Łuk Triumfalny w Paryżu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łuk Triumfalny
Obiekt zabytkowy nr rej. PA00088804
Ilustracja
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Miejscowość

Paryż

Miejsce

Place Charles-de-Gaulle

Typ obiektu

łuk triumfalny

Styl architektoniczny

klasycyzm

Projektant

Jean Chalgrin[1]

Całkowita wysokość

51 m

Data budowy

1806–1836

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Łuk Triumfalny”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Łuk Triumfalny”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Łuk Triumfalny”
Ziemia48°52′25″N 2°17′42″E/48,873611 2,295000

Łuk Triumfalny (fr. Arc de triomphe, Arc de triomphe de l’Étoile) – monumentalny pomnik w formie łuku triumfalnego stojący na placu Charles-de-Gaulle w Paryżu (dawniej plac Gwiazdy, fr. Place de l’Étoile). Znajduje się w 8. dzielnicy, na zachodnim skraju alei Pól Elizejskich (fr. Avenue des Champs-Élysées). Jest to ważny element architektury Paryża, stanowiący zakończenie perspektywy Pól Elizejskich. Łuk został zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku dla uczczenia walczących i poległych za Francję w czasie rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Projekt Łuku Triumfalnego. Jean François Chalgrin, ok. 1806

Budowę łuku z białego wapienia rozpoczęto w 1806, na zlecenie cesarza Napoleona I i z przerwami prowadzono do ukończenia w 1836, za panowania króla Ludwika Filipa I. Projektantem architektury był Jean François Chalgrin, dekorację rzeźbiarską wykonał François Rude[2][3].

15 grudnia 1840 kondukt żałobny Napoleona przeszedł pod Łukiem Triumfalnym w drodze do miejsca spoczynku cesarza w Kościele Inwalidów. 22 maja 1885 pod pomnikiem wystawiona została trumna Victora Hugo przez kilkanaście dni przed pochówkiem w Panteonie[4]. 28 stycznia 1921 pod łukiem odsłonięto Grób Nieznanego Żołnierza, by upamiętnić bezimiennych żołnierzy poległych za Francję w czasie I wojny światowej[5].

Co roku 14 lipca podczas Święta Narodowego Francji, wzdłuż alei Pól Elizejskich odbywa się parada wojskowa z udziałem francuskich urzędników państwowych i zagranicznych gości. Defilada rozpoczyna się na placu Charles-de-Gaulle, skupionego wokół Łuku Triumfalnego, i kończy się na placu de la Concorde.

Z biegiem lat łuk uległ degradacji i został po raz pierwszy wyczyszczony w 1966.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Pomnik jest budowlą empirową, w formie jednoarkadowego rzymskiego łuku triumfalnego[6][7].

  • Wysokość: 49,54 m
  • Szerokość: 44,82 m
  • Głębokość: 22,21 m
  • Liczba stopni prowadzących na platformę widokową: 284

Reliefy[edytuj | edytuj kod]

Na każdym z czterech filarów łuku znajduje się relief wypukły, umieszczony na cokole, przedstawiający scenę związaną z najważniejszymi wydarzeniami w okresie I Republiki francuskiej i I Cesarstwa francuskiego[2][3]:

  • Wymarsz ochotników z 1792 roku (fr. Le Départ des volontaires de 1792), albo Marsylianka (fr. La Marseillaise) – wykonał François Rude na południowej fasadzie łuku, z prawej strony. Relief upamiętnia utworzenie republiki podczas powstania 10 sierpnia, przedstawiając uskrzydloną personifikację wolności nad ochotnikami broniącymi granic Francji.
  • Triumf z 1810 roku (fr. Le Triomphe de 1810) – wykonał Jean-Pierre Cortot na południowej fasadzie łuku, z lewej strony. Relief upamiętnia traktat z Schönbrunn przedstawiając Napoleona ukoronowanego przez boginię zwycięstwa.
  • Obrona z 1814 roku (fr. La Résistance de 1814) – wykonał Antoine Étex na północnej fasadzie łuku, z prawej strony. Relief upamiętnia obronę przed armiami wroga podczas wojny szóstej koalicji.
  • Pokój z 1815 roku (fr. La Paix de 1815) – wykonał Antoine Étex na północnej fasadzie łuku, z lewej strony. Relief upamiętnia traktat paryski po abdykacji Napoleona.

Na fasadach łuku znajduje się także sześć reliefów płaskich, przedstawiających sceny związane z ważnymi bitwami w okresie I Republiki i I Cesarstwa[2][3]:

Nazwiska i bitwy zapisane na łuku[edytuj | edytuj kod]

Na łuku wyryto nazwiska 660 osób, w większości generałów i marszałków, którzy służyli w okresie I Republiki francuskiej i I Cesarstwa francuskiego[8]. Znajdują się wśród nich nazwiska siedmiu Polaków:

Na łuku wyryto także nazwy 158 bitew stoczonych w okresie I Republiki i I Cesarstwa[9]. Są wśród nich nazwy pięciu miast, które obecnie znajdują się na terenie Polski:

L'Arc de Triomphe, Wrapped[edytuj | edytuj kod]

Od 18 września do 3 października 2021, w ramach tymczasowej instalacji artystycznej L'Arc de Triomphe, Wrapped autorstwa Christo i Jeanne-Claude, Łuk Triumfalny był całkowicie opakowany w srebrno-niebieski materiał[10]. Artyści pracowali nad projektem od 1961, nie dożyli jednak momentu jego realizacji[11].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 1812 Wojna Światów Napoleon rusza na Moskwę. „Ale Historia Extra”. 1, s. 91, listopad 2012. Warszawa: AGORA SA. ISSN 2299-5064. 
  2. a b c d 24. W: Karl Baedeker: Paris, Guide pratique du voyageur: Arc de Triomphe de l'Étoile. Paryż: A. Bohné, 1860, s. 90.
  3. a b c History of the Arc de Triomphe de l'Étoile. [dostęp 2021-09-20]. (ang.).
  4. Annette Rosa: Victor Hugo, l’Éclat d’un siècle. groupugo.div.jussieu.fr. [dostęp 2014-02-04]. (fr.).
  5. Joanna Hübner-Wojciechowska: Grób Nieznanego Żołnierza. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1991. ISBN 83-01-09613-6.
  6. Arc de Triomphe facts. [dostęp 2021-09-20]. (ang.).
  7. Centre des monuments nationaux. [dostęp 2021-09-20]. (fr.).
  8. Names on the Arc de Triomphe. [dostęp 2021-09-20]. (ang.).
  9. Battles on the Arc de Triomphe. [dostęp 2021-09-20]. (ang.).
  10. Łuk Triumfalny w Paryżu opakowany w hołdzie dla Christo [online], Rzeczpospolita, 18 września 2021 [dostęp 2022-06-26].
  11. L'Arc de Triomphe, Wrapped. [dostęp 2022-06-26]. (ang.).