Witold Piasecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Witold Piasecki (ur. 18 września 1896 w Serocku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan intendent Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 września 1896 w Serocku, w rodzinie Kazimierza i Leokadii z Kuklińskich[1][2]. W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do Legii Akademickiej w Warszawie[1]. Od 20 listopada 1918 do 14 czerwca 1919 był uczniem klasy „H” Szkoły Podchorążych w Warszawie[3][1]. W 1919 został mianowany podporucznikiem[1]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 36 pułku piechoty[1].

Później został przeniesiony do 38 pułku piechoty w Przemyślu[4][5][6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 lipca 1919 i 672. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Z dniem 8 stycznia 1925 został przeniesiony z 38 pp do Korpusu Ochrony Pogranicza[9][10]. Służył w 11 batalionie granicznym w Mizoczu i 14 batalionie granicznym w Borszczowie[1]. Z dniem 5 stycznia 1931 został powołany z KOP do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego Kursu 1930/32[11][12]. Ukończył kurs, lecz nie otrzymał dyplomu naukowego oficera dyplomowanego[13]. Z dniem 3 listopada 1932 został powołany na Kurs intendentów w Wyższej Szkole Wojennej 1932/34[14]. Z dniem 1 listopada 1934, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera intendenta dyplomowanego, został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów intendentów z równoczesnym przeniesieniem do Szefostwa Intendentury Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[15]. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1935 i 19. lokatą w korpusie oficerów intendentów[16][17]. W marcu 1939 pełnił służbę w Szefostwie Intendentury KOP w Warszawie na stanowisku kierownika referatu budżetowego[18].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[19]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

21 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[2]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 409.
  2. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-25]..
  3. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 436.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 132.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236, 450.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 219, 392.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 133.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923, s. 93.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 397.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 147, 248.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 6.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 87, 801.
  13. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 98.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 438.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 253.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 79.
  17. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 335.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 920.
  19. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 87.
  21. ↑ M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926, s. 426.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Witold_Piasecki&oldid=69663117”