36 Batalion Łączności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
36 Batalion Łączności
4 Batalion Łączności
Ilustracja
Znak taktyczny malowany na pojazdach 4 bł
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1949

Rozformowanie

1995

Tradycje
Rodowód

4 skł 4 DP

Kontynuacja

4 bdow 4 DZ

Organizacja
Numer

JW 2045[1]

Dyslokacja

Kalisz
Krosno Odrzańskie

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska łączności

Podległość

4 DP, 4 DZ

Krosno Odrzańskie – w tych koszarach stacjonował 36 batalion łączności[a]

36 Batalion Łączności (36 bł) – pododdział łączności ludowego Wojska Polskiego

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Batalion został sformowany w 1949 roku, w garnizonie Kalisz, w składzie 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty, według etatu Nr 2/89. Jednostka została zorganizowana na bazie 21 kompanii łączności[2]. W 1950 roku batalion został dyslokowany do garnizonu Krosno Odrzańskie[3].

4 maja 1967 roku jednostka przejęła dziedzictwo tradycji 4 samodzielnej kompanii łączności 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego i została przemianowana na 4 batalion łączności.

W 1995 roku jednostka została rozformowana, a na jej bazie utworzony 4 batalion dowodzenia (JW 2363[1]).

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • dowództwo
  • kompania dowodzenia (pluton telefoniczno-telegraficzny, pluton radiowy i drużyna ruchomych środków łączności)
  • kompania telefoniczno-kablowa (dwa plutony)
  • kompania szkolna
  • warsztaty i magazyn techniczny

Stan osobowy liczył 230 żołnierzy. Kompania miała być wyposażona w 11 radiostacji, 5 odbiorników i 4 aparaty telegraficzne Etat 2/89

Dowódcy batalionu[edytuj | edytuj kod]

  • mjr Bazyli Czmur (był w 1956)[4]

Przekształcenia[edytuj | edytuj kod]

4 samodzielna kompania łączności → 21 kompania łączności → 36 Batalion Łączności → 4 Batalion Łączności → 4 Batalion Dowodzenia

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zdjęcie późniejsze z 2010.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
  2. Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 204.
  3. Kowalski 2014 ↓, s. 153.
  4. Nalepa 1992 ↓, s. 87.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XX i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Edward, Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.