U-374
| ||
| Historia | ||
| Stocznia | Howaldtswerke AG, Kilonia | |
| Położenie stępki | 18 grudnia 1939 | |
| Wodowanie | 10 maja 1941 | |
 Kriegsmarine
| ||
| Wejście do służby | 21 czerwca 1941 | |
| Zatopiony | 12 stycznia 1942 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | na powierzchni 769 t w zanurzeniu 871 t | |
| Długość | 67,1 m | |
| Szerokość | 6,20 m | |
| Zanurzenie | 4,74 m | |
| Napęd | ||
| na powierzchni 3200 KM w zanurzeniu 750 KM | ||
| Prędkość | na powierzchni 17,7 w. w zanurzeniu 7,6 w. | |
| Zasięg | na powierzchni 8500 Mm (10 w.) w zanurzeniu 80 Mm (4 w.) | |
| Uzbrojenie | ||
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 39 min TMB lub 26 min TMA działo 88 mm działko 20 mm | ||
| Załoga | 43 | |
U-374 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VIIC z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1941 roku. Jedynym dowódcą był Oblt. Unno von Fischel[1].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Okręt został włączony do 5. Flotylli U-Bootów (Kilonia) celem szkolenia i zgrania załogi. Od września 1941 roku jako jednostka bojowa w składzie 1. (Brest), później 29. Flotylli (La Spezia).
U-374 odbył trzy patrole bojowe. Podczas pierwszego, rozpoczętego pod koniec września 1941 roku i mającego na celu atakowanie alianckiej żeglugi na północnym Atlantyku, zatopił samotnie płynący brytyjski frachtowiec „Rose Schiaffino” (3349 BRT). Podczas powrotnego rejsu wykrył konwój SC 52 i próbował go zaatakować. Przeciwdziałanie korwety HMCS „Buctouche” spowodowało lekkie uszkodzenia okrętu i uniemożliwiło akcję. U-Boot naprowadził na konwój jednak inne okręty podwodne, które zdołały dokonać udanych zatopień.
6 grudnia 1942 roku U-374 wyruszył z zadaniem dołączenia do U-Bootów operujących na Morzu Śródziemnym. W nocy z 10 na 11 grudnia okręt sforsował niebezpieczną Cieśninę Gibraltarską, atakowany przez jednostki przeciwnika[2]. U-374 zatopił wówczas torpedami dwa okręty pomocnicze: trawler ZOP HMS „Lady Shirley”[3] (477 BRT) i uzbrojony jacht HMS „Rosabelle” (515 BRT); zginęli wszyscy członkowie obu załóg.
Wkrótce po osiągnięciu bazy U-374 wyruszył na patrol bojowy u wybrzeży Afryki Północnej; okręt zdołał przetrwać atak bombami głębinowymi niszczycieli HMS „Legion” i Hr. Ms. „Isaac Sweers”, ale spowodowane nim uszkodzenia uniemożliwiły ponowne zanurzenie. 12 stycznia 1942 roku U-374 został wykryty na wschód od przylądka Spartivento przez brytyjski okręt podwodny typu U HMS „Unbeaten”. Trafiony dwoma torpedami U-Boot szybko zatonął; przeżył tylko jeden członek załogi – MtrGfr Johannes Ploch, pełniący wówczas wachtę na pomoście. Rozbitek został uratowany i wzięty do niewoli przez HMS „Unbeaten”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów [T. 1], Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3.
- Geoffrey Jones: Submarines versus U-boats. Londyn: W. Kimber, 1986. ISBN 0-7183-0626-0.
- U-374 (ang.). www.uboat.net. [dostęp 1 listopada 2013].
- „U 374” : Interrogation of Sole Survivor (ang.). www.uboatarchive.net. [dostęp 1 listopada 2013].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Lista U-Bootów zatopionych przez alianckie okręty podwodne podczas II wojny światowej
