Ángel Perucca
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pozycja |
środkowy pomocnik | ||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
|
Ángel Perucca (ur. 19 sierpnia 1918, zm. 12 września 1981) – argentyński piłkarz, środkowy pomocnik.
Perucca karierę piłkarską rozpoczął w 1938 roku w klubie Newell’s Old Boys Rosario, gdzie zadebiutował w wygranym 4:0 meczu przeciwko Rosario Central. Po raz pierwszy w reprezentacji Argentyny zagrał 18 lutego 1940 roku w zremisowanym 2:2 meczu z Brazylią.
Jako piłkarz klubu Newell’s Old Boys wziął udział w turnieju Copa América 1942, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Perucca zagrał w pięciu meczach - z Paragwajem (zdobył bramkę), Brazylią (zagrał tylko w drugiej połowie, zastępując Eusebio Videlę), Ekwadorem (zdobył bramkę), Peru i Urugwajem.
Następnie wziął udział w turnieju Copa América 1945, gdzie Argentyna zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Perucca zagrał we wszystkich sześciu meczach - z Boliwią, Ekwadorem, Kolumbią, Chile, Brazylią i Urugwajem.
Wciąż jako gracz klubu Newell’s Old Boys wziął udział w turnieju Copa América 1947, gdzie Argentyna trzeci raz z rzędu zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Perucca zagrał w pięciu meczach - z Paragwajem, Boliwią (w 76 minucie zmienił go Néstor Rossi), Peru, Chile (w 65 minucie zmienił go Rossi) i Ekwadorem (grał tylko pierwszą połowę - w drugiej grał w jego miejsce Rossi).
Wkrótce po zakończonym turnieju kontynentalnym przeniósł się do klubu San Lorenzo de Almagro. W 1949 roku przeniósł się do Kolumbii, gdzie do końca kariery w 1951 roku grał w klubie Independiente Santa Fe. W Independiente Santa Fe rozegrał 66 meczów i zdobył 3 bramki.
Łącznie w lidze argentyńskiej Perucca rozegrał 273 mecze i zdobył 20 bramek. W reprezentacji Argentyny rozegrał 26 meczów i zdobył 2 bramki.
Perucca należy do najwybitniejszych środkowych pomocników w historii Argentyny. W okresie swej kariery powszechnie uznawano go za godnego następcę takich graczy jak Luis Monti, José Minella lub Ernesto Lazzatti[1]. Olbrzymiej postury gracz zyskał sobie przydomek Potron de América, czyli filar Ameryki.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 64, 66-67, 70-71, 73, 81-83
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ encyklopedia FUJI