Aleksandr Ragulin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Ragulin
Александр Рагулин
Ilustracja
Aleksandr Ragulin (2001)
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1941
Moskwa

Data i miejsce śmierci

17 listopada 2004
Moskwa

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

185 cm

Pozycja

obrońca

Uchwyt

lewy

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1964 hokej na lodzie
złoto Grenoble 1968 hokej na lodzie
złoto Sapporo 1972 hokej na lodzie
Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Honoru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru” Srebrny Order Olimpijski Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Aleksandr Pawłowicz Ragulin, ros. Александр Павлович Рагулин (ur. 5 maja 1941, Moskwa, zm. 17 listopada 2004 tamże) – radziecki hokeista, reprezentant ZSRR, trzykrotny olimpijczyk, trener hokejowy.

Hokeistami byli także jego bracia: Anatol (bramkarz) i Michaił (napastnik)[1].

Podobizna Aleksandra Ragulina na znaczku pocztowym

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 1964, 1968, 1972.

W latach 1961-1973 wystąpił w 232 meczach reprezentacji ZSRR, zdobywając 29 bramek. W turniejach olimpijskich i mistrzostw świata zaliczył 102 mecze i zdobył 14 bramek; na mistrzostwach świata w 1966 wybrany najlepszym obrońcą turnieju, pięciokrotnie znalazł się w wybieranej przez ekspertów drużynie gwiazd turniejów mistrzowskich (nieprzerwanie w latach 1963-1967). Wystąpił łącznie w 427 meczach ligowych i strzelił 60 bramek.

W trakcie ostatniego meczu Turnieju Izwiestii 21 grudnia 1973 ZSRR–Czechosłowacja (7:1) wystąpił po raz ostatni jako czynny zawodnik pojawiając się na lodzie w sposób symboliczny (prócz niego ostatni raz wystąpili wówczas Anatolij Firsow i Witalij Dawydow)[2].

Został zapamiętany jako znakomity obrońca w serii meczów reprezentacji Armii Czerwonej z graczami kanadyjskimi z ligi zawodowej NHL (w latach 70.). Po zakończeniu kariery sportowej pozostał przy hokeju jako działacz, był członkiem komisji zawodników Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (1994-1998), a w 1997 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Hall of Fame Hokeja na Lodzie.

Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim.

Sukcesy i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne
Klubowe
  • Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973 z CSKA Moskwa
  • Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1974 z CSKA Moskwa
  • złoto Puchar ZSRR: 1966, 1967, 1968, 1969, 1973 z CSKA Moskwa
  • Trzecie miejsce w Pucharze Europy: 1967 z CSKA Moskwa
  • złoto Puchar Europy: 1973 z CSKA Moskwa
Indywidualne
Wyróżnienia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sałatka sportowa. Rodzinna reprezentacja. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 52 z 30 grudnia 1963. 
  2. Sport. Po turnieju „Izwiestii”. „Nowiny”, s. 2, Nr 353 z 23 grudnia 1973. 
  3. Wielki hokej w wykonaniu reprezentacji Związku Radzieckiego. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 14 marca 1966. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]