Wojciech Mann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wojciech Mann
Ilustracja
Wojciech Mann (2011)
Data i miejsce urodzenia 25 stycznia 1948
Świdnica
Zawód, zajęcie dziennikarz, satyryk, aktor, lektor
Alma Mater Uniwersytet Warszawski
Pracodawca Polskie Radio Program III (1967–2020)
Rodzice Kazimierz Mann
Dzieci Marcin
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach

Wojciech Piotr Mann (ur. 25 stycznia 1948 w Świdnicy[1]) – polski dziennikarz muzyczny, satyryk, aktor, pedagog, autor tekstów piosenek, w latach 1967–2020 związany z Programem III Polskiego Radia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie występował w zespole „Gawęda”[2]. Ukończył XXVII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie[3]. Studiował handel zagraniczny w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, a w 1975 został absolwentem filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim[1].

W 1965[1][4] związał się z dziennikarstwem radiowym. Został wówczas współpracownikiem Polskiego Radia: początkowo pracował w Rozgłośni Harcerskiej, a w 1967 związał się z Programem III Polskiego Radia[5]. Prowadził liczne autorskie programy: Magazyn 4/4, Mój magnetofon, Poranek z radiem, Baw się razem z nami, Muzyczna poczta UKF, W tonacji Trójki, Zapraszamy do Trójki, Bielszy odcień bluesa, Między dniem a snem, Radio Mann, Manniak niedzielny, Manniak po ciemku, Pół perfekcyjnej płyty[6], Tanie granie (na śniadanie) oraz Piosenki bez granic[7]. W latach 1985–1986 jako „druh zastępowy” poprowadził osiem wydań Listy Przebojów Programu Trzeciego. Należał do twórców nadawanego w latach 1986–1990 programu rozrywkowego Nie tylko dla orłów[7]. W 2006 powołany został w skład Akademii Muzycznej Trójki[8]. W marcu 2020 odszedł z Trójki[5] w geście solidarności z Anną Gacek[9]. W kwietniu 2020 zaangażował się w projekt stworzenia nowej stacji radiowej Radio Nowy Świat, zainicjowany przez spółkę Ratujmy Trójkę[10].

Jest autorem tekstu do licznych piosenek[11], w tym „Ja nie mogłam mieć serc dwóch” wykonywanej przez Annę Jantar na płycie Tyle słońca w całym mieście z 1974[12].

W latach 70. rozpoczął współpracę także z Telewizją Polską. Początkowo prowadził Sobotnie Studio Młodych, a potem własną audycję w Studio 2 zatytułowaną Magazyn pana Manna[1]. Na początku lat 80. przebywał w Stanach Zjednoczonych[1], następnie, od 1983 do 1988, był redaktorem naczelnym miesięcznika „Non Stop”. W drugiej połowie lat 80. prowadził program rozrywkowy Kanał, a wspólnie z Janem Chojnackim jedyny wówczas program poświęcony muzyce rockowej Non Stop Kolor. Później wraz z Krzysztofem Materną, Grzegorzem Wasowskim, Sławomirem Szczęśniakiem i Arkadiuszem Stegenką tworzył na antenie TVP2 takie programy jak Mądrej głowie…, Za chwilę dalszy ciąg programu oraz Bardzo ostry dyżur.

Współpracował także z redakcją programów dla dzieci i młodzieży, prowadząc jako „Głos” 5-10-15. Od 1993 do 2012 w TVP2 był prezenterem Szansy na sukces[13]. W 1994 z Krzysztofem Materną stworzył telewizyjny talk-show MdM, który w latach 90. był prezentowany na antenie TVP1[1]. W tym czasie, także z Krzysztofem Materną, opracował formułę warszawskiej stacji radiowej Radio Kolor – w tej stacji obaj dziennikarze prowadzili autorskie audycje, ich podobizny były elementem ówczesnego logo tej stacji. Wspólnie założyli też przedsiębiorstwo MM Communications działające w branży promocyjnej[1]. W 1997, razem z Krzysztofem Materną i Janem Chojnackim, był współtwórcą nadającej w Warszawie muzycznej stacji radiowej Radio Pogoda (włączonej później do sieci Radio Złote Przeboje)[14].

W latach 2001–2002 Wojciech Mann i Krzysztof Materna prowadzili talk-show M kwadrat w TV Puls[1][15]. W 2005 po powrocie do TVP1 współtworzyli program rozrywkowy MaMa (oparty na formule produkcji Za chwilę dalszy ciąg programu), a w 2007 MC², czyli Maszyna czasu Manna i Materny[16][17]. Od 2005 do 2008 poza Szansą na sukces Wojciech Mann prowadził w TVP2 Duże dzieci, a w latach 2012–2013 Kocham to co lubię[18]. Z Janem Chojnackim współtworzył natomiast internetowe Radio Baobab[19]. Współpracował także z „Gazetą Wyborczą” (z dodatkami „Gazeta na Plażę”[1] i „Duży Format”), z „Elle”[1] oraz z „Polityką”.

Był lektorem filmów dokumentalnych, przedstawiających historię muzyki rozrywkowej. Sporadycznie pojawiał się jako aktor, zagrał m.in. w filmach Cudowne dziecko, Uprowadzenie Agaty, Świąteczna przygoda i Serce na dłoni, a także w serialach Czterdziestolatek. 20 lat później i Bank nie z tej ziemi[20]. W filmach Shrek 2 i Shrek Trzeci dubbingował Doris, siostrę Kopciuszka[21]. Użyczył głosu postaci Sama w grze Sam & Max: Sezon 1 (z 2007)[22] oraz postaci Płotki (konia należącego do Geralta) w dodatku do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon pt. Krew i wino (z 2016)[23]. Wystąpił gościnnie na wydanym w 2006 albumie Grzegorza Turnaua Historia pewnej podróży. Udziela się również jako konferansjer m.in. w spektaklach estradowych Janusza Józefowicza[20].

W 1995 wraz z Krzysztofem Materną opublikował książkę Podróże małe i duże, której wydawcą był „Twój Styl”. W 2011 nakładem wydawnictwa „Znak” ukazała się ich kolejna publikacja Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami[24], będąca zmienionym wydaniem książki z 1995. „Znak” wydał także kolejne autorskie publikacje Wojciecha Manna – w 2011 RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą[2][25], a w 2014 Fotografomannię[26].

W 2000 był członkiem komitetu poparcia Andrzeja Olechowskiego przed wyborami prezydenckimi[27] oraz członkiem zorganizowanego przez Unię Wolności komitetu inicjatywy ustawodawczej na rzecz powołania Fundacji Edukacji Narodowej[28].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzina pochodziła ze Lwowa. Ojcem Wojciecha Manna był tworzący w tym mieście grafik Kazimierz Mann – brat Romana i Tadeusza. Jego siostra Marta została projektantką[29].

Trzykrotnie żonaty, trzecią żoną została Ewa Bańska, z którą ma syna Marcina[30].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia
Nagrody i wyróżnienia

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Arnold Lobel, Żabek i Ropuch. Przyjaźń, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2015, ​ISBN 978-83-08-06042-1​[35][36]
  • Arnold Lobel, Żabek i Ropuch. Przez cały rok, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016
  • Arnold Lobel, Żabek i Ropuch, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016
  • Arnold Lobel, Wielbłądzica baletnica i inne bajki, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2016
  • Peggy Parish, Amelia Bedelia, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ​ISBN 978-83-08-06295-1​[37][38]
  • Peggy Parish, Dziękujemy Ci, Amelio Bedelio!, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017[39]
  • Peggy Parish, Amelia Bedelia i przyjęcie niespodzianka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017[40]
  • Peggy Parish, Wracaj, Amelio Bedelio!, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017[41]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 1222. ISBN 3-7290-0034-9.
  2. ↑ a b Wojciech Mann: Rock Mann, czyli Jak nie zostałem saksofonistą. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2010. ISBN 978-83-240-1459-0.
  3. ↑ Znani absolwenci Czackiego. czacki.edu.pl. [dostęp 2015-04-23].
  4. ↑ Kto jest kim w Polsce: informator biograficzny. Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.). Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1993, s. 435. ISBN 83-223-2644-0.
  5. ↑ a b Wojciech Mann odchodzi z Trójki. onet.pl, 11 marca 2020. [dostęp 2020-03-11].
  6. ↑ Nightfly: Donald Fagen. radio.com.pl, 25 stycznia 2000. [dostęp 2015-04-23].
  7. ↑ a b Wojciech Mann. polskieradio.pl. [dostęp 2015-04-23].
  8. ↑ Akademia Muzyczna Trójki. mediafm.net, 16 listopada 2006. [dostęp 2015-04-23].
  9. ↑ Wojciech Mann odchodzi z radiowej Trójki po 55 latach współpracy. wirtualnemedia.pl, 11 marca 2020. [dostęp 2020-04-19].
  10. ↑ Grzegorz Ułan: Jest szansa na powrót starej dobrej „Trójki”! Spółka „Ratujmy Trójkę” chce uruchomić radio „Nowy Świat”. antyweb.pl, 17 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-19].
  11. ↑ Wojciech Mann – słowa. kppg.waw.pl. [dostęp 2019-12-19].
  12. ↑ Spis piosenek: 1974. annajantar.pl. [dostęp 2015-11-13].
  13. ↑ Koniec „Szansy na sukces”. interia.pl, 22 marca 2012. [dostęp 2015-04-23].
  14. ↑ Agora tworzy sieć radiową Radio Pogoda. press.pl, 1 kwietnia 2015. [dostęp 2020-03-14].
  15. ↑ Mariusz Piotrowski, Martin Stysiak: TV Puls znowu ma wielkie plany na przyszłość. wyborcza.biz, 23 listopada 2014. [dostęp 2016-10-04].
  16. ↑ Mann i Materna w internecie. wirtualnemedia.pl, 8 marca 2005. [dostęp 2016-10-04].
  17. ↑ Spada oglądalność Manna i Materny. wirtualnemedia.pl, 21 lutego 2007. [dostęp 2016-10-04].
  18. ↑ Wojciech Mann znika z TVP2. wirtualnemedia.pl, 12 sierpnia 2013. [dostęp 2015-04-23].
  19. ↑ Nowe radio w Internecie. wirtualnemedia.pl, 27 lipca 2005. [dostęp 2016-10-04].
  20. ↑ a b Wojciech Mann w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2015-04-23].
  21. ↑ Piotr Mudzo: Shrek Trzeci / Shrek the Third (2007) recenzja. filmowo.net. [dostęp 2016-10-04].
  22. ↑ Wojciech Mann w polskiej wersji gry Sam & Max: Sezon 1. onet.pl, 21 sierpnia 2007. [dostęp 2015-04-23].
  23. ↑ Wiedźmin 3: Krew i Wino – Wojciech Mann o kulisach zadania „O czym szepczą grzyby”. planetagracza.pl, 13 czerwca 2016. [dostęp 2020-03-16].
  24. ↑ Wojciech Mann, Krzysztof Materna: Podróże małe i duże czyli, jak zostaliśmy światowcami. Kraków: Znak, 2011. ISBN 978-83-240-1855-0.
  25. ↑ Trójkowo-książkowo. polskieradio.pl, 13 października 2010. [dostęp 2015-04-23].
  26. ↑ Fotografomannia. wiadomosci24.pl, 24 listopada 2014. [dostęp 2015-04-23].
  27. ↑ Głosy poparcia. olechowski.pl. [dostęp 2020-03-17].
  28. ↑ Gwiazdy i polityka. wyborcza.pl, 7 września 2000. [dostęp 2020-03-17].
  29. ↑ Pasja pokoleń – artyści w rodzinie Mann. lodz-art.eu. [dostęp 2018-01-07].
  30. ↑ Agnieszka Niedek: Jego wielkie tajemnice. interia.pl, 11 kwietnia 2012. [dostęp 2018-01-07].
  31. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1122).
  32. ↑ Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. mkidn.gov.pl, 20 maja 2009. [dostęp 2015-04-23].
  33. ↑ Laureaci Mateuszy Trójki 2009. polskieradio.pl, 30 września 2009. [dostęp 2015-04-23].
  34. ↑ Statuetki MediaTorów 2010 wręczone!!!. mediatory.pl, 5 grudnia 2010. [dostęp 2015-04-23].
  35. ↑ Arnold Lobel. Żabek i Ropuch. Przyjaźń. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-04-02].
  36. ↑ Wojciech Mann i Michał Nogaś o żabiej przyjaźni. polskieradio.pl, 16 października 2015. [dostęp 2017-04-02].
  37. ↑ Peggy Parish. Amelia Bedelia. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-04-02].
  38. ↑ Wojciech Mann i „Amelia Bedelia”. polskieradio.pl, 1 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-02].
  39. ↑ Peggy Parish. Dziękujemy Ci, Amelio Bedelio!. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-06-22].
  40. ↑ Peggy Parish. Amelia Bedelia i przyjęcie niespodzianka. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-06-22].
  41. ↑ Peggy Parish. Wracaj, Amelio Bedelio!. wydawnictwoliterackie.pl. [dostęp 2017-06-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Mann&oldid=59861184”