Glikwidon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glikwidon
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C27H33N3O6S

Masa molowa

527,63 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

33342-05-1
62783-47-5 (sól monosodowa)
87619-73-6 (sól wapniowa)

PubChem

91610

DrugBank

DB01251

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

A10BB08

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Glikwidon (łac. gliquidonum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwcukrzycowy, pochodna sulfonylomocznika. Stymuluje wydzielanie insuliny w komórkach trzustki, zwiększa wrażliwość tkanek na jej działanie.

Farmakokinetyka[edytuj | edytuj kod]

Lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksimum działania następuje po 2–3 godzinach od podania. Glikwidon w 98% wiąże się z białkami osocza.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

  • bóle brzucha
  • brak apetytu
  • nudności
  • wymioty
  • skórne reakcje alergiczne
  • obniżenie poziomu cukru we krwi
  • zaburzenia funkcji wątroby

Preparaty[edytuj | edytuj kod]

  • Glurenorm – tabletki

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

Doustnie. Dawkę oraz częstotliwość stosowania leku ustala lekarz na podstawie stężenia glukozy we krwi. Zwykle rozpoczyna się od 15 mg podczas śniadania. Dawkę można stopniowo zwiększać.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Lek nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Podczas leczenia należy kontrolować stężenie glukozy w krwi i w moczu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Gliquidone, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB01251 (ang.).
  2. Gliquidone, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-09-03] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. ISBN 83-7430-006-X.