Anżelika Kryłowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anżelika Kryłowa
Ilustracja
Anżelika Kryłowa (2010)
Reprezentacja

 Rosja
 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1973
Moskwa

Wzrost

172 cm

Konkurencja

Pary taneczne

Partner sportowy

Oleg Owsiannikow
Władimir Fiodorow
Władimir Leliuch

Trener

Natalja Liniczuk, Giennadij Karponosow

Zakończenie kariery

1999

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
srebro Nagano 1998 pary taneczne
Mistrzostwa świata
złoto Minneapolis 1998 pary taneczne
złoto Helsinki 1999 pary taneczne
srebro Edmonton 1996 pary taneczne
srebro Lozanna 1997 pary taneczne
brąz Praga 1993 pary taneczne
Mistrzostwa Europy
złoto Praga 1999 pary taneczne
srebro Sofia 1996 pary taneczne
srebro Paryż 1997 pary taneczne
srebro Mediolan 1998 pary taneczne
brąz Dortmund 1995 pary taneczne
Finał Grand Prix
złoto Petersburg 1998 pary taneczne
srebro Paryż 1995 pary taneczne
srebro Hamilton 1996 pary taneczne
Multimedia w Wikimedia Commons

Anżelika Aleksiejewna Kryłowa, ros. Анжелика Алексеевна Крылова (ur. 4 lipca 1973 w Moskwie) – rosyjska łyżwiarka figurowa, startująca w parach tanecznych z Olegiem Owsiannikowem. Wicemistrzyni olimpijska z Nagano (1998) i uczestniczka igrzysk olimpisjkich (1994), dwukrotna mistrzyni świata (1998, 1999), mistrzyni Europy (1999), zwyciężczyni finału Grand Prix (1998) oraz czterokrotna mistrzyni Rosji (1994, 1995, 1998, 1999). Po zakończeniu kariery w 1999 roku została trenerką par tanecznych w Berlinie, a następnie w Bloomfield Hills i Moskwie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kryłowa ma pochodzenie uzbeckie ze strony babci. W 1994 roku zamieszkała w Stanach Zjednoczonych, a następnie wróciła do Moskwy wraz z dziećmi[potrzebny przypis]. Jej mężem był włoski łyżwiarz figurowy i trener Pasquale Camerlengo[1] z którym ma dwoje dzieci, córkę Stellę (ur. 25 lipca 2005) oraz syna Anthony'ego (ur. 2007). Ich córka trenuje łyżwiarstwo synchroniczne, a syn hokej na lodzie[2].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Kryłowa debiutowała na arenie międzynarodowej z Władimirem Leliuchem reprezentując Związek Radziecki w latach 1989–1991. Następnie występowała z Władimirem Fiodorowem, z którym wywalczyła brązowy medal mistrzostw świata 1993 w Pradze. Kryłowa i Fiodorow wystąpili również na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994 w Lillehammer, gdzie zajęli 6. lokatę.

W 1994 roku Kryłowa rozpoczęła współpracę z Olegiem Owsiannikowem. Zadebiutowali wspólnie w listopadzie, na przedsezonowych zawodach w Filadefii, które wygrali[3]. W sezonie 1994/95 zostali brązowymi medalistami mistrzostw Europy oraz wywalczyli tytuł mistrzów Rosji. W kolejnych czterech sezonach nie schodzili z pierwszego bądź drugiego miejsca na podium. Ich walka o mistrzowskie tytuły ograniczała się do rywalizacji z rodakami Griszczuk/Płatow oraz Francuzami Anisina/Peizerat. W latach 1995–1999 wywalczyli trzy srebrne medale mistrzostw Europy oraz tytuł mistrzów Europy 1999. Oprócz tego zostali dwukrotnie wicemistrzami świata (1996, 1997) oraz dwukrotnie mistrzami świata (1998, 1999).

Kryłowa i Owsiannikow z Wiktorem Kaniewskim (pośrodku), choreografem ich tańca oryginalnego, na igrzyskach olimpijskich 1998

Wzięli udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1998 w Nagano. Zdobyli tytuł wicemistrzów olimpijskich przegrywając z inną rosyjską parą, Oksaną Griszczuk i Jewgienijem Płatowem.

W kolejnym sezonie 1998/1999 byli niepokonani. Oprócz zdobycia dwóch tytułów mistrzowskich zostali zwycięzcami finału Grand Prix w Sankt Petersburgu.

Kryłowa i Owsiannikow planowali kontynuowanie kariery w sezonie 1999/2000 o czym świadczyły przygotowane nowe choreografie i kostiumy, jednak lekarze zalecili Anżelice zakończenie kariery w związku z jej kontuzją pleców i ryzykiem paraliżu[4]. Kryłowa zaakceptowała porady lekarskie i zachęcała Owsiannikowa do znalezienia nowej partnerki, jednak ten odmówił i również zakończył karierę amatorską. Po roku przerwy wrócili do mniej wymagających treningów, które pozwoliły im wygrać mistrzostwa świata profesjonalistów w łyżwiarstwie figurowym w 2001 roku.

Para zakończyła karierę profesjonalną 21 września 2004 roku[5].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Kryłowa jako trenerka kanadyjskiej pary tanecznej Kaitlyn Weaver i Andrew Poje na Rostelecom Cup 2011

Anżelika Kryłowa wraz z mężem Pasquale Camerlengo trenowali i układali choreografie dla par tanecznych. Zaczynali swoją pracę jako trenerzy w Berlinie, następnie w 2006 roku przenieśli się do Bloomfield Hills w stanie Michigan. W późniejszych latach Kryłowa przeniosła się do Moskwy. Do ich jej uczniów należeli dotychczas:

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Z Olegiem Owsiannikowem (Rosja)[edytuj | edytuj kod]

Zawody 94–95 95–96 96–97 97–98 98–99
Międzynarodowe[15]
Igrzyska olimpijskie 2
Mistrzostwa świata 5 2 2 1 1
Mistrzostwa Europy 3 2 2 2 1
GP Finał Grand Prix 2 2 1
GP Sparkassen Cup 1 1 1 1
GP Cup of Russia 1 1 1
GP Skate America 2 1
Igrzyska dobrej woli 1
Centennial On Ice 2
Krajowe[15]
Mistrzostwa Rosji 1 2 1 1

Z Władimirem Fiodorowem (ZSRR, Rosja)[edytuj | edytuj kod]

 ZSRR  Rosja
Zawody 91–92 92–93 93–94
Międzynarodowe[15]
Igrzyska olimpijskie 6
Mistrzostwa świata 3 WD
Mistrzostwa Europy 4 6
Nations Cup 1
NHK Trophy 2
International de Paris 1
Krajowe[15]
Mistrzostwa Rosji 3 1
Mistrzostwa Związku Radzieckiego 2

Z Władimirem Leliuchem (ZSRR)[edytuj | edytuj kod]

Zawody 89–90 90–91
Międzynarodowe[15]
International de Paris 1 3
Skate Electric 1
Danse sur Glace de Grenoble 3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Klaus-Reinhold Hany: Camerlengo: A Magnetic Attractio. ifsmagazine.com, 2011-11-30. [dostęp 2021-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (ang.).
  2. ↑ Kosntantin Balskyi: Anjelika Krylova: Trying to follow the fashion doesn’t lead to anything good. fs-gossips.com, 2018-04-03. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  3. ↑ Krylova & Ovsyannikov - amateur career. ice-dance.com. [dostęp 2018-05-12]. (ang.).
  4. ↑ Plushenko threatens Yagudin's reign. espn.com, 2000-02-14. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-01)]. (ang.).
  5. ↑ Krylova & Ovsyannikov news. ice-dance.com/, 2004-09-21. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-28)]. (ang.).
  6. ↑ International Skating Union Biography – Federica Faiella / Massimo Scali. ISU. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-08)]. (ang.).
  7. ↑ * International Skating Union Biography – Kaitlin Hawayek / Jean-Luc Baker. ISU. [dostęp 2019-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-27)]. (ang.).
  8. ↑ International Skating Union Biography – Madison Hubbell / Zachary Donohue. ISU. [dostęp 2018-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  9. ↑ International Skating Union Biography – Madison Hubbell / Keiffer Hubbell. ISU. [dostęp 2019-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-14)]. (ang.).
  10. ↑ International Skating Union Biography – Danielle O'Brien / Gregory Merriman. ISU. [dostęp 2018-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-06)]. (ang.).
  11. ↑ International Skating Union Biography – Alexandra Paul / Mitchell Islam. ISU. [dostęp 2018-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-29)]. (ang.).
  12. ↑ International Skating Union Biography – Nathalie Pechalat / Fabian Bourzat. ISU. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-28)]. (ang.).
  13. ↑ International Skating Union Biography – Kaitlyn Weaver / Andrew Poje. ISU. [dostęp 2018-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  14. ↑ International Skating Union Biography – Alexandra Aldridge / Daniel Eaton. ISU. [dostęp 2018-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-06)]. (ang.).
  15. ↑ a b c d e FSkate – Анжелика Алексеевна Крылова. FSkate. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-07)]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie świata w łyżwiarstwie figurowym – pary taneczne
Mistrzowie Europy w łyżwiarstwie figurowym – pary taneczne
Zwycięzcy finału Grand Prix w łyżwiarstwie figurowym – pary taneczne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anżelika_Kryłowa&oldid=72352324”