Przejdź do zawartości

Witold Spirydowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Spirydowicz
Ilustracja
(Witold Spirydowicz jako ambasador w Algierii)
Pełne imię i nazwisko

Witold Czesław Spirydowicz

Data i miejsce urodzenia

5 października 1958
Warszawa

Konsul Generalny RP w Montrealu
Okres

od 2000
do 2004

Poprzednik

Dobromir Dziewulak

Następca

Włodzimierz Zdunowski

Ambasador RP w Maroku
Okres

od 22 września 2010
do 31 lipca 2015

Poprzednik

Joanna Wronecka

Następca

Marek Ziółkowski

Ambasador RP w Algierii
Okres

od 6 lipca 2016
do 10 marca 2023

Poprzednik

Michał Radlicki

Następca

Patrycja Özcan-Karolewska(inne języki)
(chargé d’affaires)

Odznaczenia
Medal „Pro Patria” Krzyż Oficerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Wielka Wstęga Orderu Alawitów (od 1956, Maroko)
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości

Witold Czesław Spirydowicz (ur. 5 października 1958 w Warszawie) – polski prawnik i dyplomata; ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Algierii (2016–2023) i Maroku (2010–2015), konsul generalny w Montrealu (2000–2004).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1981 ukończył prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1980 zakładał Niezależne Zrzeszenie Studentów[1]. Ukończył studia podyplomowe: na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW (1983), w Centre Européen Universitaire de Nancy (1984), w Diplomatic Academy – Polytechnic School of Central London (1990). W 1992 obronił pracę doktorską z zakresu kryminologii na WPiA UW pt. Przestępczość a środki masowego przekazu[2]. Promotorem jego rozprawy był Lech Falandysz[3]. W tym samym roku opublikował tłumaczenie z niemieckiego książki Hansa Joachima Schneidera Zysk z przestępstwa: środki masowego przekazu a zjawiska kryminalne[4].

W latach 1984–1990 pracował w branży wydawniczej, Instytucie Badań Problemów Młodzieży oraz Instytucie Badania Prawa Sądowego[1]. Pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych rozpoczął we wrześniu 1990. Początkowo pracował jako naczelnik w Departamencie Konsularnym (1990–1992). Następnie był I sekretarzem w ambasadzie RP w Wiedniu (1992–1993) oraz I sekretarzem w ambasadzie RP w Bonn (1993–1997). W latach 1997–1998 pracował w Departamencie Integracji Europejskiej[5]. W latach 1997–2000 był radcą w Gabinecie Ministra. Po mianowaniu na członka służby cywilnej (2000) w latach 2000–2004 był konsulem generalnym RP w Montrealu. W latach 2004–2006 radca w Departamencie Prawno-Traktatowym. Podczas urlopu bezpłatnego w MSZ (2006–2008) był dyrektorem Departamentu Orzecznictwa w Urzędzie ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Po powrocie z urlopu zastępca dyrektora Biura Dyrektora Generalnego MSZ (styczeń–sierpień 2008), a następnie od września 2008 dyrektor Biura Kontroli i Audytu MSZ[3].

22 września 2010 został ambasadorem RP w Królestwie Maroka[3]. Misję tę zakończył 31 lipca 2015. W 2016 na stanowisku do spraw państw arabskich w Departamencie Afryki i Bliskiego Wschodu MSZ[6].

Prezydent Andrzej Duda 16 lutego 2016 powołał go w skład Narodowej Rady Rozwoju[7].

Postanowieniem Prezydenta RP z 7 czerwca 2016 mianowany na stanowisko ambasadora RP w Algierii, akredytowany dodatkowo na Czad[8] i Niger[9]. Misję dyplomatyczną rozpoczął 6 lipca 2016[10]. Odwołany został ze skutkiem na 10 marca 2023[11][12][13]. Bezpośrednio po zakończeniu misji w Algierze objął stanowisko dyrektora Departamentu Polityki Europejskiej MSZ, na którym pozostawał do grudnia 2023[14].

Zna języki: angielski, francuski, niemiecki i podstawy włoskiego. Żonaty, ojciec córki Aldony[1][6].

Odznaczeni/wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ambasador [online], algier.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-11].
  2. Dr Witold Spirydowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-09-11].
  3. a b c Biogram na stronie MSZ. msz.gov.pl. [dostęp 2013-10-08].
  4. Hans Joachim Schneider, Zysk z przestępstwa: środki masowego przekazu a zjawiska kryminalne, Brunon Hołyst (red.), Witold Spirydowicz (tłum.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, ISBN 83-01-10602-6.
  5. Biuletyn Komisji Łączności z Polakami za Granicą nr 3009/III. orka.sejm.gov.pl, 2000-07-11. [dostęp 2013-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-06)].
  6. a b c d Ambasador [online], Polska w Algierii - Portal Gov.pl [dostęp 2023-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-27].
  7. Informacja o powołaniu nowych członków na stronie Prezydent.pl. prezydent.pl, 2010-06-25. [dostęp 2016-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)].
  8. LE PCMT A RECU LES LETTRES DE CREANCE DE DIX NOUVEAUX AMBASSADEURS [online], Présidence de la République du Tchad, 7 marca 2022 [dostęp 2023-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-28] (fr.).
  9. Visite au Tchad [online], La Pologne en Algérie - Portal Gov.pl, 8 marca 2022 [dostęp 2023-03-17] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-17] (fr.).
  10. Nowy ambasador w Algierii [online], rp.pl, 6 lipca 2016 [dostęp 2018-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-11].
  11. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2023 r. nr 110.28.2023 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 362).
  12. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2023 r. nr 110.29.2023 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 363).
  13. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2023 r. nr 110.30.2023 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 364).
  14. Organigram funkcjonalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych [online], gov.pl, 16 marca 2023 [dostęp 2023-03-16].
  15. Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych nr 3917/VI. orka.sejm.gov.pl, 2010-06-25. [dostęp 2013-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)].
  16. MAGYAR KÖZLÖNY [online], kozlonyok.hu, 29 maja 2014, s. 10051 [dostęp 2019-07-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-11] (węg.).
  17. Ambasador na audiencji pożegnalnej u króla. rabat.msz.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]..

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]