Argentyńczycy z łatwością przeszli przez eliminacje do Mundialu 2002 (13 zwycięstw, 4 remisy, 1 porażka) i z pierwszego miejsca w grupie awansowali do turnieju. Jednak niespodziewanie drużyna zaliczana do głównych pretendentów do zdobycia Pucharu Świata, w której barwach grali wówczas piłkarze należący do światowej czołówki (Roberto Ayala, Walter Samuel, Diego Simeone, Juan Sebastian Veron, Javier Zanetti, Hernán Crespo) odpadła już po fazie grupowej (1:0 z Nigerią, 0:1 z Anglią i 1:1 ze Szwecją). Bielsie zarzucano, że zbytnio zaufał zawodnikom o uznanych nazwiskach, przede wszystkim mającemu najlepsze piłkarskie chwile za sobą Gabrielowi Batistucie. Dziennikarze dziwili się, że w kadrze znalazł się 35-letni Claudio Caniggia, który zakończył reprezentacyjną karierę kilka lat wcześniej, a zabrakło w niej miejsca dla młodych Juana Romána Riquelme i Javiera Savioli z Barcelony. Po turnieju selekcjoner złożył dymisję, ale nie została ona przyjęta.
Zrezygnował dwa lata później zaraz po Igrzyskach Olimpijskich, na których prowadzona przez niego reprezentacja zdobyła złoty medal. Kilka miesięcy wcześniej doprowadził Argentynę do wicemistrzostwa Ameryki Południowej. Kiedy odchodził powiedział:
Sześć lat pracy z reprezentacją to wysiłek psychiczny porównywalny z dwudziestoma latami spędzonymi w klubie.[1]
Od futbolu odpoczywał przez trzy lata. Po Copa America 2007 zastąpił Nelsona Acostę na stanowisku selekcjonera reprezentacji Chile. W eliminacjach do Mundialu 2010 drużyna zajęła drugie miejsce i wyprzedziła wszystkie inne zespoły oprócz Brazylii (10 zwycięstw, 3 remisy i 5 porażek). Prowadzona przez Bielsę reprezentacja, w której barwach występowali wówczas m.in. Claudio Bravo, Gary Medel, Waldo Ponce i Humberto Suazo, zagrała na Mundialu po raz pierwszy od 1998 roku. W Republice Południowej Afryki po zwycięstwach nad Hondurasem i Szwajcarią, a porażce z reprezentacją Hiszpanii, Chilijczycy awansowali do drugiej rundy. Ich rywalem w 1/8 finału była Brazylia. W kwalifikacjach dwukrotnie górą byli Brazyliczycy (wygrali 3:0 i 4:2); tym razem również wygrali podopieczni Dungi (3:0).
Na początku sezonu 2014/2015 został ogłoszony nowym trenerem występującego w Ligue 1Olympique Marsylia. Z francuskim klubem wywalczył 4. miejsce w lidzie. 9 sierpnia2015 po przegranym 1:0 meczu towarzyskim z SM Caen zrezygnował z posady trenera w Marsylii.[3]
awans na Mundial 2002 i start (runda grupowa) w tym turnieju, wicemistrzostwo Ameryki Południowej 2004 oraz złoty medal olimpijski na Igrzyskach 2004 z reprezentacją Argentyny.
awans na Mundial 2010 i start w tym turnieju (1/8 finału) z reprezentacją Chile.
Argentyna
