Giuseppe Tomasi di Lampedusa
|
||
| Data i miejsce urodzenia | 23 grudnia 1896 w Palermo | |
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1957 w Rzymie | |
| Zawód | pisarz | |
| Narodowość | włoska | |
| Ważne dzieła | Lampart | |
Giulio Tomasi di Lampedusa (ur. 23 grudnia 1896 w Palermo, zm. 23 lipca 1957 w Rzymie)[1] – włoski pisarz i arystokrata, książę Lampedusy i diuk Palmy.
Życiorys[edytuj]
Urodził się w arystokratycznej rodzinie w Palermo na Sycylii jako syn Giulio Mario Tomasiego księcia Lampedusy i diuka Palma di Montechiaro.
W czasie pierwszej wojny światowej służył jako oficer artylerii[2]. Dostał się do niewoli na Węgrzech, ale uciekł i na piechotę powrócił do Włoch. Wydarzenia te spowodowały u niego problemy nerwowe i i uniemożliwiły karierę dyplomaty, do której był przygotowywany[2].
Posiadany majątek pozwolił mu na poświęcenie się rozwojowi intelektualnemu - czytał literaturę piękną w kilku językach obcych, dyskutował o niej w grupie najbliższych przyjaciół, pisał dla własnej przyjemności.
W 1932 ożenił się z Alexandrą von Wolff, pochodzącą z niemieckiej arystokratycznej rodziny mieszkającej na Łotwie, w rodowej rezydencji w Stāmerienie (niem. Stomersee).
Był przeciwnikiem dyktatury Benita Mussoliniego, w okresie rządów faszystów starał się jednak trzymać się z daleka od spraw publicznych. Po II wojnie światowej ten rozmiłowany w kulturze europejskiej erudyta, znawca literatury francuskiej i angielskiej, prowadził prywatne, pod koniec swego życia, wykłady dla studentów uniwersytetu w Palermo.
Zmarł w 1957 w Rzymie.
Zarówno jego najsłynniejsza powieść Lampart, jak i inne jego dokonania literackie zostały opublikowane już po jego śmierci[1].
Twórczość[edytuj]
Lampart[edytuj]
Jako pisarz zasłynął dzięki pisanej w latach 1955-1957, a wydanej w 1958 już po śmierci książce Lampart (wł. Il Gattopardo)[1]. Dzieło, napisane w konwencji powieści XIX-wiecznej, ukazuje schyłek świata starej burbońskiej arystokracji na Sycylii w czasach zjednoczenia Włoch[3]. Powieść w samych Włoszech miała ponad sto wznowień.
W 1959 roku powieść wyróżniono najbardziej prestiżowa włoską nagrodą literacką - Nagrodą Stregi.
W 1963 Lampart został sfilmowany przez włoskiego reżysera Luchina Viscontiego z gwiazdorską obsadą - w rolach głównych wystąpili Burt Lancaster (jako tytułowy Lampart - książę Fabrizio Salina), Alain Delon i Claudia Cardinale[4]. Film zdobył wiele nagród i wyróżnień - na festiwalu w Cannes w 1963 został wyróżniony Złotą Palmą. Znalazł się takżena watykańskiej liście 45 filmów fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[5][6], a w w plebiscycie krytyków filmowych, zorganizowanym w 2012 r. przez czasopismo Brytyjskiego Instytutu Filmowego „Sight & Sound”, zajął 57 miejsce[7].
W 2009 ukazała się w Polsce książka Davida Gilmoura Ostatni Lampart. Życie Giuseppe Tomasi di Lampedusy[8], będąca opowieścią biograficzną o artyście. W październiku 2009 ukazał się nowy polski przekład najsłynniejszej książki autora, pod tytułem Gepard (tytuł jest trudny do przetłumaczenia, gdyż dosłownie oznacza przedstawiciela rodziny kotowatych. W książce il gattopardo jest herbem rodowym rodziny Salina) (ISBN 978-83-60318-77-5).
Giuseppe Tomasi pisał także opowiadania oraz eseje poświęcone literaturze Stendhala i Szekspira[2] (wydane również w Polsce), jednak żadna z prób pisarskich nie doczekała się sławy zbliżonej do Lamparta.
Publikacje[edytuj]
Książki Giuseppe Tomasiego wydane po polsku[9]
- Lampart (1961) (wł.: Il gattopardo, 1958), wydanie z 2008 jako Gepard
- Opowiadania (1964) (wł.: Racconti, 1961)
- O Stendhalu (wł.: Lezioni su Stendhal)
- Szekspir (wł.: Il mito, la gloria)
Upamiętnienie[edytuj]
Na jego cześć jedna z planetoid pasa głównego została nazwana (14846) Lampedusa[10].
Przypisy
- ↑ a b c Tomasi di Lampedusa Giuseppe. Internetowa encyklopedia PWN. [dostęp 2015-07-14].
- ↑ a b c Giuseppe Tomasi di Lampedusa (ang.). Encyklopedia Britannica. [dostęp 2015-07-14].
- ↑ Norman Davies: Europa. Rozprawa historyka z historią. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1999, s. 876-877. ISBN 83-7006-883-9.
- ↑ Lampart (1963). Filmweb. [dostęp 2015-07-14].
- ↑ Niektóre ważne filmy czyli tzw. lista watykańska. www.kultura.wiara.pl. [dostęp 1.05.2010].
- ↑ usccb.org Film and Broadcasting –Vatican Best Films List (ang.)
- ↑ Critics’ Top 250 Films (ang.). W: Sight & Sound [on-line]. British Film Institute, 2012. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ David Gilmour. Ostatni Lampart. Życie Giuseppe Tomasi di Lampedusy, przeł. Anna Wójcicka. Warszawa 2009, Wydawnictwo Sic!.
- ↑ Giuseppe Tomasi di Lampedusa. lubimyczytac.pl. [dostęp 2015-07-14].
- ↑ 14846 Lampedusa (1989 BH) (ang.). nasa.gov. [dostęp 2015-07-14].
