Władysław Pobóg-Malinowski

Władysław Pobóg-Malinowski
Julian Woyszwiłło
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1899 ; Archangielsk, gubernia archangielska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1962 ; Genewa, Szwajcaria
Miejsce spoczynku	Cmentarz Les Champeaux w Montmorency
Narodowość	polska
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Władysław Pobóg-Malinowski^[1] (ur. 11 listopada^?/23 listopada 1899 w Archangielsku, zm. 21 listopada 1962 w Genewie) – oficer artylerii Wojska Polskiego, historyk.

Życiorys

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po wojnie pełnił służbę w 21 pułku artylerii polowej w garnizonie Kraków (1923), Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1924), 12 pułku artylerii polowej w Złoczowie (1928) i Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie (1929). 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów artylerii. Służbę w wojsku łączył ze studiami wyższymi (polonistyka i Szkoła Nauk Politycznych). Od 1 października 1932 pozostawał w stanie nieczynnym. Od 1931 naczelnik Wydziału Historyczno-Naukowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1934 był oficerem rezerwy 1 pułku artylerii najcięższej w Górze Kalwarii. W 1938 kierownik Referatu Archiwalnego Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych^[2]. W 1944 powołany został do polskiej służby zagranicznej, z której wycofał się w 1945. W latach 1944–1945 był współtwórcą i jednym z dwóch głównych redaktorów sekcji polskiej Radia Francuskiego. Po II wojnie światowej na emigracji.

Autor wielu prac z zakresu najnowszej historii Polski, pisanych częściowo pod pseudonimem Julian Woyszwiłło. W latach 1929–1934 był sekretarzem redakcji pierwszej edycji 10-tomowej Pism – Mów – Rozkazów marszałka Józefa Piłsudskiego. Jego najważniejszą pracą była Najnowsza historia polityczna Polski 1864–1945 (t. 1–3, wyd 1., t. 1 Paryż 1953, t. 2–3 Londyn 1956–1960).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1960)^[3]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1939)^[4]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)^[5]
Medal Niepodległości (20 lipca 1932)^[6]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[7]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[7]
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę^[2]
Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja, 1937)^[7]

Wybrana bibliografia

Najnowsza historia polityczna Polski 1864–1945, 1953–1962.
Akcja bojowa pod Bezdanami 26.IX.1908, 1932.
Narodowa Demokracja, 1887–1918, 1933.
Fakty i dokumenty, dwa tomy wielkiej (obliczonej na 6 tomów) biografii Józefa Piłsudskiego).
Polska i Polacy w cywilizacji świata, 1939.

Przypisy

↑ W ewidencji wojskowej figurował jako Władysław III Malinowski.
↑ ^a ^b Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 215. [dostęp 2020-11-30].
↑ Dz.U.R.P. z 1961 r. Nr 2. s. 8. „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej”.
↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939.
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ ^a ^b ^c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 461.

Bibliografia, linki

Henryk Wereszycki, Władysław Malinowski (Pobóg-Malinowski) [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XIX Warszawa – Kraków – Wrocław – Gdańsk 1974 s. 365–367 wersja elektroniczna IPSB.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Archiwum Władysława Pobóg-Malinowskiego w zbiorach Instytutu Piłsudskiego [online], Instytut Piłsudskiego [dostęp 2019-09-25] .
Władysław Pobóg-Malinowski. kulturaparyska.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]..
Sławomir Nicieja. Moje Kresy. Fenomen Władysława Pobóg-Malinowskiego [w:] Nowa Trybuna Opolska 25.05.2017.

[1] W ewidencji wojskowej figurował jako Władysław III Malinowski.

[:0-2] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 215. [dostęp 2020-11-30].

[3] Dz.U.R.P. z 1961 r. Nr 2. s. 8. „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej”.

[4] Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939.

[5] M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.

[6] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[sl-7] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 461.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]