Radków

	Radków
	Radków
	; Centrum Radkowa
Herb Radkowa	Flaga Radkowa
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Powiat	kłodzki
Gmina	Radków; gmina miejsko-wiejska
Data założenia	przed 1290
Prawa miejskie	ok. 1320
Burmistrz	Jan Karol Bednarczyk
Powierzchnia	15,03 km²
Populacja (2011); • liczba ludności; • gęstość	; 2 521; 164 os./km²
Strefa numeracyjna;	+48 74
Kod pocztowy	57-420
Tablice rejestracyjne	DKL
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Radków
	Położenie na mapie Polski Radków
	50°30′14″N 16°24′12″E/50,503889 16,403333
TERC; (TERYT)	5020108124
	Urząd miejski Rynek 1; 57-420 Radków
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł dotyczy miasta w województwie dolnośląskim, powiat kłodzki . Zobacz też: lista miejscowości noszących tę nazwę.

Radków (tuż po wojnie Hradek^[2], niem. Wünschelburg) – miasto i siedziba gminy miejsko-wiejskiej Radków, w powiecie kłodzkim (województwo dolnośląskie), położone u podnóża Szczelińców na ziemi kłodzkiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. wałbrzyskiego. Miasto i gmina wchodzi w skład Aglomeracji Wałbrzyskiej.

Dane ogólne[edytuj]

Powierzchnia: 15,07 km²
Według danych z 31 marca 2011 miasto liczyło 2 521 mieszkańców.

Ośrodek turystyczny; kamieniołom i zakłady kamieniarskie, drobny przemysł. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 387, na odcinku Radków – Kudowa zwana Szosą Stu Zakrętów. W latach 1903-1999 dochodziła tu linia kolejowa ze Ścinawki Średniej, obecnie tory rozebrane są na całym tym odcinku.

W odległości około 2 km na zachód od miasta, tuż przy granicy z Czechami, u podnóża grzbietu Guzowata, na Potoku Czerwonogórskim (czes. Červenohorský Potok) wybudowano zaporę, tworząc w ten sposób sztuczny zalew (długości niespełna kilometra i około trzystu metrów szerokości), nad którym wybudowane są domki kempingowe i restauracja. Potok Czerwonogórski zaraz po opuszczeniu przepustów zalewu wpada do przepływającego przez Radków potoku Pośna, a ten jest dopływem rzeki Ścinawki.

Historia[edytuj]

Centrum Radkowa

Radków wzmiankowany był już w 1290 jako Wünschelburg, a prawa miejskie uzyskał ok. 1320. Miasto było ośrodkiem produkcji rzemieślniczej, świadczą o tym występujące tutaj w XIV w. ławy chlebowe, mięsne i obuwnicze. W Radkowie zajmowano się także młynarstwem, piwowarstwem i sukiennictwem. Na przełomie XIV i XV w. ustalił się ostatecznie kształt Radkowa, który niewiele się zmienił do dzisiaj. W tym czasie wybudowano mury obronne wokół miasta, a w latach 1571-1580 kościół św. Doroty. W 1545 w mieście wybuchł groźny pożar, który strawił większą część Radkowa. Wojny w XVII i XVIII w. spowodowały upadek znaczenia miasta.

Ożywienie gospodarcze miasta nastąpiło dopiero pod koniec XIX w., kiedy uruchomiono warsztaty tkactwa lnianego. W 1895 r. uruchomiono pobór kamieni piaskowca, którego wydobycie zwielokrotniono już w 1903 po wybudowaniu linii kolejowej. W roku 1925 zaczęła działalność poczta, oraz niewielkie fabryczki przemysłu drzewnego, spożywczego, włókienniczego i metalowego.

W 1945 miasto zostało włączone do Polski, rok później przyjęło obecną nazwę^[3]. Dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec.

Demografia[edytuj]

Piramida wieku mieszkańców Radkowa w 2014 roku^[4].

Zabytki[edytuj]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa, nr rej.: A/2573/514 z 1.12.1958 na listę zabytków wpisane są obiekty:

kościół rzym.-kat. par. pw. św. Doroty, d. ewangelicki, z l. 1570-88, przebudowany w 1740 r.
kościół rzym.-kat. pomocniczy pw. św. Andrzeja Boboli, d. ewangelicki, z l. 1905-6
mury obronne, z XV w.
renesansowy ratusz, Rynek, z 1543 r., przebudowany w XVI-XIX w.
dom, ul. Grunwaldzka 1, z 1600, przebudowany w XIX w.
dom, ul. Kościelna 3, z XVIII w., przebudowany w XIX w.
dom, ul. Krótka 3, z poł. XVI w., przebudowany w XIX w.
dom, Rynek 2, z XVIII w., przebudowany w XIX w.
domy, Rynek 3-4, z XVIII w., przebudowane w pocz. XIX w.
dom, Rynek 5, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 6, z XVI-XIX w.
dom, Rynek 8, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 9, z XVI-XIX w.
dom, Rynek 10, z XVIII-XIX w.
dom, Rynek 11, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 12, z poł. XVIII-XIX w.
dom, Rynek 14, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 15, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 17, z poł. XVII w.
hotel, Rynek 18, z XVII w.
dom, Rynek 20, z XVII-XIX w.
dom, Rynek 21, z XVI-XIX w.
dom, Rynek 22, z XVI w., przebudowany w 1920 r.
dom, Rynek 25, z XVI w., przebudowany w 1880 r.
dom, Rynek 26, z XVI-XIX w.^[5].