Przejdź do zawartości

Wacław Dąbrowski (mikrobiolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Dąbrowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1879
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 1962
Zalesie

profesor nauk bakteriologicznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Profesura

1918

Uczelnia

SGGW

Rektor SGGW
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Wacław Dąbrowski (ur. 9 maja 1879 w Warszawie, zm. 24 kwietnia 1962 w Zalesiu k. Warszawy) – polski mikrobiolog, twórca Instytutu Fermentacyjnego i Bakteriologii Rolnej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie (1910), później przekształconej w Instytut (1911), rektor SGGW.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Leona Leopolda (1840–1918) i Gabrieli Antoniny z d. Żejma (1952–1921)[1]. Był bratem Józefa i Mariana, mężem Wandy. W 1899 ukończył gimnazjum filologiczne w Radomiu. Studia podjął na Uniwersytecie Warszawskim kończąc je egzaminem zdanym w 1907 przed państwową komisją Uniwersytetu Noworosyjskiego w Odessie. Jako stypendysta Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, wyjechał w roku 1908 za granicę na studia specjalne w dziedzinie mikrobiologii technicznej i rolniczej oraz w  dziedzinie technologii przemysłu rolnego, które odbywał kolejno: w Instytucie Przemysłu Fermentacyjnego w Berlinie (od 1  lutego do 24 czerwca 1908); w Carlsberg Laboratorium pod kierunkiem słynnego mikrobiologa, prof. Emila Christiana Hansena (od 20 sierpnia 1908 do 2 kwietnia 1909) oraz na Uniwersytecie w Getyndze (od 30 kwietnia 1909 do 25 maja 1910), gdzie obronił pracę doktorską pt. Die Hefen in Milch und Milchprodukten (Drożdże w mleku i w przetworach mleczarskich). W 1911 zorganizował Instytut Fermentacyjny i Bakteriologii Rolnej zwany następnie Instytutem Przemysłu Fermentacyjnego. Od 1918 profesor mikrobiologii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[2]. Pisał prace poświęcone budowie i występowaniu drożdży, rolach bakterii w procesach fermentacyjnych i mikroflorze wody. Pracował i był członkiem Komisji Przemysłu Rolniczego Międzynarodowego Instytutu Rolniczego w Rzymie[3].

Prace: Sur l'Endomyces fibuliger (1909), Die Hefen in Milch und Milchprodukten (1910), Konserwacja wysłodów buraczanych (1917). Założył i redagował czasopisma: „Przemysł Gorzelniczy” (1912) oraz „Przemysł Rolny” (1924).

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 213-1-27,28)[4].

Grobowiec rodzinny rektora Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego – Wacława Dąbrowskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wacław Dąbrowski [online], geni_family_tree [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  2. Krótka biografia
  3. Poczet rektorów SGGW
  4. Cmentarz Stare Powązki: LEOPOLD DĄBROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].
  5. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1589 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
  6. M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi na polu gospodarczem”.
  7. M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624 - Uchwała Rady Państwa z dnia 15 lipca 1955 r. nr 0/1166 - na wniosek Ministra Przemysłu Chemicznego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]