Etionamid

Etionamid
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	2-etylopirydyno-4-karbotioamid
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. ethionamidum
inne	trecator, rigenicyd, tioamid kwasu α-etyloizonikotynowego
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8H10N2S
Masa molowa	166,24 g/mol
Wygląd	żółty, krystaliczny proszek lub małe, żółte kryształy, lub jasnożółty proszek o słabym zapachu siarki
	Identyfikacja
Numer CAS	536-33-4
PubChem	2761171
DrugBank	DB00609
SMILES
	CCC1=NC=CC(=C1)C(=S)N
InChI
	InChI=1S/C8H10N2S/c1-2-7-5-6(8(9)11)3-4-10-7/h3-5H,2H2,1H3,(H2,9,11)
	InChIKey
	AEOCXXJPGCBFJA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	praktycznie nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	metanol: rozpuszczalny; etanol: dość trudno
Temperatura topnienia	163 °C
Temperatura wrzenia	164–167 °C (1 torr)
logP	0,5
Zasadowość (pKb)	9,66
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty H	H302, H361
Zwroty P	P281
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R22, R63
Zwroty S	S36/37
Numer RTECS	NS0350000
Dawka śmiertelna	LD50 490 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	J04 AD03
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwgruźlicze, przeciwtrądowe, przeciwbakteryjne
Procent wchłaniania	100% (doustnie)
Biodostępność	ok. 100% (doustnie)
Okres półtrwania	2–3 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	ok. 30%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
Objętość dystrybucji	93,5 l
	Multimedia w Wikimedia Commons

Etionamid (łac. ethionamidum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgruźliczy, działający nawet na prątki odporne na izoniazyd i streptomycynę. Podawany najczęściej doustnie.

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

W przypadku niewydolności nerek lub wątroby, chorób neurologicznych oraz w przypadku nadwrażliwości na lek.

Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]

uszkodzenie wątroby
zaburzenia jelitowo-żołądkowe
brak apetytu
ślinienie
metaliczny smak w ustach
wymioty
stany zapalne żołądka oraz biegunkę

Przyjmowanie leku[edytuj | edytuj kod]

Lek przyjmuje się ok. 3–12 miesięcy popijając dużą ilością płynu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
↑ ^a ^b ^c Etionamid. ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-08]. (ang.).^{[niewiarygodne źródło?]}
↑ ^a ^b Ethionamide, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00609 (ang.).
↑ Ethionamide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-08] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Chodkowski, Mały słownik chemii praktycznej, Warszawa 1975
Etionamid w przychodnia.pl

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[FP8-1] Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .

[AKRON-2] Etionamid. ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-08]. (ang.).^{[niewiarygodne źródło?]}

[DB-3] Ethionamide, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00609 (ang.).

[4] Ethionamide, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-08] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]