, etnograf.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 stycznia 1881 w Podobinie[2]. Pochodził z wielodzietnej średniozamożnej rodzinie chłopskiej, był synem Jana i Justyny z domu Janik. Nauki na poziomie szkoły powszechnej pobierał w Niedźwiedziu i Szczyrzycu, od 1894 był uczniem C. K. Gimnazjum Nowodworskiego (św. Anny) w Krakowie, gdzie w 1901 zdał egzamin dojrzałości (w jego klasie był m.in. Marian Osiński)[3]. Podjął wówczas studia w zakresie filologii klasycznej i germańskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 1904 kontynuowane na uniwersytecie w Monachium (do 1905). Rozprawa Alpen in der deutschen Poesie przyniosła mu w 1908 dyplom doktora filozofii.

Od 31 sierpnia 1906 pracował jako nauczyciel szkół średnich[2]. Początkowo w C. K. Gimnazjum w Bochni. 15 maja 1907 złożył egzamin nauczycielski[2]. Od tego czasu pracował w C. K. Gimnazjum w Nowym Targu[2]. 30 lipca 1907 został mianowany nauczycielem rzeczywistym[2]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 12 sierpnia 1913 jako c. k. profesor C. K. I Gimnazjum w Nowym Sączu otrzymał posadę w filii C. K. VII Gimnazjum we Lwowie[4]. W roku szkolnym 1913/1914 uczył tam języka niemieckiego i był zawiadowcą biblioteki,a ponadto był kuratorem zabaw ruchowych z ramienia zakładu[5].

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 został powołany do armii austriackiej[6]. Podczas jednej z bitew karpackich został wzięty do niewoli rosyjskiej[6][7][8]. Jako jeniec przebywał na Syberii. W kwietniu 1918 wrócił z niewoli rosyjskiej do pracy w filii VII Gimnazjum[9][10]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 11 kwietnia 1918 otrzymał VIII rangę służbową[11].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) i nastaniu II Rzeczypospolitej pozostawał profesorem VII Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie, a rozporządzeniem Rady Szkolnej Krajowej z 1 listopada 1920 został przeniesiony do Państwowego Gimnazjum w Brzozowie, gdzie od 1 listopada 1920 był kierownikiem[12], a od 6 grudnia 1922 do 14 września 1926 dyrektorem gimnazjum, przy czym od 1 maja 1925 czasowo zastępowany na stanowisku przez Jana Zakrzewskiego)[13])[14]. Ze stanowiska dyrektora brzozowskiego gimnazjum został mianowany na stanowisko dyrektora II Państwowego Gimnazjum w Stanisławowie z dniem 1 kwietnia 1926[15]. We wrześniu 1927 na własną prośbę został przeniesiony z XII Państwowego Gimnazjum we Lwowie do Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku[16][17], w którym pracował do 1933. W sanockim gimnazjum uczył języka niemieckiego, propedeutyki filozofii, języka francuskiego jako przedmiotu nadobowiązkowego, przyrody, psychologii, kierował biblioteką niemiecką[18]. Został przeniesiony w stan spoczynku na początku 1933[19]. Z dniem 31 marca 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[20].

Działał w Towarzystwie Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych. Do 1939 był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, działającego w gmachu przy ulicy Mickiewicza[21]. W 1933, ze względu na zły stan zdrowia, przeszedł na emeryturę. Mieszkając nadal w Sanoku, odwiedzał także strony rodzinne i zajmował się gromadzeniem materiałów etnograficznych dotyczących historii i kultury ludowej Zagórzan. Prowadził też badania archiwalne i wielokrotnie przygotowane przez niego wypisy pozwoliły na zachowanie materiałów, zniszczonych później w wojennej zawierusze. Był członkiem sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[22]. 28 stycznia 1934 został wybrany skarbnikiem zarządu koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych w Sanoku[23].

Po tym jak w 1940 stracił majątek w Sanoku, przeniósł się ponownie do Mszany Dolnej[24]. W latach okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu, a w lutym 1945 włączył się do powojennej organizacji szkolnictwa, współtworząc Samorządowe Gimnazjum Koedukacyjne w Mszanie Dolnej. Do likwidacji szkoły w 1950 był jej dyrektorem. Pracował następnie w Tymbarku w Liceum Przetwórstwa Owocowego i Handlu Ogrodniczego.

Nagrobek Sebastiana Flizaka na cmentarzu Parafii św. Michała Archanioła w Mszanie Dolnej.

W 1953 z rekomendacji profesora Tadeusza Seweryna, dyrektora Muzeum Etnograficznego w Krakowie, został adiunktem w Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce-Zdroju; rok później, po śmierci ks. Justyna Bulandy, wieloletniego honorowego kierownika muzeum, przejął jego obowiązki, będąc zarazem jedynym pracownikiem merytorycznym placówki. Przystąpił do uporządkowania, inwentaryzacji i naukowego opracowania zbiorów, wypełniając kilkaset kart katalogowych. Po odejściu z muzeum w 1956 był do 1964 wychowawcą w Dziecięcym Ośrodku Sanatoryjno-Prewentoryjnym w Rabce.

W latach przedwojennych ogłaszał pierwsze publikacje etnograficzne na łamach czasopism „Lud”, „Wierchy”, „Ziemia”, „Piast”, . Po 1945 kontynuował swoje badania, gromadząc materiały o budownictwie, pasterstwie, wierzeniach, strojach, prawie zwyczajowym, nazewnictwie, literaturze ludowej Zagórzan; publikował nadal w „Ludzie”, „Ziemi” i „Wierchach”, a także w „Pracach i Materiałach Etnograficznych” czy „Orlim Locie”. Z łącznej liczby 49 ogłoszonych publikacji (według bibliografii opracowanej przez Zofię Rak) do najważniejszych należą Materiały etnograficzne i historyczne z terenu Zagórzan (1952), wydane przez Polskie Towarzystwo Ludoznawcze jako tom IV "Archiwum Etnograficznego", a także Strój Zagórzan (1956). Flizak pozostawił też prace nieopublikowane, m.in. maszynopis Wieś Podobin w pow. Limanowa, zgromadzone w archiwum Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu i archiwum Oddział Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Mszanie Dolnej. Wygłaszał też liczne odczyty i pogadanki radiowe.

W Polskim Towarzystwie Ludoznawczym działał od 1947. Założył wówczas, zachęcony przez Leopolda Węgrzynowicza, oddział w Mszanie Dolnej i do końca życia pełnił obowiązki prezesa. W 1969 został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego.

Nie założył rodziny. Zamieszkiwał w Mszanie Dolnej[25][26], gdzie zmarł 28 listopada 1972.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Tablica upamiętniająca Sebastiana Flizaka na fasadzie Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych w Mszanie Dolnej.

Imię Sebastiana Flizaka nosi ulica w Mszanie Dolnej[27].

W dniu 16 grudnia 2019 r. na budynku Zespołu Szkół Techniczno-Informatycznych przy ul. Matejki 11 w Mszanie Dolnej odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą pamięci Sebastiana Flizaka oraz odbyła się promocja książki autorstwa dr. Katarzyny Ceklarz pt. Sebastian Flizak. Ludoznawca i etnograf na tle swojej epoki[28]. Tablicę odsłonił spokrewniony z Flizakiem wójt gminy Niedźwiedź Rafał Rusnak[29].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Wspomnienia o Wł. Orkanie. Odczyt Odczyt wygłoszony na posiedzeniu Koła T.N.S.W. dnia 25 maja 1930 w Sanoku, Lwów 1930, ss. 30.
  • Notatki etnograficzne z okolic Mszany Dolnej, „Lud” 1934/1935, t. 33, s. 21-27.
  • Ekspansja podhalańskiej kultury ludowej, „Lud” 1936, t. 34, s. 296-271.
  • Z życia owczarzy gorczańskich, „Wierchy” 1936, t. 14, s. 69-80.
  • Z dziejów sądownictwa dworskiego (cz. I), „Piast” 1936, nr 29, s. 5.
  • Z dziejów sądownictwa dworskiego (cz. II), „Piast” 1936, nr 31, s. 4.
  • Z dziejów sądownictwa dworskiego (cz. III), „Piast” 1936, nr 32, s. 6.
  • Z dziejów sądownictwa dworskiego (cz. IV), „Piast” 1936, nr 33, s. 4.
  • Moda w nadawaniu imion chrzestnych u górali pod Gorcami, „Lud” 1937, t. 15, s. 55-59.
  • Dziadowskie obiady, „Lud" 1937, t. 15, s. 53-55.
  • Co należy rozumieć przez Podhale, „Wiadomości Rabczańskie” 1937, nr 13-14 (październik-listopad), s. 1-2.
  • Nazwy najwyższych gór w Gorcach, „Wierchy” 1938, t, 16, s. 165-167.
  • W związku z napisem na Czole Turbacza, „Wierchy” 1938, t. 16, s. 217.
  • Zabytek budownictwa drewnianego z XVI w. w Mszanie Dolnej, „Piast” 1938, nr 35, s. 7.
  • Z ziemi Zagórzan, „Ziemia” 1938, nr 10, s. 225-230.
  • Nekrolog [ks. Władysława Magiery], „Lud” 1946, t. 37, s. 534-535.
  • Ograbek, „Prace i Materiały Etnograficzne” 1947, t. 6, s. 201-203.
  • Złote górskie - waluta regionalna, „Piast”, z dn. 6.04.1947, nr 11, s. 3-7.
  • Przemiany w kulturze materialnej Zagórzan, „Orli Lot” 1948, nr 3, s. 37-42.
  • Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Mszanie Dolnej, „Lud” 1948, t. 38, s. 460-461.
  • Bont, „Prace i Materiały Etnograficzne” 1948/1949, t. 7, s. 439-442.
  • Wypraszanie od śmierci, czyli jak powstaje legenda, „Orli Lot” 1949, nr 7, s. 105-108.
  • Materiały etnograficzne i historyczne z terenu Zagórzan, „Archiwum Etnograficzne”. Poznań - Łódź 1952, nr 4, ss. 67.
  • Sprawozdanie z pracy Oddziału PTL w Mszanie Dolnej, „Lud” 1954, t. 41, cz. 2. 1245-1246.
  • Muzeum regionalne im. W. Orkana w Rabce, „Lud” 1955, t. 42, cz. 2, s. 844-845.
  • Sprawozdanie PTL Oddziału Mszana Dolna, „Lud” 1955, t. 42, cz. 2, s. 952-954.
  • Sprzęt domowy i gospodarski Górala Gorczańskiego, „Polska Sztuka Ludowa” 1956, nr 4/5, s. 283-284.
  • Strój Zagórzan, „Atlas Polskich Strojów Ludowych”, cz. 5, Małopolska, z. 6. Wrocław 1956, ss. 65.
  • Sidziniarki. Przyczynek do historii ruchu religijnego wśród Górali, „Lud” 1957 [wyd. 1959), t. 44. s. 340-340.
  • Pierwsze światła pod Gorcami, „Wieści” 1957, nr 41, s. 2 i 11.
  • Bulanda - ostatni czarodziej gorczański, „Wierchy” 1957, L. 26, s. 192-195.
  • Huta szkła w Lubomierzu i lipa w Podobinie, „Ziemia” 1958, t. 5, s. 19.
  • Opowieści ludowe z gór, „Wierchy” 1958 [wyd. 1959], t. 27, s. 172-186.
  • Papiernia i Skala, „Wierchy” 1958 [wyd. 1959], t. 27, s. 284-285.
  • Jeszcze o Koldrasie, „Wierchy” 1958 [wyd. 1959], t. 27, s. 285.
  • Zabytkowa kapliczka w Łostówce, „Wierchy” 1958 [wyd. 1959], t. 27, s. 285-287.
  • Sprawozdanie PTL Oddział Mszana Dolna, „Lud” 1958/1959, t. 45, s. 549-553.
  • Kapliczka w Olszówce, „Wierchy” 1962 [wyd. 1963], t. 31, s. 267-268.
  • Z dziejów Kasinki Małej, „Wierchy” 1964 [wyd. 1965], t. 33, s. 256-258.
  • Przyczynek do kwestii goralenvolku, „Wierchy” 1965 [wyd. 1966], t. 34, s. 287-289.
  • Polany w Gorcach i Beskidzie Wyspowym, „Wierchy” 1966 [wyd. 1967], t. 35, s. 159-168.
  • Przyczynek do dziejów Mszany Dolnej, „Wierchy” 1966 [wyd. 1967], t. 35, s. 288-289.
  • Kapliczka w Porębie Wielkiej czyli dzieło sztuki elitarnej na wsi, „Wierchy” 1966 [wyd. 1967], t. 35, s. 293-295.
  • Łostówka, w: „Materiały Etnograficzne z Powiatu Limanowskiego”, z. 1. red. P. Kaleciak, Archiwum Etnograficzne", Wrocław 1967, nr 30, s. 9-27.
  • Drewniany zabytek w Mszanie Dolnej, „Wierchy” 1970 [wyd. 1971], t. 39, s. 264-265.
  • Miejsce stracenia w Mszanie Górnej, „Wierchy” 1970 [wyd. 1971], t. 39, s. 265-266.
  • Ze spuścizny po Stanisławie Dunin-Borkowskim, „Wierchy” 1970 [wyd. 1971]. t. 39. s. 269-270.
  • Kasinka Mała, [w:] „Materiały etnograficzne z powiatu limanowskiego”, z. 2, red. P. Kaleciak, „Archiwum Etnograficzne", Wrocław 1971, nr 30, s. 43-51.
  • Z ludowych podań gorczańskich, „Wierchy” 1971 [wyd. 1972], t. 40. s. 281-282.[30]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Upamiętnienie Sebastiana Flizaka świętem Ziemi Zagórzańskiej: Powiat Limanowski [online] [dostęp 2024-02-09] (pol.).
  2. ↑ a b c d e Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 52.
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum Nowodworskiego czyli Św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1901. Kraków: 1901, s. 78.
  4. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1913/4. Lwów: 1914, s. 33.
  5. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1913/4. Lwów: 1914, s. 31, 48.
  6. ↑ a b Artur Załęcki: Nasz Zakład w czasie wojny. Lipiec 1914 – czerwiec 1916. Szkic pamiątkowy. W: Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1915/6. Lwów: 1916, s. 14.
  7. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1915/6. Lwów: 1916, s. 37.
  8. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1916/7. Lwów: 1917, s. 3.
  9. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1917/8. Lwów: 1918, s. 3.
  10. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1018.
  11. ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Filii C. K. Gimnazyum VII we Lwowie za rok szkolny 1917/8. Lwów: 1918, s. 16.
  12. ↑ Sprawozdanie Państwowego Gimnazjum VII. im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie za rok szkolny 1920/21. Lwów: 1921, s. 6.
  13. ↑ XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 2.
  14. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Lwów/Warszawa: Książnica Polska, 1924, s. 309.
    •Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 131.
    •Lista dyrektorów szkoły na oficjalnej stronie. lobrzozow.edupage.org. [dostęp 2014-05-08].
  15. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 10, s. 246, 15 czerwca 1926. 
  16. ↑ XLI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1927/1928. Sanok: 1928, s. 14.
  17. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 422, Nr 10 z 20 listopada 1927. 
  18. ↑ XLI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1927/1928. Sanok: 1928, s. 11.
    •XLIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1929/30. Sanok: 1930, s. 9.
    •XLIV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1930/31. Sanok: 1931, s. 1.
    •XLV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1931/32. Sanok: 1932, s. 1.
    •XLVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1932/33. Sanok: 1933, s. 1.
    •Andrzej Tarnawski. „Belfrowie” – Nostri Magistri. „Rocznik Sanocki”. Tom VII, s. 182-183, 1995. 
  19. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 72, Nr 3 z 25 marca 1933. 
  20. ↑ XLVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1932/33. Sanok: 1933, s. 4.
  21. ↑ Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 39.
  22. ↑ Jerzy Kapłon: Zarys historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku. cotg.pttk.pl. [dostęp 2005-07-02].
  23. ↑ Wieści z kół. „Przegląd Pedagogiczny”, s. 48, Nr 4 z 17 lutego 1934. 
  24. ↑ http://maciejczak.rmt.pl/userfiles/download/2biografiaflizaka.doc
  25. ↑ Józef Stachowicz: Nasi profesorowie na zjeździe. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 86.
  26. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 124.
  27. ↑ Plan miasta. [w:] Oficjalny serwis Urzędu Miasta Mszana Dolna [on-line]. Urząd miasta Mszana Dolna. [dostęp 2024-02-14].
  28. ↑ z, Mszana Dolna. „Od Sebastiana Flizaka można uczyć się życia”. Odsłonięcie tablicy i promocja monografii [online], 16 grudnia 2019.
  29. ↑ Upamiętnienie Sebastiana Flizaka świętem Ziemi Zagórzańskiej: Powiat Limanowski [online] [dostęp 2024-02-09] (pol.).
  30. ↑ Katarzyna Ceklarz, Kompletny spis prac Sebastiana Flizaka (w ramach działów w układzie chronologicznym), [w:] Piotr Krzywda (red.), Sebastian Flizak (1881-1972), Kraków: Pro Memoria, 2019, s. 325-326, ISBN 978-83-62473-96-0 (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Katarzyna Ceklarz, Sebastian Flizak. Ludoznawca i etnograf na tle swojej epoki, Kraków 2019, ss. 402, ISBN 978-83-62473-96-0
  • Katarzyna Ceklarz, Obraz galicyjskiej szkoły ludowej we wspomnieniach dra Sebastiana Flizaka (1881-1972). Przyczynek do biografii, [w:] Niewyczerpane bogactwo kraju... Szkolnictwo galicyjskie w dobie autonomii, M. Koterbickiej-Borys, J. Popka, B. Wolano (red.), Rzeszów 2014, s. 89-110
  • Katarzyna Ceklarz, Sebastian Flizak (1881-1972) – pionier badań etnograficznych po północnej stronie Gorców, „Almanach Nowotarski” 2015, nr 19, s. 223-232
  • Katarzyna Ceklarz, Trudne relacje pionierów chłopskiej inteligencji na przykładzie Władysława Orkana i Sebastiana Flizaka [w:] Władysław Orkan piewca Gorców i Podhala, B. Faron (red.) Kraków 2015, s. 231-248
  • Katarzyna Ceklarz, „Spod Gorców w świat i z powrotem” – nieznany pamiętnik dr. Sebastiana Flizaka, [w:] Wierchy wołają. Wiesławowi A. Wójcikowi na siedemdziesiąte urodziny, J. Konieczniak, J. Pociask-Karteczka (red.), Kraków 2016, s. 53-64
  • Katarzyna Ceklarz, Nowotarskie gimnazjum w latach 1907-1913 we wspomnieniach dra Sebastiana Flizaka, „Almanach Nowotarski” 2016, nr 20, s. 249-261
  • Maria Olszowska, Elfryda Trybowska, Słownik biograficzny Rabki, Oficyna Wydawnicza "Wierchy", Kraków-Rabka 2007
  • Zofia Rak, Sebastian Flizak (1881-1972), nauczyciel gimnazjalny, etnograf amator, regionalista, kierownik Muzeum im. W. Orkana w Rabce, w: Etnografowie i ludoznawcy polscy. Sylwetki, szkice biograficzne, tom I (pod redakcją Ewy Fryś-Pietraszkowej, Anny Kowalskiej-Lewickiej, Anny Spiss), Wydawnictwo Naukowe DWN, Oddział Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Krakowie, Kraków 2002
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sebastian_Flizak&oldid=73069440#Upamiętnienie”