Zygmunt Działyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Działyński
Ilustracja
Herb
Ogończyk
Rodzina

Działyńscy herbu Ogończyk

Data urodzenia

1618

Data śmierci

9 lutego 1685

Ojciec

Paweł Działyński

Matka

Izabella Grudzińska

Żona

Katarzyna Franciszka Witosławska

Zygmunt Działyński herbu Ogończyk (ur. 1618, zm. 1685) – wojewoda kaliski, syn Pawła i Izabelli Grudzińskiej. Starosta inowrocławski w latach (1650–1685), w 1660 łowczy wielki koronny, został w 1661 wojewodą brzeskokujawskim, wojewodą kaliskim w 1678 r.

Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z województwa brzeskokujawskiego[1], brał udział w konwokacji w 1674 i podpisał elekcję Jana III. Uczestniczył w sejmie koronacyjnym (1676) króla Jana, gdzie złożył podpis pod aktem Confirmatio iurium. W 1678 roku posunięty został na województwo kaliskie. Był wicemarszałkiem Trybunału Głównego Koronnego w 1662 roku[2]. Żonaty był z Katarzyną Franciszką z Witosławskich. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa brzeskokujawskiego w 1674 roku[3].

Właściciel Kórnika od 1676 r. oraz Pakości. Pochowany został w Pakości w kościele Reformatów.

Jego wnukiem był Aleksander Działyński.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, [b.n.s.]
  2. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 129.
  3. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 153.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]