Ropucha wałooczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Amietophrynus superciliaris)
Ropucha wałooczna
Sclerophrys superciliaris[1]
(Boulenger, 1888)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

ropuchowate

Rodzaj

Sclerophrys

Gatunek

ropucha wałooczna

Synonimy
  • Bufo superciliaris Boulenger, 1888
  • Amietophrynus superciliaris (Boulenger, 1888)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Ropucha wałooczna[3] (Sclerophrys superciliaris) – gatunek płaza zaliczanego do rzędu płazów bezogonowych, a w jego obrębie do rodziny ropuchowatych (Bufonidae), zwany po angielsku wielką ropuchą afrykańską (African Giant Toad) lub ropuchą z Kongo (Kongo toad).

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Epitet gatunkowy przywodzi na myśl brewsupercilium[4].

Obecnie gatunek zalicza się do rodzaju Sclerophrys[5], w przeszłości umiejscawiano go także w rodzaju Bufo[2]. Podejrzewa się, że w rzeczywistości są to trzy odrębne gatunki[2].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zasięg występowania tego zwierzęcia rozciąga się od południowo-wschodniej Nigerii (blisko granicy z Kamerunem) oraz południowego Kamerunu, całej Gwinei Równikowej i północnego Gabonu na zachodzie przez północne Kongo i południe Republiki Środkowoafrykańskiej do północy Demokratycznej Republiki Konga na wschodzie[2]. Oprócz tego występuje jeszcze kilka niezależnych populacji: po jednej w Ghanie i Wybrzeżu Kości Słoniowej, kilka mniejszych w Gwinei[2]. Podejrzewa się, że zwierzę to może występować też w Liberii i Sierra Leone, czego jak dotąd nie potwierdzono[2].

Stworzenie to bytuje w lasach zarówno pierwotnych, jak i wtórnych, w buszu, a nawet na plantacjach[2]. Dobrze znosi modyfikacje poczynione w środowisku przez człowieka[2].

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Zachodzi w zimnej wodzie strumieni[2].

Status[edytuj | edytuj kod]

Zwierzę spotyka się rzadko, zwłaszcza na zachodzie[gdzie?], a jego liczebność obniża się[2].

Zagraża mu deforestacja, a być może także nielegalny obrót[2]. Na szczęście zamieszkuje liczne obszary chronione[2].

Gatunek jest objęty konwencją CITES[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sclerophrys superciliaris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Sclerophrys superciliaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2019-3 [dostęp 2020-03-16] (ang.).
  3. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 436. ISBN 83-01-14344-4.
  4. Kazimierz Kumaniecki: Słownik łacińsko-polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 485. ISBN 83-01-03531-5.
  5. Annemarie Ohler i Alain Dubois. The identity of the South African toad Sclerophrys capensis Tschudi, 1838 (Amphibia, Anura). „PeerJ”. 4: e1553, 2016. DOI: 10.7717/peerj.1553. (ang.).