Augustyn Działyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustyn Działyński
Ilustracja
Herb
Ogończyk
Rodzina

Działyńscy herbu Ogończyk

Data urodzenia

1715

Data śmierci

13 maja 1759

Ojciec

Józef Działyński

Matka

Marianna Potulicka

Żona

Anna z Radomickich

Odznaczenia
Order Orła Białego

Augustyn Działyński herbu Ogończyk (ur. 1715, zm. 13 maja 1759) – wojewoda kaliski od 1750, kawaler Orderu Orła Białego 1753.

Syn Józefa i Marianny Potulickiej, prawnuk Zygmunta.

Dziedzic majątku w Pakości, Kórniku, Kościelcu, Działyniu, Konarzewie, Sokołowie, właściciel folwarku w Zakrzewiu.

Starosta nakielski od 1735, podkomorzy wschowski w latach 17421743, wojewoda kaliski od 1750 do 1758. Za zasługi dla ojczyzny został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1753 roku w Dreźnie. Pogrzeb odbył się 1 czerwca 1759[1].

Marszałek sejmiku, poseł województwa poznańskiego i kaliskiego na sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736 roku[2].

Augustyn Działyński z małżeństwa z Anną Radomnicką miał 4 córki i 2 synów: Ignacego i Ksawerego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. B. Roszkowski, Widok żałobny dwóch znakomitych pogrzebów, Poznań 1762.
  2. Henryk Palkij, Sejmy 1736 i 1738 roku : u początków nowej sytuacji politycznej w Rzeczypospolitej, Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego / Polska Akademia Umiejętności ; t. 93, Kraków 2000, s. 217.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]