Kościół Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych w Poznaniu
 A=166 z dnia 25.02.1931 r.[1]
| |
| Kościół Salezjanów | |
 Widok z ul. Masztalerskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wroniecka 9 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Parafia |
Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu |
| Wezwanie |
NMP Wspomożenia Wiernych |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′37,04″N 16°56′02,16″E/52,410289 16,933933
| |
Kościół pw. Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych nazywany również od dawnej patronki, św. Katarzyny Męczenniczki, Kościołem Katarzynek, lub od obecnych opiekunów Kościołem Salezjanów. Znajduje się on na narożniku ulic Masztalarskiej i Wronieckiej w Poznaniu. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.
Kościół znajduje się na terenie parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Marii Magdaleny i św. Stanisława Biskupa w Poznaniu.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Gotycki korpus świątyni przykrywa dwuspadowy dach. Najciekawszym elementem na zewnątrz jest, wschodni szczyt kościoła, dzielony laskowaniem na wnęki, z których środkowa wypełniona jest ceglanym kratowaniem. Najcenniejszy jest znajdujący się ponad prezbiterium unikatowy typ sklepienia żebrowego zwany sklepieniem piastowskim. Nawę północną pokrywa natomiast sklepienie gwiaździste[2]
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1282 roku przy kościele św. Pawła i św. Jana Ewangelisty powstał klasztor dominikanek, fundacji braci Przedpołkowiców przy współudziale księcia Przemysła II. W pierwszej połowie XIV wieku dominikanki wzniosły w pobliżu murów klasztor, a w 1365 roku patronką kościoła została św. Katarzynę ze Sieny[3]. Z racji tego wezwania poznańskie dominikanki nazywano „katarzynkami”. W 1404 roku kościół przebudowano dodając między innymi nowe sklepienie nad prezbiterium. Na przełomie XV i XVI wieku, dobudowano nawę północną.
W 1536 roku kościół został zniszczony przez pożar, kolejnych zniszczeń dokonały wojska szwedzkie podczas potopu oraz August II Mocny podczas III wojny północnej. W czasie napoleońskim w kościele stacjonowały wojska francuskie, a potem rosyjskie[4]. W 1816 roku z powodu złego stanu technicznego rozebrano część budynku klasztornego. W 1822 roku władze zaboru pruskiego skasowały klasztor, a cały zespół zamieniono na magazyny wojskowe. W 1899 roku część zabudowań klasztornych rozebrano pod wytyczoną ulicę Masztalerską[2].
8 stycznia 1926 roku prymas Polski Kardynał abp Edmund Dalbor zaprosił sajezjanów do Poznania, którym przekazano kościół z klasztorem przy ul. Wronieckiej. Po dokonaniu remontu 6 czerwca 1927 roku Prymas Polski Kardynał abp Edmund Dalbor, poświęcił kościół pw. Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych. Salezjanie założyli oratorium dla chłopców. W latach 1931–1937 dyrektorem oratorium był ks. Augustyn Piechura, i w tym czasie uczęszczało ok. 180 chłopców. W oratorium działały: Towarzystwo Najświętszego Sakramentu, Towarzystwo Maryjne, Kółko Misyjne, Towarzystwo Wesołości, Kółko Teatralne i Towarzystwo św. Jana Bosko.
Z oratorium wywodziła się bohaterska „Piątka” męczenników: Edward Klinik, Franciszek Kęsy, Jarogniew Wojciechowski, Czesław Jóźwiak i Edward Kaźmierski. Zostali oni aresztowani przez Gestapo we Wrześniu 1939 roku, za przynależność do tajnej organizacji Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich, ponieważ zostali zdradzeni przez ktoś z organizacji. Początkowo osadzono ich w Poznańskim Forcie VII, a 24 sierpnia 1942 roku w Dreźnie ponieśli śmierć męczeńską. W 1999 roku papież Jan Paweł II ogłosił ich błogosławionymi[5].
W 1945 roku kościół doznał niewielkich zniszczeń.
Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]
Od 2015 w Domu Zakonnym Salezjanów przebywał ks. Michał Woźnicki SDB[6]. Usiłował on wprowadzić w kościele odprawianie mszy trydenckich, co stało się powodem konfliktu z przełożonymi wspólnoty nie wyrażającymi zgody. Od 2016 roku msze trydenckie odprawiał w prywatnej kaplicy, na którą zaadaptował swoją zakonną celę. Tylko czasowo od sierpnia do grudnia 2017 pozwolono mu na odprawianie mszy trydenckich w kościele. W sierpniu 2018 roku został przez władze zakonne wydalony z zakonu[7]. 8 września 2022 roku został wyrokiem sądu eksmitowany z celi zakonnej[8]. Następnie przeniósł się do Baranowa, gdzie nadal prowadził działalność duchowną[9]. 25 września 2023 roku decyzją papieża Franciszka został wydalony ze stanu kapłańskiego i ekskomunikowany[10].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Wnętrze i ołtarz -
Widok z lat 80. XX w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-29].
- ↑ a b Kościół klasztorny salezjanów pw. NMP Wspomożenia Wiernych w Poznaniu [online], regionwielkopolska.pl.
- ↑ Jerzy Sobczak podaje jako patronkę św. Katarzynę Aleksandryjską, natomiast Zofia Kurzawa i Andrzej Kusztelski (s. 134) św. Katarzynę ze Sieny. Za drugą świętą, poza autorytetem autorów, przemawia to że była dominikanką.
- ↑ Włodzimierz Łęcki i Piotr Maluśkiewicz(Red.), Poznań od A do Z – Leksykon krajoznawczy, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań, 1998, s. 205.
- ↑ Ks. Jan Niewęgłowski OSB, Poznańska „Piątka”. Wychowankowie Salezjańskiego Oratorium w Poznaniu Seminare. Poszukiwania naukowe 16, 519-535. 2000.
- ↑ Piotr Żytnicki, Ksiądz Michał Woźnicki na wylocie. Watykan zarzuca mu schizmę, sprawa u papieża [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2024-03-09].
- ↑ Informacja o statusie ks. Michała Woźnickiego [online], salezjanie.pl [dostęp 2020-10-23].
- ↑ Suspendowany ksiądz z Poznania eksmitowany. „Zabrał wszystko, co było związane z kaplicą i jego mieszkaniem” [online], oborniki.naszemiasto.pl [dostęp 2022-09-08].
- ↑ Mieszkańcy Baranowa chcą wydalenia księdza Michała Woźnickiego. „Nazywa nas złodziejami i cwaniakami” [online], wiadomosci.gazeta.pl [dostęp 2023-04-21].
- ↑ Ks. Michał Woźnicki wydalony ze stanu duchownego i ekskomunikowany [online], www.ekai.pl [dostęp 2023-12-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Kurzawa, Andrzej Kusztelski: Historyczne kościoły Poznania.Przewodnik. Poznań: Drukarnia i Księgarnia Świętego Wojciecha, 2006, s. 131–137. ISBN 83-7015-841-2.
- Jarzy Sobczak: Kościoły Poznania. Poznań: Debiuty, 2006, s. 67. ISBN 83-922466-4-0.
| Obszary Systemu Informacji Miejskiej | |
|---|---|
| Osiedla mieszkaniowe | |
| Atrakcje turystyczne | |
| Teatry | |
| Kina | |
| Miejsca kultu religijnego |
|
| Targowiska | |
| Stacje kolejowe |
- Architektura I Rzeczypospolitej (województwo poznańskie)
- Kościoły rzymskokatolickie w Poznaniu
- Zabytkowe kościoły w Poznaniu
- Świątynie pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych
- Stare Miasto (Poznań)
- Kościoły i klasztory salezjanów w Polsce
- Zabytkowe klasztory katolickie w województwie wielkopolskim