Yaya Touré

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yaya Touré
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gnégnéri Yaya Touré

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1983
Bouaké

Wzrost

191 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Arabia Saudyjska (asystent)

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–2001 ASEC Mimosas
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2004 Beveren 70 (3)
2004–2005 Metałurh Donieck 33 (3)
2005–2006 Olympiakos 19 (3)
2006–2007 AS Monaco 27 (5)
2007–2010 FC Barcelona 74 (4)
2010–2018 Manchester City 230 (59)
2018 Olympiakos 2 (0)
2019–2020 Qingdao Huanghai 14 (2)
W sumie: 469 (79)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2015  Wybrzeże Kości Słoniowej 102 (19)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2021 Olimpik Donieck (asystent)
2021 Achmat Grozny (asystent)
2023 Standard Liège (asystent)
2023– Arabia Saudyjska (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Puchar Narodów Afryki
srebro Egipt 2006
srebro Gabon/Gwinea Równikowa 2012
złoto Gwinea Równikowa 2015

Gnégnéri „Yaya” Touré (ur. 13 maja 1983 w Bouaké) − iworyjski piłkarz , który występował na pozycji pomocnika. W latach 2004−2015 reprezentant Wybrzeża Kości Słoniowej. Zwycięzca Pucharu Narodów Afryki 2015 oraz Ligi Mistrzów z FC Barceloną w sezonie 2008/09. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006, 2010 i 2014. Jego bracia Kolo i zmarły Ibrahim, byli piłkarzami. Większość swojej kariery spędził w angielskim Manchsterze City.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Yaya Touré w trakcie meczu z Polską (17.11.2010)

Swoje pierwsze piłkarskie kroki Yaya Touré stawiał w zespole ASEC Mimosas. Młodego, utalentowanego zawodnika, który dysponuje świetnymi warunkami fizycznymi, szybko dostrzeżono na Starym Kontynencie i już po roku gry w rodzimym klubie po piłkarza zgłosili się działacze belgijskiego KSK Beveren. 18-letni wówczas Touré występował w belgijskim klubie trzy sezony, po czym przeniósł się na Ukrainę i zasilił skład Metałurha Donieck, w którym występował przez 2 lata. Właśnie wtedy po raz pierwszy został powołany do reprezentacji kraju, w której wystąpił 102 razy.

Kolejnym przystankiem na piłkarskiej drodze Touré była Grecja. Broniąc barw Olympiakosu Pireus zadebiutował w Lidze Mistrzów. Wtedy też o graczu z Wybrzeża Kości Słoniowej po raz pierwszy zrobiło się głośno w Europie. Dobre występy w zmaganiach o tytuł najlepszej drużyny Starego Kontynentu zaowocowały ofertami z kilku zagranicznych klubów, między innymi AS Monaco, do którego piłkarz przeniósł się w następnym sezonie. Jednak i we Francji Touré nie pozostał zbyt długo. Po jednym sezonie gry dla tej drużyny, w której barwach zdobył 5 bramek w 27 spotkaniach zawodnikiem zainteresowali się działacze FC Barcelony i wykupili go za 12 milionów euro, podpisując kontrakt na cztery lata. Piłkarz występował w Dumie Katalonii z numerem 24 na plecach. Zapisana w kontrakcie klauzula odstępnego wynosiła 90 mln euro.

W sezonie 2008/2009 wraz z Barceloną zdobył potrójną koronę: Primera División, Ligę Mistrzów i Puchar Króla. Touré zdobył trzy bramki, dwie w lidze i jedną w Pucharze Króla, którą strzelił w wygranym 4:1 finale z Athletic Bilbao. Yaya grał także w finałowym meczu Ligi Mistrzów przeciwko Manchesterowi United (wygrana 2:0). W tym spotkaniu ustawiony był na pozycji środkowego obrońcy.

Sezon 2009/2010 rozpoczął z drużyną od zdobycia trzech kolejnych tytułów: Superpucharu Hiszpanii (mecz przeciwko Athletic Bilbao), Superpucharu Europy (Szachtar Donieck) i Klubowego Mistrzostwa Świata (finałowy mecz przeciwko Estudiantes La Plata).

2 lipca 2010 roku Touré podpisał pięcioletni kontrakt z Manchesterem City[2]. Manchester City zapłacił za niego 36 mln euro. W nowym klubie grał z numerem 42. Po roku świętował swój pierwszy sukces – Puchar Anglii. W 2012 poprowadził MC do pierwszego od 1968 roku mistrzostwa Anglii. W 2018 roku odszedł z klubu po 8 latach gry.

We wrześniu 2016 zakończył reprezentacyjną karierę[3]. Ostatnim klubem w karierze piłkarskiej Toure był chiński Qingdao Huanghai. Po zakończeniu współpracy, Toure zdecydował się na rozpoczęcie kariery trenerskiej. W lutym 2021 roku został zatrudniony w roli asystenta w ukraińskim Olimpiku Donieck.[4]

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Olympiacos[edytuj | edytuj kod]

FC Barcelona[edytuj | edytuj kod]

Manchester City[edytuj | edytuj kod]

Qingdao Huanghai[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Yaya Touré – Goal.com. goal.com. [dostęp 2014-04-16]. (ang.).
  2. City complete signing of Yaya Toure. mcfc.co.uk. [dostęp 2010-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-08)]. (ang.).
  3. Man City's Yaya Toure retires from international football with Ivory Coast. espnfc.com. [dostęp 2016-10-02]. (ang.).
  4. MCFC89, OFICJALNIE: Yaya Toure asystentem trenera w Olimpiku Donieck [online], Manchester City – polska strona fanów The Citizens – ManchesterCity.pl, 11 lutego 2021 [dostęp 2021-02-11] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]