Przejdź do zawartości

Ratno Dolne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ratno Dolne
wieś
Ilustracja
Zamek w Ratnie Dolnym
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Radków

Wysokość

350-360[2] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

447[3]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-411[4]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0854966

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Ratno Dolne”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ratno Dolne”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ratno Dolne”
Położenie na mapie gminy Radków
Mapa konturowa gminy Radków, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ratno Dolne”
Ziemia50°30′09″N 16°26′44″E/50,502500 16,445556[1]
Herb Mosch
Pensjonat "Maria" w Ratnie Dolnym
Wiadukt kolejowy w Ratnie Dolnym

Ratno Dolne (niem. Niederrathen) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków[5][6], pomiędzy Radkowem a Wambierzycami[7].

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Ratno Dolne to duża wieś łańcuchowa ciągnąca się wzdłuż Posny, pomiędzy Górami Stołowymi na południu a Wzgórzami Ścinawskimi, na wysokości około 350–360 m n.p.m.[2]

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Ratno Dolne[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0854972 Nowy Świat osada
0854989 Ratno-Wambierzyce osada

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miejscowości i zamku wymieniona jest po raz pierwszy w dokumencie z 1347 roku jako Ratin[7]. Prawdopodobnie jeszcze w XI wieku w okresie walk pomiędzy Piastami a Przemyślidami o ziemię kłodzką istniała tu strażnica[7]. W połowie XIV wieku dobra w Ratnie Dolnym należały do rodziny von Muschin[7]. W 1645 wieś zdobyli i splądrowali Szwedzi[7]. W 1840 roku w miejscowości były 122 domy, 3 folwarki, młyn wodny i gorzelnia[2]. W roku 1903 do Ratna Dolnego doprowadzono linię kolejową i miejscowość stała się popularnym punktem wyjścia pielgrzymek do Wambierzyc[2].

Rolnictwo

[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolneGospodarstwo Hodowlano-Rolne Ratno Dolne, w roku 1993 wchodzące w skład Gospodarstwa Rolnego Skarbu Państwa Ścinawka Średnia[8]. W roku 1994 zostało usamodzielnione jako Gospodarstwo Hodowlano-Rolne Skarbu Państwa Ratno Dolne[9].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[10]:

  • zespół zamkowy:
    • zamek w Ratnie Dolnym z XV/XVI wieku, przebudowany w latach: 1563[11], 1677, i na początku XX wieku
    • park z XVII wieku, zmiany w drugiej połowie XIX wieku
    • oranżeria z końca XIX wieku
    • mury oporowe z XVII wieku, przebudowane w końcu XIX wieku

Inne zabytki[2]:

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Przez miejscowość przechodzi szlak turystyczny czerwony Główny Szlak Sudecki ze Ścinawki Średniej do Karłowa[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 114839
  2. a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „KRAJ”, 1992, s. 208-210. ISBN 83-7005-301-7.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1074 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. a b GUS. Rejestr TERYT
  7. a b c d e Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 420. ISBN 978-83-89188-95-3.
  8. Internetowy System Aktów Prawnych
  9. Internetowy System Aktów Prawnych
  10. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 82. [dostęp 2012-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  11. Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 322

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]