Tirzepatyd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tirzepatyd
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C225H348N48O68

Masa molowa

4813,53 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

2023788-19-2

PubChem

156588324

DrugBank

DB15171

Klasyfikacja medyczna
ATC

A10BX16

Tirzepatyd (nazwa handlowa: Mounjaro) – organiczny związek chemiczny z grupy analogów peptydów, stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Został opracowany przez przedsiębiorstwo Eli Lilly and Company, a zatwierdzony do użytku w USA w maju 2022 r. Jest podawany w formie zastrzyków podskórnych[1]. Jest to pierwszy lek będący jednocześnie agonistą receptora GLP-1, jak i GIP[3].

Producent szacował, że szczytowe przychody z leku mogą sięgnąć 5 miliardów USD[4]. Nad podobnym lekiem, o nazwie Ozempic, prace prowadziła firma Novo Nordisk[4].

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Tirzepatyd jest lekiem podwójnie celowanym: aktywuje zarówno receptory GLP-1, jak i GIP, będące hormonami regulującymi poziom cukru we krwi[1].

Lek znacząco wydłuża czas, w którym stężenie glukozy we krwi mieści się w bezpiecznym zakresie 70–140 mg/dl (TITR, z ang. time in tight range[5]). W 52-tygodniowym badaniu, przy podawaniu raz w tygodniu, TITR u pacjentów wzrósł średnio o 50 punktów procentowych, z 23% do 73% (u przyjmujących codziennie insulinę degludec(inne języki) odnotowano średni wzrost o 27 p.p., z 22% do 48%). U niektórych badanych zmiany były jeszcze wyraźniejsze (z 5% do 95%, a nawet z 1% do 98%)[6].

Wprowadzenie tirzepatydu uważane jest za istotny postęp w leczeniu cukrzycy typu 2”[1].

Niealkoholowe stłuszczenie wątroby[edytuj | edytuj kod]

W badaniu klinicznym SURPASS-3 lek wykazał silne działanie redukujące tłuszcz wątrobowy, nawet przy przyjmowaniu najmniejszej dawki[6]. U niektórych pacjentów w trakcie rocznej obserwacji powodował zmniejszenie zawartości tłuszczu w wątrobie z 27% do 3%[6].

Redukcja masy ciała[edytuj | edytuj kod]

Podczas badań klinicznych leku obserwowano również istotną redukcję masy ciała (średnie BMI uczestników badań wynosiło 32–34)[1]. Przyjmowanie maksymalnej dawki powodowało, na koniec 72-tygodniowego badania, zmniejszenie masy ciała średnio o 6,8 kg więcej niż w porównaniu do grupy placebo; przy przyjmowaniu wraz z insuliną, o ponad 10 kg więcej; o ponad 5 kg więcej w porównaniu do grupy przyjmującej semaglutyd; o ponad 12 kg więcej w porównaniu do grup przyjmujące analogi insuliny[1][7].

Tirzepatyd jest oceniany jako potencjalnie najbardziej skuteczny lek w terapii otyłości[6].

Podawanie i dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Lek ma formę zastrzyków podskórnych, podawanych raz w tygodniu w dawce 2,5–15 mg[1][3], w postaci automatycznych penów. Iniekcje wykonuje się w udo, górną część ramienia bądź w okolice brzucha.

Typowy schemat dawkowania rozpoczyna się od dawki 2,5 mg, podawanej raz w tygodniu przez 4 tygodnie. Następnie zwiększa się ilość podawanego tirzepatydu do 5 mg tygodniowo. Po upływie kolejnych 4 tygodni, w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie można zwiększać dawkowanie w przyrostach o 2,5 mg, przy czym tygodniowa dawka maksymalna tego leku wynosi 15 mg[8][9].

Skutki uboczne[edytuj | edytuj kod]

Lek w próbach klinicznych powodował u około 5% pacjentów łagodne skutki uboczne: nudności, wymioty, biegunki, zmniejszenie apetytu, zatwardzenia, uczucie dyskomfortu w górnej jamie brzusznej, i bóle jamy brzusznej[1][3].

Lek powiązano z powstawaniem u szczurów nowotworów komórek C tarczycy. Nie wiadomo czy powoduje podobne działanie u ludzi, i z tego względu lek nie jest wskazany dla osób wcześniej chorujących, lub u których członkowie rodziny chorowali na raka rdzeniastego tarczycy lub na mnogą gruczolakowatość wewnętrzwydzielniczą typu 2[1].

Lek nie był badany u pacjentów wcześniej chorujących na zapalenie trzustki i nie jest zalecany pacjentom z cukrzycą typu 1[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j FDA Approves Novel, Dual-Targeted Treatment for Type 2 Diabetes [online], FDA, 13 maja 2022 [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  2. a b c d e Tirzepatide, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB15171 [dostęp 2022-12-08] (ang.).
  3. a b c FDA approves Lilly's Mounjaro™ (tirzepatide) injection, the first and only GIP and GLP-1 receptor agonist for the treatment of adults with type 2 diabetes [online], PRNewswire, 13 maja 2022 [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  4. a b Ben Adams, Eli Lilly talks up 'long-term' game plan for tirzepatide launch, but don't expect major sales early on [online], Fierce Pharma, 11 lutego 2022 [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  5. Nunzio Camerlingo i inni, Design of clinical trials to assess diabetes treatment: Minimum duration of continuous glucose monitoring data to estimate time‐in‐ranges with the desired precision, „Diabetes, Obesity and Metabolism”, 23 (11), 2021, s. 2446–2454, DOI10.1111/dom.14483, PMID34212483, PMCIDPMC8518626 [dostęp 2022-12-08] (ang.).
  6. a b c d New Drug Tirzepatide Shows Extraordinary Results For Obesity and Type 2 Diabetes. diatribe.org, 2022-04-30. [dostęp 2022-06-17]. (ang.).
  7. Ania M. Jastreboff i inni, Tirzepatide Once Weekly for the Treatment of Obesity, „The New England Journal of Medicine”, 387 (3), 2022, s. 205–216, DOI10.1056/NEJMoa2206038, PMID35658024 [dostęp 2022-12-08] (ang.).
  8. Charakterystyka Produktu Leczniczego Mounjaro [1]
  9. Mounjaro – czy to najlepszy lek na odchudzanie? [online], leki.pl, 10 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-18] (pol.).