Marcelo Bielsa

Marcelo Bielsa
Imię i nazwisko	Marcelo Alberto Bielsa Caldera
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1955 Rosario, Argentyna
Pozycja	Obrońca
Wzrost	184 cm
Informacje klubowe
Obecny klub	Lille (trener)
Kariera piłkarska
Lata Klub M (G) 1976–1978 1978–1979 1979–1980 Newell's Old Boys Instituto Argentino 25 (0) 10 (0) 30 (1)
Kariera trenerska
Lata Klub/reprezentacja 1990–1992 1993–1995 1995–1996 1997–1998 1998 1998–2004 2007–2011 2011–2013 2014–2015 2017– Newell's Old Boys Atlas América Vélez Sarsfield Espanyol Argentyna Chile Athletic Bilbao Olympique Marsylia Lille

Marcelo Alberto Bielsa (ur. 21 lipca 1955 w Rosario) – argentyński trener, piłkarz, występujący na pozycji obrońcy. Jako zawodnik grał w Newell's Old Boys, później krótko w Instituto Cordoba i Argentino Rosario, ale szybko zakończył karierę sportową i poświęcił się pracy szkoleniowej.

Kariera szkoleniowa

W połowie lat 80. został trenerem klubu, którego był wychowankiem – Newell's Old Boys. Dwukrotnie zdobył z nim mistrzostwo Argentyny oraz tyle samo razy grał w finale Copa Libertadores. Po przygodzie z ligą meksykańską (Atlas Guadalajara i América Meksyk), powrócił do Argentyny i wraz z Vélez Sarsfield Buenos Aires po raz trzeci w swojej karierze triumfował w rozgrywkach o mistrzostwo kraju.

W 1998 roku po mundialu i rezygnacji Daniela Passarelli stanowisko selekcjonera reprezentacji zaproponowano trenerowi drużyny młodzieżowej Néstorowi Pekermanowi. Jednak Pekerman odmówił i rekomendował Bielsę, który wówczas od kilku tygodni był szkoleniowcem hiszpańskiego Espanyolu Barcelona.

Argentyńczycy z łatwością przeszli przez eliminacje do Mundialu 2002 (13 zwycięstw, 4 remisy, 1 porażka) i z pierwszego miejsca w grupie awansowali do turnieju. Jednak niespodziewanie drużyna zaliczana do głównych pretendentów do zdobycia Pucharu Świata, w której barwach grali wówczas piłkarze należący do światowej czołówki (Roberto Ayala, Walter Samuel, Diego Simeone, Juan Sebastian Veron, Javier Zanetti, Hernán Crespo) odpadła już po fazie grupowej (1:0 z Nigerią, 0:1 z Anglią i 1:1 ze Szwecją). Bielsie zarzucano, że zbytnio zaufał zawodnikom o uznanych nazwiskach, przede wszystkim mającemu najlepsze piłkarskie chwile za sobą Gabrielowi Batistucie. Dziennikarze dziwili się, że w kadrze znalazł się 35-letni Claudio Caniggia, który zakończył reprezentacyjną karierę kilka lat wcześniej, a zabrakło w niej miejsca dla młodych Juana Romána Riquelme i Javiera Savioli z Barcelony. Po turnieju selekcjoner złożył dymisję, ale nie została ona przyjęta.

Zrezygnował dwa lata później zaraz po Igrzyskach Olimpijskich, na których prowadzona przez niego reprezentacja zdobyła złoty medal. Kilka miesięcy wcześniej doprowadził Argentynę do wicemistrzostwa Ameryki Południowej. Kiedy odchodził powiedział:

Sześć lat pracy z reprezentacją to wysiłek psychiczny porównywalny z dwudziestoma latami spędzonymi w klubie.

Od futbolu odpoczywał przez trzy lata. Po Copa America 2007 zastąpił Nelsona Acostę na stanowisku selekcjonera reprezentacji Chile. W eliminacjach do Mundialu 2010 drużyna zajęła drugie miejsce i wyprzedziła wszystkie inne zespoły oprócz Brazylii (10 zwycięstw, 3 remisy i 5 porażek). Prowadzona przez Bielsę reprezentacja, w której barwach występowali wówczas m.in. Claudio Bravo, Gary Medel, Waldo Ponce i Humberto Suazo, zagrała na Mundialu po raz pierwszy od 1998 roku. W Republice Południowej Afryki po zwycięstwach nad Hondurasem i Szwajcarią, a porażce z reprezentacją Hiszpanii, Chilijczycy awansowali do drugiej rundy. Ich rywalem w 1/8 finału była Brazylia. W kwalifikacjach dwukrotnie górą byli Brazyliczycy (wygrali 3:0 i 4:2); tym razem również wygrali podopieczni Dungi (3:0).

8 lipca 2011 został szkoleniowcem Athletic Bilbao. Z klubem z kraju Basków współpracował do 2013 roku.

Na początku sezonu 2014/2015 został ogłoszony nowym trenerem występującego w Ligue 1 Olympique Marsylia. Z francuskim klubem wywalczył 4. miejsce w lidzie. 9 sierpnia 2015 po przegranym 1:0 meczu towarzyskim z SM Caen zrezygnował z posady trenera w Marsylii.

Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Argentyny 1988 i 1991 oraz finał Copa Libertadores 1988 i 1992 z Newell's Old Boys.
• mistrzostwo Argentyny 1998 z Vélez Sársfield
• awans na Mundial 2002 i start (runda grupowa) w tym turnieju, wicemistrzostwo Ameryki Południowej 2004 oraz złoty medal olimpijski na Igrzyskach 2004 z reprezentacją Argentyny.
• awans na Mundial 2010 i start w tym turnieju (1/8 finału) z reprezentacją Chile.
• Finał Ligi Europy UEFA 2012 z Athletic Bilbao.

Ciekawostki

• Jego brat Rafael jest politykiem, w latach 2003-2005 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych.