Marcelo Bielsa

Marcelo Bielsa

Pełne imię i nazwisko	Marcelo Alberto Bielsa Caldera
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1955 Rosario
Wzrost	184 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1976–1978 Newell’s Old Boys 25 (0) 1978–1979 Instituto 10 (0) 1979–1980 Argentino 30 (1) W sumie: 65 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1990–1992 Newell’s Old Boys 1993–1995 Atlas 1995–1996 América 1997–1998 Vélez Sarsfield 1998 Espanyol 1998–2004 Argentyna 2007–2011 Chile 2011–2013 Athletic Bilbao 2014–2015 Olympique Marsylia 2016 Lazio 2017 Lille 2018–2022 Leeds United

Marcelo Alberto Bielsa Caldera (ur. 21 lipca 1955 w Rosario) – argentyński trener, piłkarz występujący na pozycji obrońcy.

Jako zawodnik grał w CA Newell’s Old Boys, później krótko w Instituto AC Córdoba i CA Argentino, ale szybko zakończył karierę sportową i poświęcił się pracy szkoleniowej.

Kariera szkoleniowa

W połowie lat 80. został trenerem klubu, którego był wychowankiem – CA Newell’s Old Boys. Dwukrotnie zdobył z nim mistrzostwo Argentyny oraz tyle samo razy grał w finale Copa Libertadores. Po przygodzie z ligą meksykańską (Atlas FC i Club América), powrócił do Argentyny i wraz z CA Vélez Sarsfield po raz trzeci w swojej karierze triumfował w rozgrywkach o mistrzostwo kraju.

W 1998 roku po mundialu i rezygnacji Daniela Passarelli stanowisko selekcjonera reprezentacji zaproponowano trenerowi drużyny młodzieżowej Néstorowi Pekermanowi. Jednak Pekerman odmówił i rekomendował Bielsę, który wówczas od kilku tygodni był szkoleniowcem hiszpańskiego RCD Espanyol.

Argentyńczycy z łatwością przeszli przez eliminacje do Mundialu 2002 (13 zwycięstw, 4 remisy, 1 porażka) i z pierwszego miejsca w grupie awansowali do turnieju. Jednak niespodziewanie drużyna zaliczana do głównych pretendentów do zdobycia Pucharu Świata, w której barwach grali wówczas piłkarze należący do światowej czołówki (Roberto Ayala, Walter Samuel, Diego Simeone, Juan Sebastian Veron, Javier Zanetti, Hernán Crespo) odpadła już po fazie grupowej (1–0 z reprezentacją Nigerii, 0–1 z reprezentacją Anglii i 1–1 z reprezentacją Szwecji). Marcelo Bielsie zarzucano to, że zbytnio zaufał zawodnikom o uznanych nazwiskach, przede wszystkim mającemu najlepsze piłkarskie chwile za sobą Gabrielowi Batistucie. Dziennikarze dziwili się, że w kadrze znalazł się 35-letni Claudio Caniggia, który zakończył reprezentacyjną karierę kilka lat wcześniej, a zabrakło w niej miejsca dla młodych Juana Romána Riquelme i Javiera Savioli z FC Barcelona. Po turnieju selekcjoner złożył dymisję, ale nie została ona przyjęta.

Zrezygnował dwa lata później zaraz po Igrzyskach Olimpijskich, na których prowadzona przez niego reprezentacja zdobyła złoty medal. Kilka miesięcy wcześniej doprowadził Argentynę do wicemistrzostwa Ameryki Południowej. Kiedy odchodził powiedział:

Sześć lat pracy z reprezentacją to wysiłek psychiczny porównywalny z dwudziestoma latami spędzonymi w klubie.

Od futbolu odpoczywał przez trzy lata. Po Copa América 2007 zastąpił Nelsona Acostę na stanowisku selekcjonera reprezentacji Chile. W eliminacjach do Mundialu 2010 drużyna zajęła drugie miejsce i wyprzedziła wszystkie inne zespoły oprócz reprezentacji Brazylii (10 zwycięstw, 3 remisy i 5 porażek). Prowadzona przez Marcelo Bielsę reprezentacja Chile, w której barwach występowali wówczas m.in. Claudio Bravo, Gary Medel, Waldo Ponce i Humberto Suazo, zagrała na Mundialu po raz pierwszy od 1998 roku. W Republice Południowej Afryki po zwycięstwach nad reprezentacją Hondurasu i reprezentacją Szwajcarii, a porażce z reprezentacją Hiszpanii, Chilijczycy awansowali do drugiej rundy. Ich rywalem w 1/8 finału była reprezentacja Brazylii. W kwalifikacjach dwukrotnie górą byli Brazylijczycy (wygrali 3–0 i 4–2); tym razem również wygrali podopieczni Carlosa Dungi (3–0).

8 lipca 2011 został szkoleniowcem Athletic Bilbao. W pierwszym sezonie pracy w kraju Basków osiągnął finał Ligi Europy i finału Pucharu Króla. Drugi sezon był gorszy, co przełożyło się na jego zwolnienie w 2013 roku.

Na początku sezonu 2014/2015 został ogłoszony nowym trenerem występującego w Ligue 1 Olympique Marsylia. Z francuskim klubem wywalczył 4. miejsce w lidze. 9 sierpnia 2015 po przegranym 0–1 meczu towarzyskim z SM Caen zrezygnował z posady trenera w Marsylii.

15 czerwca 2018 roku został ogłoszony nowym szkoleniowcem Leeds United FC. Wydarzenia z jego udziałem odbiły się szerokim echem, gdy wiosną 2019 w trakcie meczu przeciwko Aston Villa FC Marcelo Bielsa nakazał swoim piłkarzom oddanie gola przeciwnikom, po tym jak chwilę wcześniej jego drużyna zdobyła tzw. „brudnego gola” (strzelcem gola był Mateusz Klich) w czasie gdy jeden z zawodników gości leżał kontuzjowany na murawie. Ów gest fair play docenił m.in. Arsène Wenger. W lipcu 2020 roku wywalczył z Pawiami powrót do Premier League, po szesnastu latach gry w niższych ligach.

Osiągnięcia szkoleniowe

Klubowe

CA Newell’s Old Boys

• Mistrzostwo Argentyny: 1990/91, Clausura 1992
• Finał Copa Libertadores: 1992

CA Vélez Sarsfield

• Mistrzostwo Argentyny: Clausura 1998

Athletic Bilbao

• Finał Pucharu Króla: 2011/12
• Finał Ligi Europy: 2011/12

Reprezentacyjne

Argentyna

• Złoto Igrzysk Olimpijskich: 2004
• Finał Copa América: 2004

Statystyki kariery

Aktualne na 29 września 2020.

Zespół	Od	Do	Statystyka
			M	W	R	P	% W
CA Newell’s Old Boys	1990	1992	94	39	37	18	41,49
Atlas FC	1992	1994	78	29	24	25	37,18
Club América	1995	1996	40	12	18	10	30,00
CA Vélez Sarsfield	1997	1998	38	22	12	4	57,89
RCD Espanyol	1998	1998	9	2	4	3	22,22
Argentyna	1998	15 września 2004	68	42	16	10	61,76
Chile	11 lipca 2007	4 lutego 2011	66	34	12	20	51,52
Athletic Bilbao	7 lipca 2011	30 czerwca 2013	112	43	31	38	38,39
Olympique Marsylia	17 maja 2014	8 sierpnia 2015	41	21	7	13	51,22
S.S. Lazio	6 lipca 2016	8 lipca 2016	0	0	0	0	–
Lille OSC	24 maja 2017	15 grudnia 2017	19	5	5	9	26,32
Leeds United	15 czerwca 2018	Obecnie	104	58	19	27	55,77
Łącznie			669	307	185	177	45,89

Linki zewnętrzne

• Profil trenera w bazie BDFutbol (ang.)