Władysław Pieniążek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Karol Pieniążek
Ilustracja
Władysław Pieniążek (ok. 1937)
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1885
Kraków

Data śmierci

?

Przebieg służby
Lata służby

do 1935

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

19 Pułk Piechoty
Inspektorat Armii Nr V
11 Dywizja Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
I oficer sztabu
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Karol Pieniążek (ur. 18 maja 1885 w Krakowie, zm. ?) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Władysław Karol Pieniążek[1] urodził się 18 maja 1885 roku w Krakowie, w rodzinie Karola i Franciszki z d. Piesch.

Podczas I wojny światowej w połowie 1915 został mianowany na stopień kapitana c. k. armii[2]. W 1920 szef sztabu Okręgu Etapowego Tarnopol. Na tym stanowisku 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w grupie oficerów byłej cesarskiej i królewskiej armii[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 183. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 19 pułku piechoty we Lwowie z jednoczesnym przeniesieniem z Departamentu I Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[5][6]. 1 listopada 1922 został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”[7]. Od 3 listopada 1924 do 15 października 1925 był słuchaczem IV Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. 1 grudnia 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8][9]. Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr V we Lwowie na stanowisko I oficera sztabu[10][11].

Jego pozycja w Wojsku Polskim została ugruntowana, gdy 30 listopada 1926 został stałym członkiem Komitetu do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu pod przewodnictwem generała dywizji Leonarda Skierskiego[12]. 7 marca 1927 został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie[13][14][15][16]. Z racji pełnionej funkcji był zastępcą dowódcy dywizji, generała brygady Kazimierza Orlik-Łukoskiego. W międzyczasie, od 10 listopada 1931 do 15 lipca 1932, był słuchaczem VI Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie.

Z dniem 31 sierpnia 1935, po przeszło ośmiu latach służby na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej, został przeniesiony w stan spoczynku[17].

W drugiej połowie lat 30. był komendantem Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny i VI Okręgu Związku Rezerwistów[18]. Był autorem „Strzeleckiej Pieśni Rezerwistów”[19], Pieśni Rezerwistów Zawodników Strzeleckich[20].

W czasie II wojny światowej był jeńcem sowieckiego obozu w Starobielsku[21][22].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 22, sprostowano imię pułkownika Pieniążka z „Władysław” na „Władysław Karol”.
  2. ↑ Mianowania w armii. „Głos Narodu”. Nr 355, s. 2, 16 lipca 1915. 
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, poz. 671.
  4. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 25.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 179, 398.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 820.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 168, 341.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 571.
  11. ↑ Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku), Oddział V Sztabu Generalnego, Warszawa 1926, s. 4.
  12. ↑ Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918–1939, Wydawnictwo „Bellona”, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08368-1, s. 204.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 71.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 114, 160.
  15. ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 3.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 15, 487.
  17. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 85.
  18. ↑ Władysław Pieniążek. „Wschód”. Nr 62, s. 1, 10 października 1937. 
  19. ↑ ładysław Pieniążek. Strzelecka Pieśń Rezerwistów na nutę: „Hej strzelcy wraz! Nad nami orzeł biały”. „Wschód”. Nr 59, s. 8, 10 września 1937. 
  20. ↑ Pieśń Rezerwistów zawodników strzeleckich. „Wschód”. Nr 89, s. 9, 10 lipca 1938. 
  21. ↑ The Katyn Forest Massacr: hearings before the Select Committee to Conduct Investigation of the Facts, Evidence and Circumstances of the Katyn Forest Massacre, Eighty-second Congress, first-[second] session, on investigation of the murder of thousands of Polish officers in the Katyn Forest near Smolensk, Russia, United States Government Printing Office, Waszyngton 1952.
  22. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 336. ISBN 83-7001-294-9.
  23. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 11 listopada 1934 roku, s. 229 „za zasługi na polu organizacji, wyszkolenia i administracji wojska”.
  25. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2033 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1553)
  26. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 315)
  27. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  28. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 568–569. [dostęp 2020-07-04].
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Pieniążek&oldid=72297284”