Przejdź do zawartości

Tadeusz Przemysław Grocholski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Przemysław Grocholski
Herb
Syrokomla
Rodzina

Grocholscy herbu Syrokomla

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1839
Pietniczany

Data i miejsce śmierci

29 lipca 1913
Strzyżawka

Ojciec

Henryk Cyprian Grocholski

Matka

Ksawera Franciszka Brzozowska

Żona

Zofia Zamoyska

Dzieci

Tadeusz Henryk(inne języki)
Remigiusz Adam
Zofia
Michał
Anna
Stanisław
Henryk(inne języki)
Ksawery

Rodzeństwo

Maria, Stanisław, Helena

Tadeusz Przemysław Michał Grocholski herbu Syrokomla (ur. 3 maja 1839 w Pietniczanach, zm. 29 lipca 1913 w Strzyżawce[1]) – malarz, ziemianin.

Syn Henryka Cypriana Grocholskiego i Ksawery Franciszki Brzozowskiej herbu Belina. Prawnuk Marcina Grocholskiego, kasztelana i ostatniego wojewody bracławskiego. Był bratem Marii Cecylii, Stanisława Wincentego i Heleny.

Absolwent szkoły podchorążych gwardii w Petersburgu. Porucznik gwardii konnej do 1859 r. Następnie studiował malarstwo w Paryżu (u Léona Bonnata), Madrycie, Monachium, Wiedniu (u C.Griepenkerla(inne języki)[2]) i w Krakowie, gdzie zetknął się z Matejką i J. Kossakiem[3][2]. W 1860 wraz z siostrą Marią przebywał w Biarritz, gdzie rysowali pejzaże i portrety[2]. Najwcześniejsze znane prace Grocholskiego pochodzą z 1858 roku, z czasów prywatnych studiów malarskich w Petersburgu. Z kolei z pobytu w Odessie pochodzą portrety tamtejszych nauczycieli rysunków: Kochlera i Fr.Mahlmanna[2].

Po śmierci ojca w 1866 r. zajął się gospodarowaniem w rodzinnym majątku.

Ożenił się 30 sierpnia 1886 r. z Zofią Marią Zamoyską, córką Stanisława Kostki Zamoyskiego(inne języki) (1820–1889). Ślub odbył się w Warszawie, w kościele św. Krzyża[1]. Następnie państwo młodzi zamieszkali w przygotowanej dla nich Strzyżawce[4].

Ówczesna Strzyżawka w powiecie winnickim posiadała cegielnię, dwa młyny i gorzelnię założoną w 1850 r. W Stepanówce Grocholskiego funkcjonowała od 1866 r. cukrownia, zatrudniająca 700 ludzi i posiadająca 22 dyfuzory mieszczące 3520 wiader. W 1886/1887 r. przerobiono w niej 199 923 berkowce buraków[5][6][7].

Był wiceprezesem Podolskiego Towarzystwa Rolniczego w Winnicy. Wraz ze starszym bratem Stanisławem (1835–1907)[8] organizował wystawy rolnicze oraz bank włościański[3].

Prowadząc działalność gospodarczą, jednocześnie malował, głównie sceny z życia ludu, portrety (m.in. portret Władysława Czartoryskiego), obrazy religijne. W l. 1881-1901 brał udział w wystawach TPSP w Krakowie. We Lwowie na wystawie malarstwa polskiego otrzymał w 1894 r. srebrny medal. Wystawiał także w Paryżu i w Zachęcie. Wspólnie z Izabellą Działyńską malował freski w Gołuchowie. Był także mecenasem, wspierającym artystyczne talenty, m.in. pomógł Kazimierzowi Pochwalskiemu, a także na swój koszt wysłał na studia do Rzymu Jana Zasiedatela(inne języki), chłopa ze swych posiadłości.

Tadeusz i Zofia Grocholscy mieli ośmioro dzieci Tadeusza Henryka Ksawerego(inne języki) (1887–1920), Remigiusza Adama (1888–1965), Zofię (1889–1969), Michała (1891–1924), Annę (1892–1977), Stanisława (1894–1895), Henryka(inne języki) (1896–1939), Ksawerego (1903–1947)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Marek Jerzy Minakowski: Tadeusz Przemysław Michał hr. Grocholski z Grabowa h. Syrokomla. sejm-wielki.pl. [dostęp 2024-08-05].
  2. a b c d Grocholski Tadeusz Przemysław Michał (1839 – 1913). grocholski.pl. [dostęp 2024-08-07].
  3. a b Grocholski Tadeusz Przemysław Michał (1839 - 1913) - Polski słownik biograficzny. grocholski.pl. [dostęp 2024-08-05].
  4. Piotr Szymon Łoś: Grocholscy z Pietniczan i Poniatowa, cz. 1. [w:] Rody i Rodziny Mazowsza - Podcast - Radio dla Ciebie [on-line]. rdc.pl, 2024-05-01. [dostęp 2024-08-07].
  5. Stepanówka I.) wś, pow. bracławski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 328.
  6. Polska własność ziemska w guberni kijowskiej oraz podolskiej. Sobańscy, Grocholscy i Brzozowscy. [w:] Słowo Polskie [on-line]. 2021-01-05. [dostęp 2024-08-07].
  7. Aleksandra Anusik. Rola ziemiaństwa polskiego w industrializacji Ukrainy w drugiej połowie XIX wieku. „Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku”. 7, s. 109, 2010. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. DOI: 10.18778/2080-8313.07.07. 
  8. Wiktoria Kolesnyk: Grocholski Stanisław Wincenty (1835 – 1907). [w:] Słownik biograficzny znanych i zasłużonych Polaków w historii regionu winnickiego na Ukrainie [on-line]. [dostęp 2024-08-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]