Wojciech Mann
| ||
![]() Wojciech Mann (2011) | ||
Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1948 Świdnica | |
Zawód, zajęcie | dziennikarz, satyryk, aktor, lektor | |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
Pracodawca | Polskie Radio Program III (1967–2020), Radio Nowy Świat (od 2020) | |
Rodzice | Kazimierz Mann | |
Dzieci | Marcin | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() |
Wojciech Piotr Mann (ur. 25 stycznia 1948 w Świdnicy[1]) – polski dziennikarz muzyczny, satyryk, aktor, pedagog, autor tekstów piosenek, prezenter telewizyjny i radiowy.
W latach 1967–2020 związany z Programem Trzecim Polskiego Radia, a od 2020 z Radiem Nowy Świat.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest synem Malwiny z domu Niemczewskiej i Kazimierza Manna. Jego młodsza siostra Marta została projektantką[2]. Rodzina Mannów pochodziła ze Lwowa, przodkowie Wojciecha Manna byli kolonistami niemieckimi[3]. Stryjecznym dziadkiem dziennikarza był śpiewak operowy Józef Mann[4].
W dzieciństwie występował w zespole „Gawęda”[5]. Ukończył XXVII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie[6]. Studiował handel zagraniczny w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a w 1975 został absolwentem filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim[1].
W 1965 związał się z dziennikarstwem radiowym[1][7], zostając redaktorem Rozgłośni Harcerskiej. W 1967 dołączył do redakcji Programu III Polskiego Radia[8], na którego antenie prowadził autorskie programy: Magazyn 4/4, Mój magnetofon, Poranek z radiem, Baw się razem z nami, Muzyczna poczta UKF, W tonacji Trójki, Zapraszamy do Trójki, Bielszy odcień bluesa, Między dniem a snem, Radio Mann, Manniak niedzielny, Manniak po ciemku, Pół perfekcyjnej płyty[9], Tanie granie (na śniadanie) oraz Piosenki bez granic[10].
W latach 70. rozpoczął współpracę z Telewizją Polską, dla ktorej początkowo prowadził Sobotnie Studio Młodych, a potem własną audycję Magazyn pana Manna w Studio 2[1].
Na początku lat 80. przebywał w Stanach Zjednoczonych[1]. W drugiej połowie lat 80. prowadził program rozrywkowy Kanał, a wspólnie z Janem Chojnackim program Non Stop Kolor, wówczas jedyny program poświęcony muzyce rockowej. W latach 1985–1986 jako „druh zastępowy” poprowadził osiem wydań Listy Przebojów Programu Trzeciego. Należał do twórców nadawanego w latach 1986–1990 programu rozrywkowego Nie tylko dla orłów[10]. Później współtworzył na antenie TVP2 programy: Mądrej głowie…, Za chwilę dalszy ciąg programu i Bardzo ostry dyżur. Również w latach 80. był lektorem w programie TVP2 5-10-15. W latach 1983–1988 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Non Stop”, w późniejszym czasie współpracował też z „Gazetą Wyborczą” (z dodatkami „Gazeta na Plażę”[1] i „Duży Format”), „Elle”[1] i „Polityką”.
W latach 90. z Krzysztofem Materną opracował formułę stacji radiowej Radio Kolor, obaj prowadzili w niej autorskie audycje, a ich podobizny były elementem ówczesnego logo stacji. W latach 1993 zaczął prowadzić Szansę na sukces na antenie TVP2[11]. W 1994 z Krzysztofem Materną stworzył telewizyjny talk-show MdM, który był prezentowany na antenie TVP1[1]. W 1995 razem opublikowali książkę Podróże małe i duże, wydaną przez „Twój Styl”. W 1997 z Krzysztofem Materną i Janem Chojnackim współtworzył muzyczną stację Radio Pogoda[12].
W latach 2001–2002 z Krzysztofem Materną prowadził talk-show M kwadrat w TV Puls[1][13]. W 2005 z Janem Chojnackim założył internetowe Radio Baobab[14], a z Krzysztofem Materną współtworzył program rozrywkowy TVP1 MaMa, który był oparty na formule produkcji Za chwilę dalszy ciąg programu. Od 2005 do 2008 prowadził program TVP2 Duże dzieci. W 2006 został powołany w skład Akademii Muzycznej Trójki[15]. W 2007 z Krzysztofem Materną poprowadził program MC², czyli Maszyna czasu Manna i Materny[16][17]. W 2011 nakładem wydawnictwa „Znak” ukazała się ich kolejna wspólna publikacja pt. Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami[18], będąca zmienionym wydaniem książki z 1995. Również w 2011 nakładem „Znaku” wydał autobiografię pt. RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą[5][19]. W latach 2012–2013 był gospodarzem programu Kocham to co lubię[20]. W 2012 zakończył współpracę przy Szansie na sukces, która po jego odejściu została zdjęta z anteny TVP2[11]. W 2014 premierę miała jego druga autorska publikacja zatytułowana Fotografomannia[21].
W marcu 2020 odszedł z Trójki[8] w geście solidarności z Anną Gacek[22]. W kwietniu 2020 zaangażował się w projekt stworzenia nowej stacji radiowej Radio Nowy Świat, zainicjowany przez spółkę Ratujmy Trójkę[23]. Stacja zaczęła nadawać 10 lipca 2020, Wojciech Mann zaczął prowadzić w niej programy: Poranna Manna, Mała Kawa i Bez kolejki[24].
Jest autorem tekstów do piosenek[25], w tym „Ja nie mogłam mieć serc dwóch” wykonywanej przez Annę Jantar na płycie Tyle słońca w całym mieście z 1974[26]. Był też lektorem filmów dokumentalnych, przedstawiających historię muzyki rozrywkowej. Sporadycznie pojawiał się jako aktor, zagrał m.in. w filmach Cudowne dziecko, Uprowadzenie Agaty, Świąteczna przygoda i Serce na dłoni, a także w serialach Czterdziestolatek. 20 lat później i Bank nie z tej ziemi[27]. W filmach Shrek 2 i Shrek Trzeci dubbingował Doris, siostrę Kopciuszka[28]. Użyczył głosu postaci Sama w grze Sam & Max: Sezon 1 (z 2007)[29] oraz postaci Płotki (konia należącego do Geralta) w dodatku do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon pt. Krew i wino (z 2016)[30]. Wystąpił gościnnie na wydanym w 2006 albumie Grzegorza Turnaua Historia pewnej podróży. Udzielał się również jako konferansjer, m.in. w spektaklach estradowych Janusza Józefowicza[27]. Wraz z Krzysztofem Materną założył przedsiębiorstwo MM Communications, działające w branży promocyjnej[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Trzykrotnie żonaty, trzecią żoną została Ewa Bańska, z którą ma syna Marcina[31].
W 2000 był członkiem komitetu poparcia Andrzeja Olechowskiego przed wyborami prezydenckimi[32] oraz członkiem zorganizowanego przez Unię Wolności komitetu inicjatywy ustawodawczej na rzecz powołania Fundacji Edukacji Narodowej[33].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi dla Polskiego Radia) – 2011[34]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2009[35]
- Nagrody i wyróżnienia
- Wiktor – 1987, 1994, 1995, 2005, 2006
- „Najważniejsza osobowość telewizyjna” (wraz z Krzysztofem Materną) w plebiscycie „Polityki” – 1999[1]
- Telekamera – 1999
- Superwiktor – 2003
- Mistrz Mowy Polskiej – 2004
- Złoty Mikrofon – 2006
- Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” – 2009[36]
- AuTORytet w plebiscycie MediaTory – 2010[37]
Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Arnold Lobel, Żabek i Ropuch. Przyjaźń, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015, ISBN 978-83-08-06042-1[38][39]
- Arnold Lobel, Żabek i Ropuch. Przez cały rok, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016
- Arnold Lobel, Żabek i Ropuch, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016
- Arnold Lobel, Wielbłądzica baletnica i inne bajki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016
- Peggy Parish, Amelia Bedelia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ISBN 978-83-08-06295-1[40][41]
- Peggy Parish, Dziękujemy Ci, Amelio Bedelio!, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017[42]
- Peggy Parish, Amelia Bedelia i przyjęcie niespodzianka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017[43]
- Peggy Parish, Wracaj, Amelio Bedelio!, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017[44]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 1222. ISBN 3-7290-0034-9.
- ↑ Pasja pokoleń – artyści w rodzinie Mann. lodz-art.eu. [dostęp 2018-01-07].
- ↑ Katarzyna Kubisiowska, Wojciech Mann: Głos. Wojciech Mann w rozmowie z Katarzyną Kubisiowską. Kraków: Znak, 2020, s. 23. ISBN 978-83-240-6106-8.
- ↑ Katarzyna Kubisiowska, Wojciech Mann: Głos. Wojciech Mann w rozmowie z Katarzyną Kubisiowską. Kraków: Znak, 2020, s. 225. ISBN 978-83-240-6106-8.
- ↑ a b Wojciech Mann: Rock Mann, czyli Jak nie zostałem saksofonistą. Kraków: Znak, 2010. ISBN 978-83-240-1459-0.
- ↑ Znani absolwenci Czackiego. czacki.edu.pl. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1993, s. 435. ISBN 83-223-2644-0.
- ↑ a b Wojciech Mann odchodzi z Trójki. onet.pl, 11 marca 2020. [dostęp 2020-03-11].
- ↑ Nightfly: Donald Fagen. radio.com.pl, 25 stycznia 2000. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ a b Wojciech Mann. polskieradio.pl. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ a b Koniec „Szansy na sukces”. interia.pl, 22 marca 2012. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Agora tworzy sieć radiową Radio Pogoda. press.pl, 1 kwietnia 2015. [dostęp 2020-03-14].
- ↑ Mariusz Piotrowski, Martin Stysiak: TV Puls znowu ma wielkie plany na przyszłość. wyborcza.biz, 23 listopada 2014. [dostęp 2016-10-04].
- ↑ Nowe radio w Internecie. wirtualnemedia.pl, 27 lipca 2005. [dostęp 2016-10-04].
- ↑ Akademia Muzyczna Trójki. mediafm.net, 16 listopada 2006. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Mann i Materna w internecie. wirtualnemedia.pl, 8 marca 2005. [dostęp 2016-10-04].
- ↑ Spada oglądalność Manna i Materny. wirtualnemedia.pl, 21 lutego 2007. [dostęp 2016-10-04].
- ↑ Wojciech Mann, Krzysztof Materna: Podróże małe i duże czyli, jak zostaliśmy światowcami. Kraków: Znak, 2011. ISBN 978-83-240-1855-0.
- ↑ Trójkowo-książkowo. polskieradio.pl, 13 października 2010. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Wojciech Mann znika z TVP2. wirtualnemedia.pl, 12 sierpnia 2013. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Fotografomannia. wiadomosci24.pl, 24 listopada 2014. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Wojciech Mann odchodzi z radiowej Trójki po 55 latach współpracy. wirtualnemedia.pl, 11 marca 2020. [dostęp 2020-04-19].
- ↑ Grzegorz Ułan: Jest szansa na powrót starej dobrej „Trójki”! Spółka „Ratujmy Trójkę” chce uruchomić radio „Nowy Świat”. antyweb.pl, 17 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-19].
- ↑ Nikola Bochyńska: Ruszyło Radio Nowy Świat (szczegółowa ramówka). wirtualnemedia.pl, 10 lipca 2020. [dostęp 2020-07-12].
- ↑ Wojciech Mann – słowa. kppg.waw.pl. [dostęp 2019-12-19].
- ↑ Spis piosenek: 1974. annajantar.pl. [dostęp 2015-11-13].
- ↑ a b Wojciech Mann w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Piotr Mudzo: Shrek Trzeci / Shrek the Third (2007) recenzja. filmowo.net. [dostęp 2016-10-04].
- ↑ Wojciech Mann w polskiej wersji gry Sam & Max: Sezon 1. onet.pl, 21 sierpnia 2007. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Wiedźmin 3: Krew i Wino – Wojciech Mann o kulisach zadania „O czym szepczą grzyby”. planetagracza.pl, 13 czerwca 2016. [dostęp 2020-03-16].
- ↑ Agnieszka Niedek: Jego wielkie tajemnice. interia.pl, 11 kwietnia 2012. [dostęp 2020-12-18].
- ↑ Głosy poparcia. olechowski.pl. [dostęp 2020-03-17].
- ↑ Gwiazdy i polityka. wyborcza.pl, 7 września 2000. [dostęp 2020-03-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1122).
- ↑ Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. mkidn.gov.pl, 20 maja 2009. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Laureaci Mateuszy Trójki 2009. polskieradio.pl, 30 września 2009. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Statuetki MediaTorów 2010 wręczone!!!. mediatory.pl, 5 grudnia 2010. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Arnold Lobel. Żabek i Ropuch. Przyjaźń. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-04-02].
- ↑ Wojciech Mann i Michał Nogaś o żabiej przyjaźni. polskieradio.pl, 16 października 2015. [dostęp 2017-04-02].
- ↑ Peggy Parish. Amelia Bedelia. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-04-02].
- ↑ Wojciech Mann i „Amelia Bedelia”. polskieradio.pl, 1 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-02].
- ↑ Peggy Parish. Dziękujemy Ci, Amelio Bedelio!. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-06-22].
- ↑ Peggy Parish. Amelia Bedelia i przyjęcie niespodzianka. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-06-22].
- ↑ Peggy Parish. Wracaj, Amelio Bedelio!. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-06-22].
- Absolwenci Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego
- Ludzie związani z Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie
- Ludzie związani z Rozgłośnią Harcerską
- Ludzie urodzeni w Świdnicy
- Mistrzowie Mowy Polskiej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Osobowości telewizyjne związane z TVP
- Osobowości telewizyjne związane z TV Puls
- Polscy dziennikarze kulturalni
- Polscy lektorzy radiowi i telewizyjni
- Polacy pochodzenia niemieckiego
- Redaktorzy PR3
- Urodzeni w 1948
- Redaktorzy Radia Nowy Świat