Adam Haberling

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Haberling
Ilustracja
ppłk piech. Adam Haberling
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko

Adam Czesław Haberling

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1892
Białystok

Data i miejsce śmierci

19 września 1939
Łuck

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

KRU Łódź Miasto II

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Niepodległości

Adam Czesław Haberling (ur. 24 listopada 1892[a] w Białymstoku, zm. 19 września 1939 w Łucku) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Białymstoku jako syn Aleksandra i Celiny Watta-Karczewskiej[b]. 3 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem z 13 czerwca 1916, i przydzielony do szkoły oficerskiej w Dęblinie z dniem 10 listopada 1918[1].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 10 Brygadzie Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 19 Pułk Piechoty[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 341. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 14 Pułku Piechoty we Włocławku na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego[4][5]. W 1924 pozostawał w pułku bez określonej funkcji[6]. W maju następnego roku został przeniesiony do 19 pp we Lwowie na stanowisko dowódcy III batalionu[7]. W marcu 1926 został przesunięty ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko kwatermistrza[8]. 12 kwietnia 1927 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W maju tego roku został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[10][11]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Komendy Placu Łódź na stanowisko komendanta[12]. 1 stycznia 1932, w związku z przemianowaniem komendy placu typ III na Komendę Miasta Łódź, objął obowiązki komendanta miasta[13][14]. W 1937 został przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto II, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pozostawał do września 1939[15][16]. W czasie kampanii wrześniowej pełnił obowiązki komendanta miasta Łuck[17]. 18 września, po zajęciu Łucka przez Armię Czerwoną, pozostał na stanowisku komendanta miasta. Następnego dnia został postawiony przed sądem wojennym pod zarzutem „przygotowywania na tyłach czerwonej armii zbrojnego zamachu na Związek Sowiecki”, skazany, a następnie rozstrzelany[18].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Data urodzenia podana według kalendarza juliańskiego, w późniejszych dokumentach jako dzień urodzenia podawano 6 grudnia 1892 (czyli według kalendarza gregoriańskiego).
  2. Dane pochodzą z kartoteki personalno-odznaczeniowej zamieszczonej na stronach Wojskowego Biura Historycznego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 10 z 11 grudnia 1918 roku, poz. 227, 246.
  2. Spis oficerów 1921 ↓, s. 75, 646.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 546.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 164, 402.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 156, 346.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 269.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 82.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 35, 167.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 293.
  13. Jarno 2001 ↓, s. 237-238.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 505.
  15. Jarno 2001 ↓, s. 170.
  16. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 852.
  17. Cygan 1990 ↓, s. 88.
  18. Zagórski 1947 ↓, s. 13.
  19. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
  20. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]