Przejdź do zawartości

Witold Święcicki (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Święcicki
Ilustracja
Zdjęcie z legitymacji sędziowskiej (1918)
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1965
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

prawnik, sędzia

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Narodowość

polska

Rodzice

Ludwik

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Witold Maurycy Święcicki h. Jastrzębiec (ur. 15 stycznia 1889 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1965 tamże) – polski prawnik, cywilista, sędzia Sądu Najwyższego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Święcickich herbu Jastrzębiec jako syn Ludwika (1851–1922) i Zofii z Boczkowskich (1860–1901)[1][2]. Z powodu przemówienia na strajku uczniowskim w 1905 został zesłany na Krym, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum klasycznym i zdał maturę. Następnie odbył studia na wydziale prawa uniwersytetu w Petersburgu, które ukończył w 1913. Po studiach pracował jako prawnik w cyrkule policji, a później w sekretariacie Departamentu Sądowego Rządzącego Senatu w Petersburgu.

W okresie II Rzeczypospolitej od 1918 pracował w sądownictwie. Od 1927 był sędzią Sądu Najwyższego. Był członkiem Trybunału Kompetencyjnego[3].

Po wybuchu II wojny światowej, w okresie okupacji niemieckiej był pracownikiem Biura Orzecznictwa Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Równolegle działał w konspiracji na rzecz Wydziału Ustawodawczego Departamentu Sprawiedliwości Delegatury Rządu RP na Generalne Gubernatorstwo.

Po zakończeniu wojny w okresie Polski Ludowej od 1945 do 1962 ponownie był sędzią Sądu Najwyższego, w tym od 28 września 1948 do 24 grudnia 1954 sprawował funkcję pierwszego prezesa Izby Cywilnej SN.

Był specjalistą prawa cywilnego materialnego i procesowego. Do 1939 pracował jako redaktor naczelny pisma Orzecznictwo Sądów Polskich, później od 1947 do 1965 zastępca redaktora naczelnego Orzecznictwa Sądów Polskich i Komisji Arbitrażowych. Był redaktorem działu orzecznictwa cywilnego w piśmie Państwo i Prawo.

Żonaty z Marią z domu Kuźmicką primo voto Żukow, z którą miał córkę, Zofię Święcicką-Utkin [Bolesław Utkin]. Zmarł 11 sierpnia 1965. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 30 wprost-6-13,14)[4].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Nagrobek Witolda Święcickiego
  • Suplement do Prawa cywilnego Ziem Wschodnich (T. X. cz. 1 Zwodu praw): zawierający orzecznictwo Sądu Najwyż. i ustawy związkowe za czas od 1 stycznia 1933 r. do 1 stycznia 1934 r., a w tej liczbie Kodeks zobowiązań 1933 r. (1934, współautor: Zygmunt Rymowicz)
  • Kodeks Postępowania Cywilnego. Tekst Kodeksu i Przepisów Wprowadzających Z Orzecznictwem Sądu Najwyższego Oraz Przepisy Uzupełniające i Związkowe (1947, współautor: Jan Jakub Litauer)
  • Tezy z zakresu prawa małżeńskiego: zawarte w orzeczeniach Sądu Najwyższego wydanych do dnia 1 lipca 1948 roku (1948)
  • Orzecznictwo powojenne Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych 30.VI. 1945 r. – 30. VI. 1947 r. (1948)
  • Prawo cywilne z orzecznictwem, literaturą i przepisami związkowymi (1958, współautor: Stefan Breyer)
  • Orzecznictwo Sądu Najwyższego w składach powiększonych. Zbiór Wytycznych i Uchwał Zgromadzenia Ogólnego Całej Izby i Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego W Sprawach Cywilnych Za Lata 1945–1959 (1961, współautor: Kazimierz Piasecki)
  • Kodeks zobowiązań wraz z przepisami wprowadzającymi (1946), Orzecznictwo powojenne Sądu Najwyższego w sprawach cywilnych (1948); współautor Prawa cywilnego ziem wschodnich (t. 1–2 1932–34) i Orzecznictwa Sądu Najwyższego w składach powiększonych (1961).

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wspomnienie o Witoldzie Święcickim. Lata 1945–1965 - Miscellanea Historico-Iuridica - Volume 17, Issue 1 (2018) - CEJSH - Yadda [online], icm.edu.pl [dostęp 2024-04-29].
  2. Ludwik Święcicki h. Jastrzębiec. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-03-30].
  3. Orzeczenie Trybunału Kompetencyjnego z dnia 26 października 1937 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Skarbu”, s. 17, nr 4 z 10 lutego 1938. Ministerstwo Skarbu. 
  4. Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA ŚWIĘCICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22].
  5. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.
  6. M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1340 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej”.
  7. M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419 – Uchwała Rady Państwa z dnia 28 kwietnia 1955 r. nr 0/661 – na wniosek Prezesa Sądu Najwyższego.
  8. Archiwum Akt Nowych, teczka 285/13/213, nadanie medalu przez Prezesa SN.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]