Kościół Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych w Poznaniu

Kościół NMP Wspomożenia Wiernych w Poznaniu

A=166 z dnia 25.02.1931 r.
Widok z ul. Masztalerskiej
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Poznań
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	NMP Wspomożenia Wiernych
Położenie na mapie Poznania Kościół NMP Wspomożenia Wiernych w Poznaniu
Położenie na mapie Polski Kościół NMP Wspomożenia Wiernych w Poznaniu
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół NMP Wspomożenia Wiernych w Poznaniu
52°24′37,04″N 16°56′02,16″E

Kościół pw. Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych nazywany również od dawnej patronki, św. Katarzyny Męczenniczki, Kościołem Katarzynek, lub od obecnych opiekunów Kościołem Salezjanów. Znajduje się on na narożniku ulic Masztalarskiej i Wronieckiej w Poznaniu. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.

Opis

Gotycki korpus świątyni przykrywa dwuspadowy dach. Najciekawszym elementem na zewnątrz jest, wschodni szczyt kościoła, dzielony laskowaniem na wnęki, z których środkowa wypełniona jest ceglanym kratowaniem. Najcenniejszy jest znajdujący się ponad prezbiterium unikatowy typ sklepienia żebrowego zwany sklepieniem piastowskim. Nawę północną pokrywa natomiast sklepienie gwiaździste.

Historia

W XIII wieku do Poznania przybyły dominikanki, które osiedliły się przy istniejącym już wcześniej kościele św. Pawła i św. Jana Ewangelisty. W pierwszej połowie XIV wieku wzniosły w pobliżu murów klasztor, a kościół otrzymał nową patronkę – św. Katarzynę ze Sieny. Z racji tego wezwania poznańskie dominikanki nazywano „katarzynkami”. W 1404 świątynię przebudowano dodając między innymi nowe sklepienie nad prezbiterium. Kolejna przebudowa miała miejsce na przełomie XV i XVI wieku, gdy dodano nawę północną.

Następnie kościół dotknęła seria katastrof – zniszczył go pożar w 1536, Szwedzi podczas potopu oraz August II Mocny podczas wielkiej wojny północnej. W dobie napoleońskiej w kościele stacjonowały wojska francuskie, a potem rosyjskie. Dzieła zniszczenia dopełniła kasata klasztoru, w 1822, kiedy cały zespół zamieniono na magazyny wojskowe. Wówczas wyburzono część zabudowań klasztornych.

Stan ten trwał aż do 1925, gdy cały zespół przekazano Salezjanom, którzy nadali kościołowi dzisiejsze wezwanie. Podczas II wojny światowej świątynia doznała jedynie niewielkich zniszczeń. Z klasztoru salezjanów wywodziła się piątka błogosławionych oratorian-męczenników: Edward Klinik, Franciszek Kęsy, Jarogniew Wojciechowski, Czesław Jóźwiak i Edward Kaźmierski.

Galeria

• 

  Widok od ul. Wronieckiej

• 

  Wnętrze i ołtarz

• 

  Widok z lat 80. XX w.

Bibliografia

• Zofia Kurzawa, Andrzej Kusztelski: Historyczne kościoły Poznania.Przewodnik. Poznań: Drukarnia i Księgarnia Świętego Wojciecha, 2006, s. 131-137. ISBN 83-7015-841-2.
• Jarzy Sobczak: Kościoły Poznania. Poznań: Debiuty, 2006, s. 67. ISBN 83-922466-4-0.Sprawdź autora:1.