Przejdź do zawartości

Wacław Klukowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Klukowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1966
Pyrzyce

Poseł IV kadencji Sejmu
Okres

od 19 października 2001
do 18 października 2005

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Wacław Klukowski (ur. 14 kwietnia 1966 w Pyrzycach) – polski polityk, samorządowiec, rolnik, poseł na Sejm IV kadencji, były radny sejmiku zachodniopomorskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 ukończył Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Pyrzycach, a w 2006 studia z zakresu agrobiznesu na Akademii Rolniczej w Szczecinie. Od 1986 prowadzi własne gospodarstwo rolne (hodowla trzody chlewnej) o powierzchni 81 ha. Od 1998 do 2002 był wiceprzewodniczącym Związku Producentów Zbóż Ziemi Pyrzyckiej.

Na początku 2006 został zatrudniony w Agencji Nieruchomości Rolnych, początkowo jako doradca prezesa, potem wiceprezes. We wrześniu 2006 powołano go na p.o. prezesa tej agencji[1]. Ze stanowisk w ANR został odwołany po powrocie Andrzeja Leppera do rządu Jarosława Kaczyńskiego. W 2007 objął stanowisko przewodniczącego rady nadzorczej ANR, później został wicedyrektorem w jednostce podległej KRUS. W 2009 wszedł w skład rady nadzorczej Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Działalność publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Należał do NSZZ „Solidarność” RI. W 1991 przystąpił do Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona”, a w 1996 także do partii Przymierze Samoobrona (od 2000 działającej jako Samoobrona RP). Zasiadł w jej radzie krajowej. Z list tej partii został w 2001 wybrany na posła IV kadencji w okręgu szczecińskim (otrzymał 7914 głosów). Wszedł do prezydium jej klubu parlamentarnego. Zasiadał w Komisji Skarbu Państwa oraz w Komisji do Spraw Unii Europejskiej.

29 listopada 2002 odszedł z Samoobrony RP[2] i wstąpił do Polskiego Bloku Ludowego[3]. Pełnił funkcję przewodniczącego władz wojewódzkich tej partii[4]. Z ramienia koła poselskiego PBL w 2004 zasiadał w Parlamencie Europejskim. Był członkiem Komisji Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich PE[5]). W wyborach w 2004 kandydował do PE z listy Ligi Polskich Rodzin jako przedstawiciel PBL[6] (otrzymał 3438 głosów). W styczniu 2005 przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości[7]. W wyborach parlamentarnych w 2005 nie uzyskał mandatu z listy tej partii (otrzymał 1795 głosów[8]).

W wyborach samorządowych w 2006 wybrano go do sejmiku zachodniopomorskiego. W maju 2007 wystąpił z PiS i z klubu radnych tej partii[9]. W 2009 przystąpił do klubu radnych Platformy Obywatelskiej. W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję do sejmiku z listy tej partii[10]. Później zajął się tworzeniem struktur ugrupowania Polska Jest Najważniejsza w okręgu szczecińskim[11][12]. W wyborach parlamentarnych w 2011 był liderem listy PJN do Sejmu w okręgu koszalińskim (otrzymał 934 głosy)[13]. Po decyzji o samorozwiązaniu PJN (w grudniu 2013) współtworzył Polskę Razem, został jej pełnomocnikiem na powiat pyrzycki[14]. W marcu 2014 opuścił to ugrupowanie, reaktywując Polski Blok Ludowy (jako ugrupowanie nieformalne), którego został prezesem. W imieniu PBL zawarł porozumienie z Solidarną Polską przed wyborami do Parlamentu Europejskiego[15] i na jego mocy był kandydatem tej partii w okręgu gorzowsko-szczecińskim (otrzymał 753 głosy)[16]. W wyborach samorządowych w tym samym roku bez powodzenia kandydował na burmistrza Pyrzyc (zajął ostatnie, 8. miejsce)[17] oraz do rady powiatu pyrzyckiego z ramienia lokalnego komitetu[18]. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował bezskutecznie z listy partii KORWiN do Sejmu[19]. Został jednym z liderów zarejestrowanej w 2018 Partii Chłopskiej[20], a także jej kandydatem na liście koalicji SLD Lewica Razem do sejmiku w wyborach w tym samym roku[21]. Kilkanaście miesięcy później zasiadł w radzie nieformalnej organizacji Konfederacja Rolniczo-Konsumencka, działającej do 2021 w ramach Konfederacji Wolność i Niepodległość[22]. Związał się potem z powołaną w 2022 przez środowisko KRK partią Front. W wyborach samorządowych w 2024 bezskutecznie kandydował do rady powiatu pyrzyckiego z listy Trzeciej Drogi[23], a w wyborach europejskich w tym samym roku był koordynatorem współtworzonego przez środowisko Frontu komitetu Głos Silnej Polski w okręgu lubusko-zachodniopomorskim[24].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma dwoje dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krystyna Naszkowska: PiS obsadza swoimi ludźmi agencje rolne. wyborcza.pl, 28 września 2006. [dostęp 2014-12-01].
  2. Uciekają od Leppera. wyborcza.pl, 29 listopada 2002. [dostęp 2014-12-01].
  3. Byli posłowie Samoobrony powołali Polski Blok Ludowy. wp.pl, 6 grudnia 2002. [dostęp 2014-12-01].
  4. Wybrano władze wojewódzkie. gs24.pl, 24 listopada 2003. [dostęp 2014-12-01].
  5. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2014-12-01].
  6. Serwis PKW – Wybory 2004. [dostęp 2014-12-01].
  7. Z Samoobrony do klubu PiS. wp.pl, 18 stycznia 2005. [dostęp 2014-12-01].
  8. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2014-12-01].
  9. Klukowski: Rolnicy ten PiS czapkami nakryją. gazeta.pl, 31 maja 2007. [dostęp 2014-12-01].
  10. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-12-01].
  11. PJN po szczecińsku. 24kurier.pl, 4 lutego 2011. [dostęp 2014-12-01].
  12. Jak (nie) powstaje PJN. polityka.pl, 13 maja 2011. [dostęp 2014-12-01].
  13. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-12-01].
  14. Pełnomocnicy powiatowi PRJG w województwie zachodniopomorskim. polskarazem.pl. [dostęp 2014-12-01].
  15. Solidarna Polska nawiązała współpracę z Polskim Blokiem Ludowym. pap.pl, 15 marca 2014. [dostęp 2014-12-01].
  16. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-12-01].
  17. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-02-17].
  18. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-12-01].
  19. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-12-16].
  20. Partia Chłopska przygotowuje się do startu w wyborach. onet.pl, 2 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-02].
  21. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-09-17].
  22. Rada Konfederacji Rolniczo-Konsumenckiej. k-r-k.pl. [dostęp 2024-05-12].
  23. Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-04-10].
  24. Koordynatorzy zbiórki podpisów w okręgach do Parlamentu Europejskiego. glossilnejpolski.pl, 2024. [dostęp 2024-05-12].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]