Wojciech Mann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Wojciech Mann
Wojciech Mann (2011)
Wojciech Mann (2011)
Data i miejsce urodzenia 25 stycznia 1948
Świdnica
Zawód dziennikarz, anglista
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Wojciech Mann w Wikicytatach

Wojciech Piotr Mann (ur. 25 stycznia 1948 w Świdnicy) – polski dziennikarz muzyczny, autor tekstów piosenek, współpracujący na stałe z Programem III Polskiego Radia.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Korzenie rodzinne Mannów wywodzą się ze Lwowa. Ojcem Wojciecha Manna był lwowski grafik Kazimierz Mann – brat Romana i Tadeusza. W dzieciństwie Wojciech Mann występował w zespole Gawęda[1]. Ukończył XXVII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie oraz filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1965[2] współpracuje z Polskim Radiem: w latach 1965–1967 z Rozgłośnią Harcerską, a od 1967 z Programem III Polskiego Radia, prowadząc liczne autorskie programy: Magazyn 4/4, Mój magnetofon, Poranek z radiem, Baw się razem z nami, Muzyczna poczta UKF, W tonacji Trójki, Zapraszamy do Trójki, Bielszy odcień bluesa, Między dniem a snem, Radio Mann, Manniak niedzielny, Manniak po ciemku, Pół perfekcyjnej płyty[3], Tanie granie (na śniadanie) oraz Piosenki bez granic.

W latach 70. współpracował też z Telewizją Polską m.in. prowadząc SSM Sobotnie Studio Młodych, a potem własny kącik w Studio 2 pt. Magazyn pana Manna. W latach 1983–1988 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Non Stop”.

W drugiej połowie lat 80. prowadził wspólnie z Janem Chojnackim na antenie TVP 2 jedyny wówczas program poświęcony muzyce rockowej Non Stop Kolor. Wraz z Krzysztofem Materną, Grzegorzem Wasowskim, Sławomirem Szczęśniakiem i Arkadiuszem Stegenką tworzył programy pt. Mądrej głowie..., Za chwilę dalszy ciąg programu (w latach 1989–1994) oraz Bardzo ostry dyżur, również w TVP 2.

W latach 1985–1986 jako druh zastępowy poprowadził 8 wydań Listy Przebojów Programu Trzeciego.

W latach 1986–1990 w Programie III Polskiego Radia, w piątkowe, a później sobotnie wieczory, nadawano program rozrywkowy Nie tylko dla orłów.

Współpracował także z redakcją programów dla dzieci i młodzieży prowadząc, jako "Głos", program 5-10-15. Od 14 listopada 1993 do 29 kwietnia 2012 roku prowadził w TVP 2 popularny program Szansa na sukces. W 1994 roku z Krzysztofem Materną stworzył telewizyjny talk-show MdM, który był w latach 90. prezentowany na antenie TVP 1. W tym czasie, także z Krzysztofem Materną, opracował formułę warszawskiej stacji radiowej Radio Kolor – w tej stacji obaj dziennikarze prowadzili autorskie audycje, ich podobizny były nawet elementem ówczesnego logo tej stacji. W 1995 roku wraz z Krzysztofem Materną opublikował książkę Podróże małe i duże, której wydawcą był Twój Styl.

W latach 2001-2002 Mann i Materna prowadzili talk-show M kwadrat w TV Puls. W 2005, po powrocie do TVP 1, tworzyli wspólnie program rozrywkowy MaMa. Także od 2005 do 2008 r. poza Szansą na sukces prowadził w TVP 2 program pt. Duże dzieci. Od kilku lat współtworzy z Janem Chojnackim Radio Baobab. Był lektorem filmów dokumentalnych, przedstawiających historię muzyki rozrywkowej.

Sporadycznie występuje jako aktor. Grał m.in. w filmach Cudowne dziecko, Uprowadzenie Agaty Marka Piwowskiego, serialach Czterdziestolatek 20 lat później, Bank nie z tej ziemi, Świąteczna przygoda; w drugiej i trzeciej części Shreka dubbingował jedną z bohaterek – Siostrę Kopciuszka. Często wciela się też w rolę konferansjera prowadząc programy estradowe (Do grającej szafy grosik wrzuć…), występował także w programie Big Zbig Show.

W magazynie Gazety Wyborczej Duży Format był autorem Monday Manniaka – rubryki, która prezentowała polskie tłumaczenia klasycznych tekstów muzyki rockowej.

Wspólnie z Materną zajął pierwsze miejsce w ankiecie „Polityki” Koniec wieku na najważniejsze osobowości telewizyjne (1999). W tym samym tygodniku prowadzi od 2005 roku rubrykę Płyty z mojej półki, prezentującą nowości wydawnicze.

W Programie III Polskiego Radia prowadził w niedziele z Grzegorzem Wasowskim, Moniką Makowską, Janem Chojnackim i Antonim Piekutem audycję Tanie granie. Po odwołaniu z funkcji dyrektora Programu III Krzysztofa Skowrońskiego w ramach protestu z rozgłośnią pożegnał się Grzegorz Wasowski, a audycja zmieniła nazwę na Piosenki bez Granic.

Obecnie[4] Wojciech Mann prowadzi w Trójce także w piątki poranną audycję Zapraszamy do Trójki, a w poniedziałki o 22.00 Manniaka po ciemku oraz, w parze z Anną Gacek, wtorkowe wydania audycji W tonacji Trójki. Jest członkiem Akademii Muzycznej Trójki[5].

Od 5 lutego 2007 roku prowadził wraz z Krzysztofem Materną program MC², czyli Maszyna czasu Manna i Materny w telewizyjnej „Dwójce”, program został jednak zdjęty z anteny z powodu spadającej oglądalności.

Wystąpił gościnnie na wydanym w 2006 roku albumie Grzegorza Turnaua Historia pewnej podróży.

W 2007 roku użyczył głosu postaci Sama w grze Sam&Max:sezon 1[6].

W październiku 2010 roku, nakładem wydawnictwa Znak, ukazała się książka autorstwa Wojciecha Manna pod tytułem RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą[1][7].

W listopadzie 2011 roku nakładem wydawnictwa Znak, ukazała się książka Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami autorstwa Wojciecha Manna i Krzysztofa Materny[8]. Jest to wydanie zmienione i poprawione książki Podróże małe i duże pochodzącej z 1995 roku.

Jesienią 2012 i wiosną 2013 roku prowadził dwie serie autorskiego programu Kocham to co lubię w TVP2[9] - pierwszy sezon w niedziele o 17:20, drugi w sobotę o 16:55. Program zniknął z anteny z powodu spadającej oglądalności, program oglądało ok. 364.000 widzów, co dawało 3,18% udziału w rynku[10]. Z powodu zbyt niskiej oglądalności nie zdecydowano się na produkcję kolejnych serii[9].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Drzewo genealogiczne[edytuj | edytuj kod]

 
 
 
 
 
 
 Wilhelm Mann
 
 
 
 Emilia
z d. Quest
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Kazimierz
 
 
 
 Roman
 
 Lidwina
z d. Müller
 
 Tadeusz
 
 Cecylia
z d. Lutwak
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Marta
 
 Wojciech
 
 Paweł
 
 Marek
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Marcin
 
 
 

Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 Wojciech Mann: Rock Mann czyli Jak nie zostałem saksofonistą. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2010. ISBN 978-83-240-1459-0.
  2. ↑ Lubomir Mackiewicz (red.), Anna Żołna (red.): Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1993, s. 435. ISBN 83-223-2644-0.
  3. ↑ Archiwalna strona Polskiego Radia z roku 2000: Pół perfekcyjnej płyty, 25.01.2000 - Donald Fagen - The Nightfly, autor: Wojciech Mann. web.archive.org. [dostęp 2012-09-30].
  4. ↑ stan na marzec 2011 r.
  5. ↑ Akademia Muzyczna Trójki (pol.). MediaFM.net, 2006-11-16. [dostęp 2010-05-29].
  6. ↑ Wojciech Mann w polskiej wersji gry Sam & Max: Sezon 1
  7. ↑ Trójkowo-książkowo 2010-10-13. Trójka – polskieradio.pl
  8. ↑ Wojciech Mann, Krzysztof Materna: Podróże małe i duże czyli Jak zostaliśmy światowcami. Kraków: Znak, 2011. ISBN 978-83-240-1855-0.
  9. ↑ 9,0 9,1 Wojciech Mann znika z TVP2 (pol.). Wirtualnemedia.pl, 2013-08-12. [dostęp 2014-01-10].
  10. ↑ Program Wojciecha Manna porażką TVP2, tylko 364 tys. widzów (pol.). Wirtualnemedia.pl, 2013-04-17. [dostęp 2014-01-10].
  11. ↑ Co słychać w Trójce? – Laureaci Mateuszy Trójki 2009 (pol.). PR3, 2009-09-30. [dostęp 2009-10-03].
  12. ↑ Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 20 maja 2009.
  13. ↑ Statuetki MediaTorów 2010 wręczone!!!. www.mediatory.pl, 2010-12-05. [dostęp 2010-12-06].
  14. ↑ M.P. z 2011 r. Nr 111, poz. 1122

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Mann&oldid=38523732”