Atrazyna

Atrazyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1-chloro-3-etyloamino-5-izopropyloamino-2,4,6-triazyna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8H14ClN5
Masa molowa	215,68 g/mol
Wygląd	bezwonny proszek o barwie od białej do beżowej
	Identyfikacja
Numer CAS	1912-24-9
PubChem	2256
DrugBank	DB07392
SMILES
	CCNC1=NC(=NC(=N1)Cl)NC(C)C
InChI
	InChI=1S/C8H14ClN5/c1-4-10-7-12-6(9)13-8(14-7)11-5(2)3/h5H,4H2,1-3H3,(H2,10,11,12,13,14)
	InChIKey
	MXWJVTOOROXGIU-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,23 g/cm³ (22 °C); ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	33 mg/l (22 °C); 34,7 mg/l (26 °C)
Temperatura topnienia	176 °C
Temperatura wrzenia	205 °C
logP	2,61
Kwasowość (pKa)	1,7
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-09-04]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H317, H373, H410
Zwroty P	P273, P280, P501
Numer RTECS	XY5600000
Dawka śmiertelna	LD50 672 mg/kg (szczur, doustnie)
Stężenie śmiertelne	LC50 5,2 mg/l (szczur, inhalacja, 4 h)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Atrazyna – organiczny związek chemiczny z grupy triazyn. Stosowana jako herbicyd (tzw. herbicyd triazynowy) do zwalczania chwastów w uprawie kukurydzy.

Użycie atrazyny zostało zakazane na terenie państw Unii Europejskiej z początkiem roku 2005 ze względu na przekroczenie norm stężeń tego pestycydu w wodach gruntowych. Wiele krajów zabroniło stosowania atrazyny znacznie wcześniej: Włochy, Niemcy – 1991; Dania, Finlandia, Szwecja – 1994. Jak wykazują cytowane badania, zaniechanie używania atrazyny w Niemczech i we Włoszech nie spowodowało zmian w uzyskiwanej wydajności produkcyjnej kukurydzy z hektara upraw^[5].

Na platanie szponiastej prowadzono badania, podając atrazynę 40 samcom, przez 3 lata, w stężeniu 2,5 ppb (norma EPA w wodzie pitnej – 3 ppb). 30 osobników straciło zdolności rozrodcze, 4 samce złożyły pełnowartościowe jaja (mimo że genetycznie pozostały samcami) po kopulacji z samcami, nie zaobserwowano zmian u pozostałych 6 osobników. Pojawiło się przypuszczenia że podawana atrazyna mogła być zanieczyszczona bisfenolem A^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Atrazine, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 41090 [dostęp 2017-09-04] (niem. • ang.).
↑ ^a ^b ^c Atrazine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2017-09-04] (ang.).
↑ Atrazyna, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-09-04] (ang.).
↑ Atrazine (nr 45330) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-09-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ F.F. Ackerman F.F., The economics of atrazine, „International Journal of Occupational and Environmental Health”, 13 (4), 2007, s. 437–445, DOI: 10.1179/oeh.2007.13.4.437, PMID: 18085057 (ang.).
↑ DavidD. Biello DavidD., Nieoczekiwana zmiana płci, „Świat Nauki”, 6 (226), czerwiec 2010, s. 16, ISSN 0867-6380 .

[GESTIS-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Atrazine, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 41090 [dostęp 2017-09-04] (niem. • ang.).

[CID-2] Atrazine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2017-09-04] (ang.).

[CLI-3] Atrazyna, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-09-04] (ang.).

[SA-4] Atrazine (nr 45330) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-09-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[Ackerman-5] F.F. Ackerman F.F., The economics of atrazine, „International Journal of Occupational and Environmental Health”, 13 (4), 2007, s. 437–445, DOI: 10.1179/oeh.2007.13.4.437, PMID: 18085057 (ang.).

[Biello-6] DavidD. Biello DavidD., Nieoczekiwana zmiana płci, „Świat Nauki”, 6 (226), czerwiec 2010, s. 16, ISSN 0867-6380 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]