Anisosticta bitriangularis

	Anisosticta bitriangularis
	(Say, 1824)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Rodzina	biedronkowate
Podrodzina	Coccinellinae
Plemię	Tytthaspidini
Rodzaj	Anisosticta
Gatunek	Anisosticta bitriangularis
Synonimy
	Coccinella bitriangularis Say, 1824; Anisosticta strigata ab. bitriangularis Korschefsky, 1932; Coccinella multiguttata Randall, 1838; Anisosticta strigata multiguttata (Randall, 1838); Anisosticta strigata ab. multiguttata (Randall, 1838); Anisosticta 19-punctata multiguttata (Randall, 1838); Anisosticta strigata Crotch, 1873; Anisosticta novemdecimpunctata irregularis Weise, 1879;
	Coccinella bitriangularis Say, 1824; Anisosticta strigata ab. bitriangularis Korschefsky, 1932; Coccinella multiguttata Randall, 1838; Anisosticta strigata multiguttata (Randall, 1838); Anisosticta strigata ab. multiguttata (Randall, 1838); Anisosticta 19-punctata multiguttata (Randall, 1838); Anisosticta strigata Crotch, 1873; Anisosticta novemdecimpunctata irregularis Weise, 1879;

Anisosticta bitriangularis – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1824 roku przez Thomasa Saya pod nazwą Coccinella bitriangularis. Jako miejsce typowe wskazano Terytoria Północno-Zachodnie^[2]^[3]. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „dwutrójkątny” i nawiązuje do dwóch trójkątnych grup plamek na przedpleczu holotypu^[3]^[4]. Do rodzaju Anisosticta przeniósł go w 1899 roku Thomas Lincoln Casey^[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o wydłużonym, grzbietobrzusznie przypłaszczonym ciele długości od 3 do 4 mm i szerokości od 1,9 do 2,4 mm. Głowa jest czarno-żółta, zaopatrzona w nadustek o krawędzi wierzchołkowej ściętej i wierzchołkowych kątach wystających ku przodowi. Przedplecze jest żółte z czarnymi plamkami, u populacji z północy zasięgu pozlewanymi w parę dużych plam. Pokrywy mają żółte tło z czarnymi kropkami, które u bardziej północnych populacji zlewają się coraz bardziej, aż wreszcie u form skrajnie północnych tworzą trzy podłużne przepaski. Epimeryty śródtułowia i zatułowia mają jasne ubarwienie. Brzegi boczne odwłoka również są jasne. Odnóża mają po jednej ostrodze na goleni i niezmodyfikowane pazurki stóp^[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Owady te zasiedlają miejsca podmokłe i wilgotne, w tym mokradła, torfowiska i tajgę^[4].

Gatunek nearktyczny, rozprzestrzeniony od Alaski, Jukonu, Kolumbii Brytyjskiej, Waszyngtonu, Oregonu i północnej Kalifornii przez Terytoria Północno-Zachodnie, Albertę, Montanę, Idaho, północ Nevady i Utah, Saskatchewan, Wyoming, północne Kolorado, Manitobę, Dakotę Północną, Dakotę Południową, Nebraskę, północne Kansas, Ontario, Minnesotę, Iowę, Missouri, Michigan, Wisconsin, Illinois, Ohio, Indianę i Kentucky po Quebec, Nową Fundlandię i Labrador, Nowy Brunszwik, Wyspy Księcia Edwarda, Maine, Vermont, New Hampshire, Massachusetts, Nowy Jork, Connecticut, Pensylwanię i New Jersey^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Anisosticta bitriangularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Robert D. Gordon. The Coccinellidae (Coleoptera) of America North of Mexico. „Journal of the New York Entomological Society”. 93 (1), s. 1-912, 1985. New York Entomological Society.
↑ ^a ^b T. Say. Narrative of an expedition to the source of the St. Peter's River, etc., under the command of Stephen H. Long, Major, U.S.T.E.. „Jour. Acad. Nat. Sci. Philadelphia”. 2, s. 268-378, 1824.
↑ ^a ^b Eric R. Eaton: Species Anisosticta bitriangularis - Marsh Lady Beetle. [w:] BugGuide [on-line]. Iowa State University. [dostęp 2021-03-12].

[itis-1] Anisosticta bitriangularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Gordon-2] Robert D. Gordon. The Coccinellidae (Coleoptera) of America North of Mexico. „Journal of the New York Entomological Society”. 93 (1), s. 1-912, 1985. New York Entomological Society.

[Say-3] T. Say. Narrative of an expedition to the source of the St. Peter's River, etc., under the command of Stephen H. Long, Major, U.S.T.E.. „Jour. Acad. Nat. Sci. Philadelphia”. 2, s. 268-378, 1824.

[bg-4] Eric R. Eaton: Species Anisosticta bitriangularis - Marsh Lady Beetle. [w:] BugGuide [on-line]. Iowa State University. [dostęp 2021-03-12].

[1]

[2]

[3]

[4]