Zbigniew Zbrojewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Zbrojewski
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1915
Lwów

Data i miejsce śmierci

17 marca 1986
Katowice

Zawód

reżyser, pedagog

Lata aktywności

1946-1985

Zbigniew Zbrojewski (ur. 25 marca 1915 we Lwowie, zm. 17 marca 1986 w Katowicach) — polski reżyser teatralny i telewizyjny oraz pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie wojny w oflagach w Prenzlau, Neubandenburgu i Grossborn uczestniczył w jenieckim życiu teatralnym. Po powrocie do kraju, w latach 1946-1947, prowadził w Gliwicach pierwszy teatr studencki pn. Rybałci Śląscy. W następnych latach był reżyserem Teatru Polskiego Radia, a od 1957 r. katowickiego ośrodka TVP[1].

Kariera reżyserska[edytuj | edytuj kod]

lata 50.[edytuj | edytuj kod]

lata 60.[edytuj | edytuj kod]

  • 25 XII 1961: Moc przeznaczenia Giuseppe Verdi — reżyseria (Opera Śląska, Bytom)[3]
  • 3 V 1962
  • 30 III 1963: Skandal w Hellbergu Jerzy Broszkiewicz — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 19 IV 1964: Pierwsze kroki Leon Pasternak — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 19 XI 1964: Pociąg pancerny 14-69 Wsiewołod Iwanow — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 13 VII 1966: Damy i huzary Aleksander Fredro — reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)
  • 7 I 1967: Przygody Tomka Sawyera Mark Twain — reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)
  • 12 V 1967: Grube ryby Michał Bałucki — reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)
  • 8 X 1967: Cena życia Afanasij Sałyński — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 30 XII 1967: Czarodziejskie klucze Jan Baranowicz — reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)
  • 6 IX 1968: Wesele na całą Europę A. Arkanow i G. Gorin — reżyseria i inscenizacja (Teatr Zagłębia, Sosnowiec).

lata 70.[edytuj | edytuj kod]

  • 4 IV 1970: Świętoszek Molier — inscenizacja i reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)[4]
  • 19 VII 1970: Ożenek (dramat) Nikołaj Gogol — inscenizacja i reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 11 IX 1971: Droga do Czarnolasu Aleksander Maliszewski — reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)
  • 5 IX 1972: Karen z Krainy Czarów Hans Christian Andersen — reżyseria (Teatr Nowy, Zabrze)
  • 28 XII 1972: Jak to wilków cała zgraja chciała porwać Mikołaja? Zbigniew Leśnicki — reżyseria (Teatr Lalek „Banialuka”, Bielsko-Biała)
  • 10 X 1979: Ojciec August Strindberg — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 21 XI 1979: Pastorałka Leon Schiller — reżyseria (Śląski Teatr Lalki i Aktora „Ateneum”, Katowice).

lata 80.[edytuj | edytuj kod]

  • 15 III 1980: Bądź moją wdową Marcel Mithois — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)[5]
  • 18 XII 1982: Pastorałka Leon Schiller — inscenizacja, opracowanie tekstu, reżyseria (Śląski Teatr Lalki i Aktora „Ateneum”, Katowice)
  • 21 V 1983: Gdzie mieszka wiosna? Andrzej Żak — reżyseria (Śląski Teatr Lalki i Aktora „Ateneum”, Katowice)
  • 24 III 1984: Jadzia wdowa Ryszard Ruszkowski — adaptacja i reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec)
  • 30 XI 1985: Hiszpańska mucha Franz Arnold i Ernest Bach — reżyseria (Teatr Zagłębia, Sosnowiec).

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

lata 50.[edytuj | edytuj kod]

lata 60.[edytuj | edytuj kod]

lata 70.[edytuj | edytuj kod]

  • 28 VI 1970: Wieże idące (program poetycki prezentujący wiersze poetów węgierskich) — reżyseria[10]
  • 3 I 1971: Suche listowie — reżyseria
  • 7 XI 1971: Słyszę burzy huk szalony (spektakl wg utworów: W. Chlebnikowa, M. Zabłockiego, B. Pasternaka i Matwiejewej) — reżyseria
  • 26 V 1972: Profesor i syrena Giuseppe Tomasi di Lampedusa (adaptacja opowiadania pod tym samym tytułem) — reżyseria
  • 29 X 1972: Praczka Egon Erwin Kisch — adaptacja i reżyseria
  • 22 II 1974: Droga do Czarnolasu Aleksander Maliszewski — reżyseria[11] — reżyseria
  • 17 XI 1974: Nikt mnie nie zna[9] Aleksander Fredro — reżyseria
  • 24 X 1975: Dym William Faulkner — reżyseria.

lata 80.[edytuj | edytuj kod]

Radio[edytuj | edytuj kod]

  • 11 II 1951: Salon pani Klementyny Andrzej Wydrzyński — reżyseria wespół ze Zbisławem Pelc-Ichniowskim[13]
  • 22 IX 1954: Bohater Andrzej Szczypiorski — reżyseria
  • 17 I 1955: Ondraszek Gustaw Morcinek — reżyseria.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1962: Wrocław — III Wrocławski Festiwal Teatralny — nagroda za najlepsze przedstawienie teatru terenowego: Wyzwolenie Wotana Ernsta Tollera w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu[1]
  • 1963: Śląska Wiosna Teatralna — wyróżnienie za reżyserię przedstawienia Wyzwolenie Wotana Ernsta Tollera w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu
  • 1970: Czarne Diamenty — nagroda redakcji "Wiadomości Zagłębia" za reżyserię przedstawienia Świętoszek Moliera w Teatrze Nowym w Zabrzu

Przebieg pracy[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swej 40-letniej kariery reżyserskiej, współpracował łącznie z 6 śląskimi scenami teatralnymi i operowymi:

  • Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Katowice: 1957
  • Opera Śląska, Bytom: 1961
  • Teatr Zagłębia, Sosnowiec: 1962-1985
  • Teatr Nowy, Zabrze: 1966-1972
  • Teatr Lalek „Banialuka”, Bielsko-Biała: 1972
  • Śląski Teatr Lalki i Aktora „Ateneum”, Katowice: 1979-1983.

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł w Katowicach w wieku 70 lat (na tydzień przed 71. urodzinami).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zbigniew Zbrojewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-11-26].
  2. Śmierć Dantona, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-26].
  3. Moc przeznaczenia, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-26].
  4. Świętoszek, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-26].
  5. Bądź moją wdową, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-26].
  6. Spadek [online], FilmPolski [dostęp 2020-11-27] (pol.).
  7. Ożenek, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-27].
  8. Colas Breugnon (odcinek "Łasiczka"), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-27].
  9. a b Nikt mnie nie zna - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2020-11-27].
  10. Wieże idące [online], FilmPolski [dostęp 2020-11-27] (pol.).
  11. Droga do Czarnolasu, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-27].
  12. Obrona Ksantypy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-27].
  13. Salon pani Klementyny, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-26].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]