Łukawa (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii


Łukawa
wieś
Ilustracja
Kościół parafialny w Łukawie
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

sandomierski

Gmina

Wilczyce

Liczba ludności (2020)

382[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-612[3]

Tablice rejestracyjne

TSA

SIMC

0809470[4]

Położenie na mapie gminy Wilczyce
Mapa konturowa gminy Wilczyce, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Łukawa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łukawa”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Łukawa”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Łukawa”
Ziemia50°45′59″N 21°42′00″E/50,766389 21,700000[1]

Łukawawieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Wilczyce[4][5].

W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łukawa, po jej zniesieniu w gromadzie Wysiadłów. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.

Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 79 z Warszawy do Sandomierza.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Łukawa[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0809486 Łukawa Kościelna część wsi
0809492 Łukawa Rządowa część wsi
0809500 Łukawa-Zakrzecze część wsi
  • Łukawa Kościelna, dawniej Poduchowna, stanowiła w wieku XIX oddzielną wieś, majorat nadany za zasługi senatorowi Markusowi Braude.

Historia wsi[edytuj | edytuj kod]

Wieś notowana w XVI wieku. Była wsią klasztoru cystersów wąchockich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[6]. Według noty Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1884 w wieku XIX Łukawa była wsią z folwarkiem w powiecie sandomierskim, gminie Wilczyce, parafii Łukawa, odległa 7 wiorst od Sandomierza[7].

Według spisu z 1827 roku była to wieś rządowa, 40 domów, 199 mórg.

Zgodnie ze spisem z roku 1862, w Łukawie było 41 domów, 317 mieszkańców, 570 mórg ziemi dworskiej i 694 mórg ziemi włościańskiej. W Łukawie Poduchownej folwark posiadał 1 dom i 120 mórg. Był to majorat senatora Markusa (Braude?)[7].

Łukawa posiada kościół parafialny murowany, z XVIII pw. św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy wybudowany w 1745 postawiony w miejsce starego drewnianego, zniszczony podczas wojny w 1944 roku. Parafia Łukawa podlegała wówczas dekanatowi sandomierskiemu, liczyła 320 dusz.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz parafialny, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.778 z 16.06.1988)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 74021
  2. Strona gminy. Liczba ludności w dniu 31.12.2020
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2013, s. 750 [zarchiwizowane 2013-07-15].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
  7. a b Łukawa (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 811.
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 57 [dostęp 2017-03-11].