Władysław Górski (skrzypek)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Władysław Górski (ur. 7 czerwca 1846 w Warszawie, zm. 7 lutego 1915 w Lozannie[1][2]) – polski skrzypek, kompozytor i pedagog muzyczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w zakresie gry na skrzypcach u Karola Studzińskiego i Kazimierza Baranowskiego, następnie studiował w Warszawskim Instytucie Muzycznym u Apolinarego Kątskiego i Stanisława Moniuszki[1][2]. Edukację kontynuował w Berlinie u Friedricha Kiela[1][2]. Od 1871 roku był solistą Teatru Wielkiego w Warszawie[1][2]. Po śmierci Kątskiego w 1879 roku objął klasę skrzypiec w Warszawskim Instytucie Muzycznym, którą prowadził do 1885 roku[1][2]. Publikował artykuły w „Echu Muzycznym, Teatralnym i Artystycznym”, „Niwie”, „Tygodniku Illustrowanym” i „Słowie”[1][2]. W 1885 roku wyjechał do Lizbony, skąd niedługo potem przeniósł się do Paryża, gdzie przez kilka lat grał w orkiestrze Lamoureux i uczył gry na skrzypcach[1]. Pod koniec życia osiadł w Szwajcarii, początkowo w Montreux, potem w Lozannie[1][2]. Występował gościnnie w Niemczech, Holandii i Wielkiej Brytanii[1].
W swoim czasie cieszył się dużą popularnością jako wirtuoz[1][2]. Wykonywał nieznane wówczas szerzej w Polsce utwory kompozytorów okresu baroku i klasycyzmu, m.in. J.S. Bacha, Corellego i Locatellego[2]. Występował wspólnie z Nellie Melbą[1][2]. Przez wiele lat przyjaźnił się z Ignacym Janem Paderewskim, z którym wielokrotnie koncertował[1][2]. Opiniował utwory Paderewskiego, a także nanosił do nich poprawki[2]. Był żonaty z Heleną z d. Rosen, która w 1898 roku uzyskała unieważnienie małżeństwa z Górskim i rok później poślubiła Paderewskiego[2].
Spuścizna kompozytorska Górskiego jest niewielka[1]. Skomponował m.in. Suitę op. 1 na skrzypce i fortepian, Berceuse et intermezzo capriccioso op. 3 na skrzypce i fortepian, Dwa mazurki op. 2 na skrzypce i fortepian, Preludium i fugę na skrzypce solo, Pieśni bez słów, Zingarellę na skrzypce i fortepian, Wariacje na temat Paganiniego[1][2]. Pisał też kadencje do koncertów Beethovena i Mendelssohna oraz Sonaty „Z trylem diabelskim” Tartiniego[1][2]. Opublikował podręcznik Praktyczna szkoła na skrzypce. Zebrana z rozmaitych najcelniejszych autorów (3 części + cz. 4 w oprac. Stanisława Barcewicza)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Polski Słownik Biograficzny. T. VIII. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1959–1960, s. 456.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 433. ISBN 83-224-0344-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Górski (skrzypek) – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project