Przejdź do zawartości

Władysław Dukiet

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Dukiet
Ilustracja
Władysław Dukiet (przed 1911)
Data i miejsce urodzenia

23 października 1868
Lubla

Data i miejsce śmierci

29 października 1942
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

sędzia, prokurator

Narodowość

polska

Małżeństwo

Maria z domu Wagner

Dzieci

Janusz, Włodzimierz, Mieczysław, Zbigniew, Tadeusz

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Krzyż Wojenny za Zasługi Cywilne

Władysław Dukiet (ur. 23 października 1868 w Lubli, zm. 29 października 1942 w Sanoku) – polski prawnik, sędzia, prokurator, działacz społeczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 października 1868[1] w Lubli, jako syn Wincentego[2]. W 1887 zdał egzamin dojrzałości C. K. Gimnazjum w Jaśle (w jego klasie był późniejszy franciszkanin Piotr Feliks Bogaczyk)[3][4][5][6]. Ukończył studia prawnicze. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby sądowniczej. Pod koniec XIX wieku był sędzią w Lisku[7]. Od ok. 1901 był adiunktem w C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku[8]. Od ok. 1905 był zastępcą prokuratora Wacława Szomka w Sanoku[9], a od 1906 jego następcy, Jana Scherffa[10] (w międzyczasie w sierpniu 1910 został mianowany radcą sądu krajowego dla Stanisławowa[11][12]), po czym w listopadzie 1910 został mianowany prokuratorem Prokuratury Obwodowej w Sanoku w Sanoku[13], w 1911 był radcą C. K. Sądu Obwodowego w Stanisławowie[14]), stanowisko pierwszego prokuratora pełnił do 1918 (zastępcą był Tadeusz Malawski)[15][16][17][18][19]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości II Rzeczypospolitej. Jako prokurator Sądzie Okręgowym w Sanoku postanowieniem z 31 sierpnia 1919 otrzymał VI rangę służbową[20][21]. Stanowisko prokuratora okręgowego w Sanoku pełnił na przełomie lat 20. i 30.[22], po czym 8 czerwca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku na skutek podania[23].

Działał społecznie[24]. W 1899 został wydziałowym, członkiem sądu honorowego i II zastępcą prezesa założonego wówczas oddziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Lisku[25]; później był członkiem sanockiego gniazda „Sokoła” (w 1906 członek wydziału, 1912, lata 20., do 1939)[26][27]. Do stycznia 1908 był zastępcą dyrektora zarządu „Towarzystwa kredytowego dla urzędników i sług państwowych dla budowy domów mieszkalnych członkom i dostarczania tymże członkom artykułów spożywczych” w Sanoku[28]. W 1906 został zastępcą dyrektora zarządu „Towarzystwa kredytowego dla urzędników i sług państwowych dla budowy domów mieszkalnych członkom i dostarczania tymże członkom artykułów spożywczych” w Sanoku[29]. 27 października 1910 i pod koniec 1912 był wybierany członkiem wydziału „Towarzystwa Bursy”, sprawującego pieczę nad Bursą Jubileuszową im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[30][31]. Był członkiem sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej[32]. Wspólnie z Bronisławem Obfidowiczem był inicjatorem założenia 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików oraz został jego członkiem[33]. Był członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[34]. Od około 1912/1913 był członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[35][36]. W 1925 został prezesem Powiatowego Komitetu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Sanoku[37][38][39]. Był prezesem sanockiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża, na przełomie lat 20. i 30. działającego w budynku przy ul. Floriańskiej 17 w Sanoku (obecna ul. Ignacego Daszyńskiego)[40][41]. W 1929 był jednym z założycieli sanockiego koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego[42]. Był członkiem wspierającym Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku[43]. Był członkiem wydziału Kasy Oszczędności miasta Sanoka (1927)[44]. Jako emerytowany prokurator został przewodniczącym komisji weryfikacyjnej założonego 10 marca 1937 sanockiego Koła Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość[45]. W 1924 subskrybował akcje założonego wówczas Banku Polskiego[46].

Grobowiec Władysława i Marii Dukietów

Jego żoną była Maria z domu Wagner (1870–1953), z którą miał pięciu synów (wszyscy kształcili się w sanockim gimnazjum[47]). Byli nimi Janusz (1895–1975), absolwent sanockiego gimnazjum z 1914[47], oficer Wojska Polskiego, po wojnie w Katowicach[48], Włodzimierz (ur. 1897[49][50], zm. w 1905 w Makowie wskutek choroby[51]) – obaj działali w sanockim harcerstwie[52][53], Mieczysław (1899–1983), absolwent sanockiego gimnazjum z 1917[47], lekarz, oficer, działacz sportowy w Krynicy-Zdroju[54][48], Zbigniew Tadeusz (ur. 1905)[55], absolwent sanockiego gimnazjum z 1925[47], urzędnik bankowy[56], do 1939 w Kołomyi, zaginął 2 kwietnia 1940[57][58], Tadeusz Maria (1908[59][60]–1969[potrzebny przypis]), absolwent sanockiego gimnazjum z 1928[47], po wojnie pracownik umysłowy w Bytomiu[48], ojciec prof. zw. nauk prawnych Teresy Dukiet-Nagórskiej[potrzebny przypis]. Rodzina Dukietów zamieszkiwała w domu wybudowanym w 1905, położonym przy ulicy Bartosza Głowackiego 1 w Sanoku[61].

Władysław Dukiet zmarł 29 października 1942 w Sanoku[62]. Jego żoną była Maria z domu Wagner (1870–1953). Oboje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku (sektor 6, dzielnica 1-9-18)[1][63][64][65].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Cmentarz w Sanoku - Cmentarze Polskie Sp. z o.o. [online], cmentarzsanok.zetohosting.pl [dostęp 2021-01-02].
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-02].
  3. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jaśle za rok 1886. Jasło: 1886, s. 98.
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jaśle za rok 1887. Jasło: 1887, s. 74.
  5. ↑ Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 116.
  6. ↑ Kazimierz Krajewski: Sprawozdanie ze Zjazdu Jubileuszowego. Dodatek do Księgi Pamiątkowej 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868-1938. Jasło: 1938, s. 22.
  7. ↑ Andrzej Dukiet. Dr Mieczysław Dukiet. „Krynickie Zdroje”, s. 10, Nr 4 (146) z 2008. 
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 107.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 107.
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 216.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 216.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 216.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 234.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 234.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 242.
  11. ↑ Mianowania i przeniesienia. „Nowa Reforma”, s. 1, Nr 391 z 28 sierpnia 1910. 
  12. ↑ Kronika. Mianowania. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, Nr 20 z 11 września 1910. 
  13. ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 21 z 18 września 1910. 
    •Kronika. Mianowania. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 537 z 24 listopada 1910. 
    •Kronika. Mianowania. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 538 z 24 listopada 1910. 
    •Kronika. Mianowania. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 31 z 27 listopada 1910. 
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: Prezydyum C.K. Namiestnictwa, 1911, s. 145.
  15. ↑ a b c d Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 251.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 250.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 253.
  17. ↑ a b c d e Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1042.
  18. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku / W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 364.
  19. ↑ Sanoczanie. sokolsanok.pl, 2009-11-17. [dostęp 2016-01-05].
  20. ↑ Ruch służbowy w byłym zaborze austriackim. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 298, Nr 8 z 28 listopada 1919. 
  21. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 226 z 1 października 1919. 
  22. ↑ Kalendarz Gazety Porannej 2 Grosze. Warszawa: 1921, s. 81.<
    •Państwo polskie. Księga informacyjno-adresowa. R. 1 (1927). Warszawa: 1925, s. 68 (115).
    •Wiadomości bieżące. Sąd doraźny. „Gospodarz”, s. 2, Nr 2 z 15 lutego 1927. 
    •Kalendarz sądowy na rok 1927. Warszawa: 1927, s. 150.
    •Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1928. Warszawa: 1928, s. 75.
    •Państwo polskie. Księga informacyjno-adresowa. R. 2 (1930-1931). Warszawa: 1929, s. 55.
    •Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Małopolski i Kresów Wschodnich na rok Pański 1930. Lwów: 1930, s. 54.
  23. ↑ Ruch służbowy. „Ruch Służbowy. Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 19, s. 154, 20 lipca 1931. 
  24. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 609.
  25. ↑ Sprawy związku polskich gimnastycznych towarzystw sokolich w Austryi. „Przewodnik Gimnastyczny „Sokół””. 5, s. 56, 1899. 
  26. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 145, 147, 150, 153, 156. ISBN 978-83-939031-1-5.
  27. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-01-05].
  28. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 10, Nr 87 z 15 kwietnia 1908. 
  29. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 11, Nr 71 z 28 marca 1906. 
  30. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 27 z 30 października 1910. 
  31. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 50 z 15 grudnia 1912. 
  32. ↑ Wykaz datków zebranych na gimnazyum polskie w Cieszynie. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 140, Nr 12 z 1903. 
  33. ↑ Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. 1, s. 1-3, 1 marca 1904.  Sprawozdania z posiedzeń filii. Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. 1, s. 20, 1 marca 1904. 
  34. ↑ Sprawozdanie Wydziału Tow. Upiększania Miasta Sanoka. „Miesięcznik Artystyczny”, s. 67, Nr 7 z 1912. 
  35. ↑ XXIX. Sprawozdanie Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie za czas od 1.kwietnia 1912 do 31. marca 1913. 1913, s. 52.
  36. ↑ Spis członków, którzy wstąpili do Towarzystwa od 1. kwietnia 1912 do 31. marca 1913. „Muzeum”. 5, s. 740, 1913. 
  37. ↑ Sanoczanie. sokolsanok.pl, 2009-11-18. [dostęp 2016-01-05].
  38. ↑ Zarząd. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-01-05].
  39. ↑ Marian Warmuzek. Z działalności Komitetów Powiatowych W.F. i P.W. na terenie Sanok. „Stadjon”. Nr 7, s. 10, 10 lutego 1926. 
  40. ↑ Jan Miśkowicz. Ruch Czerwonokrzyski na Ziemi Sanockiej. „Rocznik Sanocki”. VIII, s. 222, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  41. ↑ Roman Daszyk. 90 lat Polskiego Czerwonego Krzyża. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 211, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  42. ↑ Jerzy Kapłon: Zarys historii Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Sanoku. cotg.pttk.pl. [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)].
  43. ↑ Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku 1923-1934. Jednodniówka. Sanok: Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, 1934, s. 34.
  44. ↑ Księga pamiątkowa kas oszczędności w Małopolsce wydana z powodu 25-lecia istnienia Związku Polskich Kas Oszczędności we Lwowie. O działalności należących do Związku Małopolskich i dwóch śląskich (Bielsko i Cieszyn) kas oszczędności. Lwów: 1927, s. 86.
  45. ↑ Czesław Mazurczak: Harcerstwo Sanockie 1910–1949. Kraków: Harcerska Oficyna Wydawnicza, 1990, s. 66-67.
  46. ↑ Ostatnie zapisy na Bank Polski. „Ziemia Przemyska”, s. 2, Nr 15 z 12 kwietnia 1924. 
  47. ↑ a b c d e Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-11-16].
  48. ↑ a b c Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 122.
  49. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 566.
  50. ↑ W 1914 roku Janusz Dukiet (ur. 1895) ukończył VIII klasę w sanockim gimnazjum. W tym samym roku Włodzimierz ukończył VII klasę w tej szkole. Por.: XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: Fundusz Naukowy, 1914, s. 69.
  51. ↑ Karol Zaleski, Pamiętnik dr Karola Zaleskiego, (zespół 25, sygn. 13), Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, s. 151.
  52. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 474.
  53. ↑ Czesław Mazurczak: Harcerstwo Sanockie 1910–1949. Kraków: Harcerska Oficyna Wydawnicza, 1990, s. 9, 11.
  54. ↑ Andrzej Dukiet. Dr Mieczysław Dukiet. „Krynickie Zdroje”, s. 10-11, 13, Nr 4 (146) z 2008. 
  55. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 493.
  56. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 84 (poz. 221).
  57. ↑ Obwieszczenia sądowe. Uznanie za zmarłego i stwierdzenie faktu śmierci. „Monitor Polski”. Nr 153, s. 4, 23 grudnia 1947. 
  58. ↑ Józef Stachowicz: W służbie ojczyzny. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 119.
  59. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 222.
  60. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 84 (poz. 216).
  61. ↑ Dom znajduje się przy skrzyżowaniu z ulicą 800-lecia. Po 1945 zamieszkiwała w nim rodzina lekarza Edwarda Czecha.
  62. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. D 1942, (Tom K, str. 181, poz. 148).
  63. ↑ Stefan Stefański: Cmentarze sanockie. Sanok: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1991, s. 17.
  64. ↑ Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 27. ISBN 83-919470-9-2.
  65. ↑ Ścieżka spacerowa „Śladami Rodu Beksińskich” w Sanoku. 6. Cmentarz, Epilog. zymon.com.pl. [dostęp 2016-10-18].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Dukiet&oldid=75097410”