Sven-Göran Eriksson
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
5 lutego 1948 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Sven-Göran Eriksson (wym. [svɛnˈjœː.ˌran ˈeːrɪk.ˌsɔn] ) (ur. 5 lutego 1948 w Sunne) – szwedzki trener piłkarski, piłkarz, występujący na pozycji prawego obrońcy. Jako zawodnik grał w drugoligowym KB Karlskoga i trzecioligowym Degerfors IF. Po szybkim zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 27 lat (z powodu kontuzji kolana) rozpoczął pracę szkoleniową. Z każdym z klubów, w którym pracował, osiągał znaczące wyniki, począwszy od awansu do pierwszej ligi z Degerfors IF, przez Puchar UEFA z IFK Göteborg, a skończywszy na tytułach mistrza kraju z Benficą Lizbona i S.S. Lazio. Jest jednym z trzech szkoleniowców, wraz z Giovannim Trapattonim i Arsènem Wengerem, który prowadził drużynę w finałach trzech najważniejszych klubowych rozgrywek europejskich – o Puchar UEFA (trzykrotnie), Puchar Mistrzów i Puchar Zdobywców Pucharów. Od października 2000 roku do czerwca 2006 był pierwszym w historii zagranicznym selekcjonerem reprezentacji Anglii. W ciągu sześciu lat pracy dwukrotnie doprowadził ją do ćwierćfinału mistrzostw świata i raz do ćwierćfinału mistrzostw Europy; za każdym razem jego podopieczni ulegali drużynom prowadzonym przez Luiza Felipe Scolariego. W czerwcu 2007, po roku przerwy, Eriksson podpisał kontrakt z Manchesterem City. W 2008 roku został selekcjonerem reprezentacji narodowej Meksyku, którą prowadził przez 16 miesięcy. Został zwolniony za słabe wyniki w eliminacjach do MŚ 2010, a dokładnie po przegranej z Hondurasem 1-3. Następnie wrócił do Anglii i został dyrektorem klubu Notts County, występującego w angielskiej League Two (czwarty poziom ligowy). W marcu 2010 r. został trenerem reprezentacji narodowej Wybrzeża Kości Słoniowej, ale zrezygnował w dniu 25 czerwca po słabym występie drużyny na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w RPA. Od 3 października 2010 do 25 października 2011 był trenerem angielskiego klubu Leicester City F.C.
Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]
- 1976-76 – Degerfors IF, asystent
- 1977-78 – Degerfors IF
- 1979-82 – IFK Göteborg
- 1982-84 – SL Benfica
- 1984-87 – AS Roma
- 1987-89 – AC Fiorentina
- 1989-92 – SL Benfica
- 1992-97 – UC Sampdoria
- 1997-00 – S.S. Lazio
- 2001-06 – reprezentacja Anglii
- 2007-08 – Manchester City
- 2008-09 – reprezentacja Meksyku
- 2010-10 – reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej
- 2010–11 – Leicester City F.C.
- 2012 – BEC Tero Sasana FC (Dyrektor Techniczny)
- 2013 – Al-Nasr Dubaj (Dyrektor Sportowy)
Szwecja[edytuj | edytuj kod]
Pracę szkoleniową zaczynał jako asystent (1976) i pierwszy trener (1977–1978) w Degerfors IF. Ze swoją drużyną szybko awansował do pierwszej ligi szwedzkiej. W 1979 został trenerem jednego z najbardziej utytułowanych klubów w Szwecji IFK Göteborg. Młody szkoleniowiec w ciągu trzech lat zdobył z nim dwukrotnie mistrzostwo kraju, raz Puchar kraju, a w 1982 po zwycięstwie w dwumeczu (1:0 i 3:0) nad Hamburger SV świętował pierwsze w historii szwedzkiego futbolu trofeum międzynarodowe – Puchar UEFA.
Portugalia[edytuj | edytuj kod]
Kilka tygodni po tym triumfie otrzymał propozycję pracy w Benfice Lizbona, z którą zdobył dwa tytuły mistrza Portugalii i jeden puchar kraju. Do Benfiki powrócił pięć lat później. Prowadzony przez niego zespół w 1991 roku ponownie okazał się bezkonkurencyjny w lidze, a rok wcześniej zagrał w finale Pucharu Mistrzów, w którym uległ 0:1 Milanowi.
Włochy[edytuj | edytuj kod]
W 1984 roku upomniała się o niego Serie A. Najpierw pracował w AS Roma, którą, ze Zbigniewem Bońkiem w składzie, doprowadził do zwycięstwa w Pucharze Włoch, a później w AC Fiorentinie, przez pięć lat w Sampdorii i najbardziej udanie od 1997 do 2000 roku w S.S. Lazio. Drużynę ze stolicy Włoch, w której nie brakowało indywidualności piłkarskich (m.in. Siniša Mihajlović, Alessandro Nesta, Fernando Couto, Pavel Nedved, Dejan Stanković, Marcelo Salas, Christian Vieri, Roberto Mancini i Matias Almeyda) nauczył zespołowości i pracowitości. Jego podopieczni zdobyli mistrzostwo i Puchar kraju oraz Puchar Zdobywców Pucharów i – po pokonaniu Manchesteru United – Superpuchar Europy.
Anglia[edytuj | edytuj kod]
W październiku 2000 roku został, jako pierwszy szkoleniowiec urodzony poza Wielką Brytanią, selekcjonerem reprezentacji Anglii. Jego zespół wygrał 5:1 w eliminacjach do Mundialu 2002 z Niemcami. Przed jego przyjściem Anglicy zajmowali przedostatnie miejsce w grupie. Ostatecznie kwalifikacje skończyli na pierwszym.
Eriksson znacznie odmłodził drużynę. Na mundialu 2002 średnia wieku angielskich piłkarzy wynosiła 26 lat. Wprowadził do reprezentacji Johna Terry’ego, Franka Lamparda, Paula Robinsona, Wayne’a Rooneya i Joe Cole’a. Na trzech turniejach, do których awansował z Anglią Eriksson, zespół docierał do ćwierćfinału. Najpierw uległ 1:2 przyszłemu mistrzowi – Brazylii, a na dwóch kolejnych turniejach, tj. na mistrzostwach Europy 2004 i mistrzostwach świata 2006 po rzutach karnych Portugalii.
Mimo iż angielscy dziennikarze często krytykowali wiele pomysłów szwedzkiego trenera (powierzenie opaski kapitańskiej Davidowi Beckhamowi, brak dyscypliny w drużynie) i bardziej aniżeli pracą trenerską zajmowali się jego życiem prywatnym, to za selekcjonerskiej kadencji Erikssona Anglia powróciła do światowej czołówki, osiągając bardzo przyzwoite wyniki w mistrzostwach świata i Europy.
Po Mundialu 2006 przekazał stanowisko trenera kadry swojemu asystentowi Steve’owi McClarenowi. Sam przez ponad rok pozostawał bez pracy (w tym czasie odrzucił m.in. propozycję prowadzenia reprezentacji RPA). W czerwcu 2007 roku podpisał kontrakt z Manchesterem City.
Meksyk[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 2008 podpisał kontrakt na prowadzenie reprezentacji Meksyku. Na stanowisku selekcjonera zastąpił Hugo Sáncheza. Drużynę narodową prowadził do 2 kwietnia 2009. Został zwolniony po porażce z Hondurasem, gdy po siedmiu rozegranych spotkaniach eliminacji piłkarskich mistrzostw świata Meksyk wygrał tylko jedno.
- Osobny artykuł:
Wybrzeże Kości Słoniowej[edytuj | edytuj kod]
Od 20 marca 2010 prowadzi reprezentację Wybrzeża Kości Słoniowej. Na stanowisku selekcjonera zastąpił Vahid Halilhodžića. Zrezygnował z prowadzenia drużyny w dniu 25 czerwca 2010 r. po tym jak odpadła w fazie grupowej Mistrzostw Świata w piłce nożnej w RPA.
Leicester City F.C.[edytuj | edytuj kod]
Od 3 października 2010 do 24 października 2011 był trenerem Leicester City F.C.
Guangzhou R&F[edytuj | edytuj kod]
Po dwuletniej przerwie Sven dostał propozycję prowadzenia chińskiego Guangzhou R&F. Przez ten okres był dyrektorem technicznym w arabskim Al-Nasr Dubaj i tajskim BEC Tero Sasana.
Sukcesy szkoleniowe[edytuj | edytuj kod]
- mistrzostwo Szwecji 1981 i 1982, Puchar Szwecji 1979 oraz Puchar UEFA 1982 z IFK Göteborg
- mistrzostwo Portugalii 1983, 1984 i 1991, Puchar Portugalii 1983, finał Pucharu UEFA 1983 oraz finał Pucharu Mistrzów 1990 z Benficą;
- Puchar Włoch 1986 z Romą;
- Puchar Włoch 1994 z Sampdorią;
- mistrzostwo Włoch 2000, wicemistrzostwo Włoch 1999, Puchar Włoch 1998, Superuchar Włoch 1998, finał Pucharu UEFA 1998, Puchar Zdobywców Pucharów 1999 oraz Superpuchar Europy 1999 z Lazio;
- ćwierćfinały Mundialu 2002 i Euro 2004 oraz Mundialu 2006 z reprezentacją Anglii;
- Szwedzcy trenerzy piłkarscy
- Trenerzy piłkarzy IFK Göteborg
- Trenerzy piłkarzy SL Benfica
- Trenerzy piłkarzy UC Sampdoria
- Trenerzy piłkarzy AS Roma
- Trenerzy piłkarzy ACF Fiorentina
- Trenerzy piłkarzy S.S. Lazio
- Trenerzy piłkarzy Manchesteru City
- Trenerzy piłkarzy Leicester City F.C.
- Trenerzy piłkarzy Shenzhen Ruby
- Trenerzy Zdobywców Pucharu UEFA i Ligi Europy UEFA
- Selekcjonerzy reprezentacji Anglii w piłce nożnej mężczyzn
- Selekcjonerzy reprezentacji Meksyku w piłce nożnej mężczyzn
- Selekcjonerzy reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej w piłce nożnej mężczyzn
- Selekcjonerzy reprezentacji Filipin w piłce nożnej mężczyzn
- Urodzeni w 1948