Przejdź do zawartości

U-374

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-374
Historia
Stocznia

Howaldtswerke AG, Kilonia

Położenie stępki

18 grudnia 1939

Wodowanie

10 maja 1941

 Kriegsmarine
Wejście do służby

21 czerwca 1941

Zatopiony

12 stycznia 1942

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

na powierzchni 769 t
w zanurzeniu 871 t

Długość

67,1 m

Szerokość

6,20 m

Zanurzenie

4,74 m

Napęd
na powierzchni 3200 KM
w zanurzeniu 750 KM
Prędkość

na powierzchni 17,7 w.
w zanurzeniu 7,6 w.

Zasięg

na powierzchni 8500 Mm (10 w.)
w zanurzeniu 80 Mm (4 w.)

Uzbrojenie
5 wyrzutni torped (zapas 14)
lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm
działko 20 mm
Załoga

43

U-374 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VIIC z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1941 roku. Jedynym dowódcą był Oblt. Unno von Fischel[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Okręt został włączony do 5. Flotylli U-Bootów (Kilonia) celem szkolenia i zgrania załogi. Od września 1941 roku jako jednostka bojowa w składzie 1. (Brest), później 29. Flotylli (La Spezia).

U-374 odbył trzy patrole bojowe. Podczas pierwszego, rozpoczętego pod koniec września 1941 roku i mającego na celu atakowanie alianckiej żeglugi na północnym Atlantyku, zatopił samotnie płynący brytyjski frachtowiec „Rose Schiaffino” (3349 BRT). Podczas powrotnego rejsu wykrył konwój SC 52 i próbował go zaatakować. Przeciwdziałanie korwety HMCS „Buctouche” spowodowało lekkie uszkodzenia okrętu i uniemożliwiło akcję. U-Boot naprowadził na konwój jednak inne okręty podwodne, które zdołały dokonać udanych zatopień.

6 grudnia 1942 roku U-374 wyruszył z zadaniem dołączenia do U-Bootów operujących na Morzu Śródziemnym. W nocy z 10 na 11 grudnia okręt sforsował niebezpieczną Cieśninę Gibraltarską, atakowany przez jednostki przeciwnika[2]. U-374 zatopił wówczas torpedami dwa okręty pomocnicze: trawler ZOP HMS „Lady Shirley”[3] (477 BRT) i uzbrojony jacht HMS „Rosabelle” (515 BRT); zginęli wszyscy członkowie obu załóg.

Wkrótce po osiągnięciu bazy U-374 wyruszył na patrol bojowy u wybrzeży Afryki Północnej; okręt zdołał przetrwać atak bombami głębinowymi niszczycieli HMS „Legion”(inne języki) i Hr.Ms. „Isaac Sweers”, ale spowodowane nim uszkodzenia uniemożliwiły ponowne zanurzenie. 12 stycznia 1942 roku U-374 został wykryty na wschód od przylądka Spartivento przez brytyjski okręt podwodny typu U HMS „Unbeaten”. Trafiony dwoma torpedami U-Boot szybko zatonął; przeżył tylko jeden członek załogi – MtrGfr Johannes Ploch, pełniący wówczas wachtę na pomoście. Rozbitek został uratowany i wzięty do niewoli przez HMS „Unbeaten”.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Syn adm. Hermanna von Fischela, który podczas I wojny światowej był dowódcą U-65.
  2. W meldunku radiowym von Fischel określił jej jako „cztery niszczyciele”.
  3. 4 października 1941 roku HMS „Lady Shirley” w pojedynku artyleryjskim zatopił U-111.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]