Eponimy medyczne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
→Eponimy medyczne a Holokaust: drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, źródła/przypisy |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
* używanie eponimów medycznych jest wyrazem pamięci o lekarzach zasłużonych dla medycyny. |
* używanie eponimów medycznych jest wyrazem pamięci o lekarzach zasłużonych dla medycyny. |
||
Argumenty przeciwników eponimów medycznych<ref name=yes>{{Cytuj pismo|autor=Woywodt A, Matteson E|tytuł=Should eponyms be abandoned? Yes|czasopismo=BMJ|rok=2007|oznaczenie=335|numer=7617|strony=424|id=PMID 17762033}}</ref>: |
Argumenty przeciwników eponimów medycznych<ref name=yes>{{Cytuj pismo|autor=Woywodt A, Matteson E|tytuł=Should eponyms be abandoned? Yes|czasopismo=BMJ|rok=2007|oznaczenie=335|numer=7617|strony=424|id=PMID 17762033}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor=Matteson EL | tytuł=All medical eponyms should be abandoned. | rok=2008 | czasopismo=Presse Med | doi=10.1016/j.lpm.2007.11.005 | numer=2 Pt 1 | oznaczenie=37 | pmid= 18164176 | strony=250-1}}</ref>: |
||
* nie niosą żadnej informacji o chorobie, poza historyczną |
* nie niosą żadnej informacji o chorobie, poza historyczną |
||
* nazwy faworyzują medycynę zachodnią |
* nazwy faworyzują medycynę zachodnią |
||
* często pierwszeństwo w odkryciu choroby przypisano innej osobie |
* często pierwszeństwo w odkryciu choroby przypisano innej osobie |
||
* eponimy mogą honorować osoby niegodne tego zaszczytu |
|||
* w wielu krajach funkcjonują "narodowe" eponimy, niezrozumiałe dla lekarzy innych narodowości. |
* w wielu krajach funkcjonują "narodowe" eponimy, niezrozumiałe dla lekarzy innych narodowości. |
||
===Eponimy medyczne a [[Holokaust]]=== |
===Eponimy medyczne a [[Holokaust]]=== |
||
Nieodosobnione są głosy nawołujące do zarzucenia eponimów honorujących lekarzy którzy sprzeniewierzyli się swojej profesji, mając swój udział w [[Holokaust|Holokauście]] (czynny, jako lekarze obozowi, albo mniej dobitny, ograniczający się do popierania nazistów) oraz popierając [[eugenika|ruch eugeniczny]]<ref>Halioua B |
Nieodosobnione są głosy nawołujące do zarzucenia eponimów honorujących lekarzy którzy sprzeniewierzyli się swojej profesji, mając swój udział w [[Holokaust|Holokauście]] (czynny, jako lekarze obozowi, albo mniej dobitny, ograniczający się do popierania nazistów) oraz popierając [[eugenika|ruch eugeniczny]]<ref>{{Cytuj pismo | autor=Halioua B | tytuł=[No eponyms to honor Nazi doctors] | rok=2007 | czasopismo=Presse Med | doi=10.1016/j.lpm.2007.07.005 | numer=11 Pt 1 | oznaczenie=36 | pmid= 17889496 | strony=1525-6}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor=Tovi J | tytuł=[Eponyms connected to war crimes should be cleaned up. Focus on acts of cruelty during nazism] | rok=2008 | czasopismo=Lakartidningen | doi= | numer=5 | oznaczenie=105 | pmid= 18368956 | strony=282-4}}</ref>. Na 18. Międzynarodowym Spotkaniu Izraelskiego Towarzystwa Medycznego w [[2007]] roku przedstawiono referat wskazujący osoby uhonorowane "niesłusznie", a także lekarzy którzy zginęli w obozach koncentracyjnych lub czynnie sprzeciwiali się nazizmowi<ref>{{Cytuj pismo | autor=Strous RD, Edelman MC | tytuł=Eponyms and the Nazi era: time to remember and time for change | rok=2007 | czasopismo=Isr Med Assoc J | doi= | numer=3 | oznaczenie=9 | pmid= 17402342 | strony=207-14}} [http://www.ima.org.il/imaj/ar07mar-24.pdf PDF]</ref>. Do pierwszej grupy zaliczono [[Hans Eppinger|Hansa Eppingera]] (1879-1946), [[Julius Hallervorden|Juliusa Hallervordena]], [[Murad Jussuf Bey Ibrahim|Murada Jussufa Beya Ibrahima]] (1877–1952), [[Eduard Pernkopf|Eduarda Pernkopfa]], [[Hans Conrad Julius Reiter|Hansa Conrada Juliusa Reitera]], [[Hans Joachim Scherer|Hansa Joachima Scherera]] (1881–1969), [[Hugo Spatz|Hugona Spatza]], [[Walter Stoeckel|Waltera Stoeckela]], [[Friedrich Wegener|Friedricha Wegenera]]; grupa lekarzy popierających eugenikę była większa, autorzy wskazali nazwiska [[Eugene Charles Apert|Eugene Charlesa Aperta]], [[Wilhelm His Jr|Wilhelma Hisa Jr]], [[Robert Foster Kennedy|Roberta Foster Kennedy'ego]] i [[Madge Thurlow Macklin]]. Do drugiej grupy lekarzy więzionych lub zamordowanych w obozach koncentracyjnych należą [[Abraham Buschke]], [[Simon van Creveld]], [[Łucja Frey-Gottesman]], [[Karl Herxheimer]], [[Ludwig Pick]], [[Eugene Alexander Polya]], [[Arthur Simons]]. |
||
Część z tych eponimów budziła kontrowersje już wcześniej; proponowano zastąpić nazwę [[zespół Reitera|zespołu Reitera]] w połowie lat 90.<ref>{{Cytuj pismo | autor=Panush RS, Paraschiv D, Dorff RE | tytuł=The tainted legacy of Hans Reiter | rok=2003 | czasopismo=Semin Arthritis Rheum | doi=10.1053/sarh.2003.49997 | numer=4 | oznaczenie=32 | pmid= 12621586 | strony=231-6}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor=Gross HS | tytuł=Changing the name of Reiter's syndrome: a psychiatric perspective | rok=2003 | czasopismo=Semin Arthritis Rheum | doi=10.1053/sarh.2003.49998 | numer=4 | oznaczenie=32 | pmid= 12621588 | strony=242-3}}</ref>, ziarniniakowatość Wegenera również, aczkolwiek wina Wegenera nie jest oceniana tak jednoznacznie<ref>{{Cytuj pismo | autor=DeRemee RA| tytuł=Friedrich Wegener and the nature of fame | rok=1994 | czasopismo=Adv Exp Med Biol | doi= | numer= | oznaczenie=336 | pmid= 8296594 | strony=1-4}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | autor=Rosen MJ | tytuł=Dr. Friedrich Wegener, the ACCP, and History | rok=2007 | czasopismo=Chest | doi=10.1378/chest.07-0769 | numer=3 | oznaczenie=Sep;132 | pmid= 17873183 | strony=739-41}}</ref>. Niedawno podważono zasadność honorowania nazwą zespołu [[Rene Leriche|Rene Leriche'a]]<ref>{{Cytuj pismo | autor=Halioua B| tytuł=Does Rene Leriche merit eponymous distinction? | rok=2008 | czasopismo=Int J Cardiol | doi=10.1016/j.ijcard.2007.05.115 | numer=1 | oznaczenie=Feb 20;124 | pmid= 17765342 | strony=1-5}}</ref>. |
|||
== Lista eponimów medycznych == |
== Lista eponimów medycznych == |
||
Linia 221: | Linia 224: | ||
=== X === |
=== X === |
||
=== Z === |
=== Z === |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy|2}} |
||
==Bibliografia== |
==Bibliografia== |
||
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Bartolucci | imię=Susan L. | nazwisko2=Stedman | imię2=Thomas Lathrop | nazwisko3=Forbis | imię3=Pat | autor link= | inni= | tytuł=Stedman's medical eponyms | data=2005 | wydawca=Lippincott Williams & Wilkins | miejsce=Baltimore, Md. | isbn=9780781754439 | strony=}} |
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Bartolucci | imię=Susan L. | nazwisko2=Stedman | imię2=Thomas Lathrop | nazwisko3=Forbis | imię3=Pat | autor link= | inni= | tytuł=Stedman's medical eponyms | data=2005 | wydawca=Lippincott Williams & Wilkins | miejsce=Baltimore, Md. | isbn=9780781754439 | strony=}} |
Wersja z 17:31, 14 kwi 2008
Eponimy medyczne to terminy używane w medycynie, określające przede wszystkim jednostki i objawy chorobowe oraz pojęcia anatomiczne i fizjologiczne, biorące swoją nazwę od nazwisk ludzi, najczęściej lekarzy i naukowców, którzy opisali je po raz pierwszy. Rzadziej eponimy pochodzą od nazwisk pacjentów (np. choroba Lou Gehriga) albo postaci mitologicznych (np. zespół Proteusza). Tworzenie eponimów medycznych jest praktyką od wieków stosowaną w zachodniej medycynie i innych naukach. W czasach gdy medycyna nie potrafiła określić przyczyny większości chorób, często o zbliżonym obrazie klinicznym, nadanie im charakterystycznych nazw pozwalało uporządkować gromadzoną wiedzę medyczną.
Obecnie w medycynie odchodzi się od tworzenia nowych eponimów medycznych. Ujednolicenie mianownictwa anatomicznego sprawiło, że wiele eponimów anatomicznych zostało zarzuconych; postęp wiedzy w wielu specjalnościach klinicznych sprawił też, że niektóre choroby, opisywane dotąd jako odrębne jednostki nozologiczne, okazało się mieć tę samą przyczynę. W XX-wiecznej medycynie stopniowo zmienił się też styl jej uprawiania, i coraz mniej odkryć, w tym nowych chorób, zależało od jednego naukowca. Międzynarodowy zasięg czasopism medycznych także wymagał ujednolicenia mianownictwa, a w wielu krajach funkcjonowały (i nadal funkcjonują) zwyczajowe nazw chorób, nieużywane poza jego granicami. Przykładem może być nazwa choroby Leśniowskiego-Crohna, stosowana jedynie w Polsce, albo zespół Szereszewskiego-Turnera, używana w krajach dawnego ZSRR na określenie zespołu Turnera. Niektóre eponimy powoli tracą na znaczeniu i idą w zapomnienie, podczas gdy inne są dalej bardzo powszechne (np. zespół Downa).
Argumenty zwolenników eponimów medycznych są następujące[1]:
- ułatwiają zapamiętanie nazwy choroby, nierzadko są krótsze od pełnej nazwy choroby niebędącej eponimem
- niekiedy zastępują powszechną, ale niepoprawną nazwę choroby
- zespół może mieć złożoną etiologię, trudną do uwzględnienia w opisowej nazwie
- używanie eponimów medycznych jest wyrazem pamięci o lekarzach zasłużonych dla medycyny.
Argumenty przeciwników eponimów medycznych[2][3]:
- nie niosą żadnej informacji o chorobie, poza historyczną
- nazwy faworyzują medycynę zachodnią
- często pierwszeństwo w odkryciu choroby przypisano innej osobie
- eponimy mogą honorować osoby niegodne tego zaszczytu
- w wielu krajach funkcjonują "narodowe" eponimy, niezrozumiałe dla lekarzy innych narodowości.
Eponimy medyczne a Holokaust
Nieodosobnione są głosy nawołujące do zarzucenia eponimów honorujących lekarzy którzy sprzeniewierzyli się swojej profesji, mając swój udział w Holokauście (czynny, jako lekarze obozowi, albo mniej dobitny, ograniczający się do popierania nazistów) oraz popierając ruch eugeniczny[4][5]. Na 18. Międzynarodowym Spotkaniu Izraelskiego Towarzystwa Medycznego w 2007 roku przedstawiono referat wskazujący osoby uhonorowane "niesłusznie", a także lekarzy którzy zginęli w obozach koncentracyjnych lub czynnie sprzeciwiali się nazizmowi[6]. Do pierwszej grupy zaliczono Hansa Eppingera (1879-1946), Juliusa Hallervordena, Murada Jussufa Beya Ibrahima (1877–1952), Eduarda Pernkopfa, Hansa Conrada Juliusa Reitera, Hansa Joachima Scherera (1881–1969), Hugona Spatza, Waltera Stoeckela, Friedricha Wegenera; grupa lekarzy popierających eugenikę była większa, autorzy wskazali nazwiska Eugene Charlesa Aperta, Wilhelma Hisa Jr, Roberta Foster Kennedy'ego i Madge Thurlow Macklin. Do drugiej grupy lekarzy więzionych lub zamordowanych w obozach koncentracyjnych należą Abraham Buschke, Simon van Creveld, Łucja Frey-Gottesman, Karl Herxheimer, Ludwig Pick, Eugene Alexander Polya, Arthur Simons.
Część z tych eponimów budziła kontrowersje już wcześniej; proponowano zastąpić nazwę zespołu Reitera w połowie lat 90.[7][8], ziarniniakowatość Wegenera również, aczkolwiek wina Wegenera nie jest oceniana tak jednoznacznie[9][10]. Niedawno podważono zasadność honorowania nazwą zespołu Rene Leriche'a[11].
Lista eponimów medycznych
Najliczniejsze grupy eponimów medycznych stanowią terminy określające nazwy chorób i nazwy objawów chorobowych, a także odnoszące się do anatomii człowieka. Zobacz osobne artykuły by zapoznać się z listami tych nazw i nazwisk od których wzięły swoje nazwy.
- lista eponimicznych nazw chorób
- lista eponimicznych nazw objawów chorobowych
- lista eponimów anatomicznych i histologicznych
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż Przypisy Bibliografia
A
- test Aalsmeera – William Charles Aalsmeer
- reakcja Abderhaldena – Emil Abderhalden
- prawo Aleksandra
- test Amslera
- skala Apgar – Virginia Apgar
- reakcja Arthusa – Nicolas Maurice Arthus
- skala Astlera-Collera
B
- odruch Bainbridge'a – Francis Arthur Bainbridge
- okulary Bartelsa
- tamponada Bellocqa –
- test Bersteina
- reakcja Besredki – Aleksander Michaiłowicz Besredka
- odczyn Biernackiego – Edmund Faustyn Biernacki
- skala Bijstervelda – O. Paul van Dijsrerveld
- operacja Bilroth I – Theodor Billroth
- operacja Bilroth II – Theodor Billroth
- operacja Bondy'ego
- odczyn Bordet-Gengou
- odczyn Bujwida – Odo Feliks Kazimierz Bujwid
C
- komórki Cajala – Santiago Ramón y Cajal
- operacja Caldwella-Luca – Georg Caldwell, Henri P. Luc
- odczyn Castellaniego – Aldo Castellani
- skala Centora
- linia Chamberlaina
- odczyn Chediaka – Alexander Moisés Chédiak
- skala Childa-Pugha
- czynnik Christmasa – Stephen Christmas
- odczyn Coombsa – Robin Coombs
- test Cottle'a – Maurice Cottle
- zabieg Credego, zabieg położniczy Credego – Carl Credé
- kapsułka Crosby'ego –William Holmes Crosby
- spirale Curschmanna – Hans Curschmann
D
E
F
- test Fåhræusa-Westergrena – Robert Sanno Fåhræus, Alf Vilhelm Albertsson Westergren
- metoda Feulgena
- cewnik Foleya – Frederic Eugene Basil Foley
- operacja Fontana – Felice Fontana
- poduszka Frejki
- okulary Frenzla
- operacja Freyera
G
H
- wskaźnik ischemiczny Hachinskiego – Vladimir Hachinski
- manewr Hallpike'a
- zabieg Halsteda
- liczba Hamburgera
- kryteria Hannifina-Rajki
- operacja Hartmanna
- rozszerzadło Hegara
- rękoczyn Heimlicha
- kardiomiotomia metodą Hellera
- prawo Henry'ego
- egzoftalometr Hertla
- test Hirschberga – Julius Hirschberg
- skala Hounsfielda – Godfrey N. Hounsfield
I
J
- odczyn Jarischa-Herxhemera-Łukasiewicza
- zabieg Jawdyńskiego-Crile'a – George Crile, Franciszek Jawdyński
- manewr Jendrassika – Ernő Jendrassik
K
- odczyn Kahna
- skala Karnofsky'ego – David A. Karnofsky
- triada Kartagenera – Manes Kartagener
- ćwiczenia Kegla
- drut Kirschnera
- hipoteza Knudsona
- zabieg Kristellera
- gwóźdź Küntschera
- odczyn Kveima, antygen Kveima – Morten Ansgar Kveim
L
M
- odczyn Mantouxa – Charles Mantoux
- linia McGregora
- operacja Meigsa – Joe Vincent Meigs
- operacja Milesa – William Ernest Miles
- reguła Monro-Kelliego
- odruch Moro – Ernst Moro
N
O
P
- reguła Parklanda
- zabieg Pateya
- odczyn Paula
- odczyn Paul-Bunnella i Davidsona
- próba Perthesa
- skala Pirqueta, odczyn Pirqueta
- balon Politzera – Adam Politzer
- zasada Potta
Q
R
- kryteria Ransona
- odczyn Rieckenberga
- roztwór Ringera
- odczyn Rivalty-Janowskiego
- skala Rossa
- odruch Rossolimo
S
- odczyn Sabina-Feldmana
- test Saxona
- operacja Schauta-Stoeckela
- odczyn Schicka
- test Schillinga – Robert F. Schilling
- test Schirmera
- odczyn Schultza-Charltona
- próba Schwabacha
- odczyn Schwartzmanna
- rękoczyn Sellicka – Brian Arthur Sellick
- zgłębnik Sengstakena-Blakemore'a
- wziernik Siegle'a
- operacja Sistrunka
- gwóźdź Smitha-Petersena
- tablice Snellena – Hermann Snellen
- gwóźdź Steinmanna
- projekcja Stenversa
- odczyn Straussa
- zabieg Stretta
- operacja Sugiury
- cewnik Swana-Ganza
T
U
W
- odczyn Waalera-Rosego
- test Wady – Juhn Atsushi Wada
- odczyn Wassermanna – August Wassermann
- próba Webera
- skala Wechslera
- odczyn Weigla
- triada Whipple'a
- czynnik von Willebranda
- operacja Winckelmanna
- lampa Wooda
- odczyn Wrighta
V
- próba Valsalvy
- odczyn van den Bergha
- igła Veressa
- triada Virchowa – Rudolf Virchow
- odczyn Vogesa-Proskauera
- odczyn Volmera
- czynnik von Willebranda – Erik Adolf von Willebrand
X
Z
- ↑ Whitworth JA. Should eponyms be abandoned? No. „BMJ”. 335, s. 425, 2007. PMID 17762034.
- ↑ Woywodt A, Matteson E. Should eponyms be abandoned? Yes. „BMJ”. 335, s. 424, 2007. PMID 17762033.
- ↑ Matteson EL. All medical eponyms should be abandoned.. „Presse Med”. 37, s. 250-1, 2008. DOI: 10.1016/j.lpm.2007.11.005. PMID: 18164176.
- ↑ Halioua B. [No eponyms to honor Nazi doctors]. „Presse Med”. 36, s. 1525-6, 2007. DOI: 10.1016/j.lpm.2007.07.005. PMID: 17889496.
- ↑ Tovi J. [Eponyms connected to war crimes should be cleaned up. Focus on acts of cruelty during nazism]. „Lakartidningen”. 105, s. 282-4, 2008. PMID: 18368956.
- ↑ Strous RD, Edelman MC. Eponyms and the Nazi era: time to remember and time for change. „Isr Med Assoc J”. 9, s. 207-14, 2007. PMID: 17402342. PDF
- ↑ Panush RS, Paraschiv D, Dorff RE. The tainted legacy of Hans Reiter. „Semin Arthritis Rheum”. 32, s. 231-6, 2003. DOI: 10.1053/sarh.2003.49997. PMID: 12621586.
- ↑ Gross HS. Changing the name of Reiter's syndrome: a psychiatric perspective. „Semin Arthritis Rheum”. 32, s. 242-3, 2003. DOI: 10.1053/sarh.2003.49998. PMID: 12621588.
- ↑ DeRemee RA. Friedrich Wegener and the nature of fame. „Adv Exp Med Biol”. 336, s. 1-4, 1994. PMID: 8296594.
- ↑ Rosen MJ. Dr. Friedrich Wegener, the ACCP, and History. „Chest”. Sep;132, s. 739-41, 2007. DOI: 10.1378/chest.07-0769. PMID: 17873183.
- ↑ Halioua B. Does Rene Leriche merit eponymous distinction?. „Int J Cardiol”. Feb 20;124, s. 1-5, 2008. DOI: 10.1016/j.ijcard.2007.05.115. PMID: 17765342.
Bibliografia
- Susan L. Bartolucci, Thomas Lathrop Stedman, Pat Forbis: Stedman's medical eponyms. Baltimore, Md.: Lippincott Williams & Wilkins, 2005. ISBN 978-0-7817-5443-9.