Anna Seghers

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Seghers
Ilustracja
Zdjęcie z 1966
Imię i nazwisko

Netty Reiling-Radványi

Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1900
Moguncja

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 1983
Berlin wschodni

Język

niemiecki

Dziedzina sztuki

powieść

Odznaczenia
Międzynarodowa Stalinowska Nagroda Pokoju Nagroda Państwowa NRD
Strona internetowa
Anna Seghers (w środku)
Grób Anny Seghers

Anna Seghers, właśc. Netty Reiling-Radványi (ur. 19 listopada 1900 w Moguncji, zm. 1 czerwca 1983 w Berlinie wschodnim) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Anna Seghers dorastała w ortodoksyjnej żydowskiej rodzinie kupca z Frankfurtu. Początkowo kształciła się w Moguncji i świadectwo maturalne uzyskała 5 lutego 1920.

Później studiowała w Heidelbergu i Kolonii – historię sztuki, historię i sinologię. Tam poznała i poślubiła węgierskiego emigranta o poglądach marksistowskich László Radványiego. Razem przenieśli się do Berlina. W 1928 Seghers wstąpiła do KPD (Komunistyczna Partia Niemiec). W 1933 udała się na emigrację przez Szwajcarię do Paryża, gdzie współpracowała z licznymi pismami emigracyjnymi i uczestniczyła w licznych zjazdach pisarzy emigracyjnych. Od 1941 przebywała na emigracji w Meksyku, gdzie należała do kręgu skupionego wokół pisma „Freies Deutschland”.

W 1947 zdecydowała się powrócić do Niemiec[1] i w tym roku ukazała się hollywoodzka produkcja w reżyserii Freda Zinnemanna, ekranizująca jej powieść Siódmy krzyż. W 1948 wyjechała z grupą artystów do ZSRR, a w sierpniu uczestniczyła w Kongresie Pokoju we Wrocławiu, a także w następnym w 1949 w Paryżu. Była współzałożycielką w 1950 Akademii Sztuk NRD, a także wieloletnią prezeską Związku Literatów NRD. W 1954 wyjechała ponownie w podróż po ZSRR, a w 1955 była na Kongresie Pokoju w Helsinkach. W latach 1961 i 1963 odbyła podróże do Brazylii. Przez całe swoje życie aktywnie uczestniczyła w państwowych organizacjach kulturalnych. Wielokrotnie była wybierana na przewodniczącą Związku Pisarzy NRD. Otrzymała trzykrotnie Nagrodę Państwową NRD w latach 1951, 1959 i 1971. Odznaczona m.in. Orderem Karla Marksa oraz Orderem Zasług dla Ojczyzny. W 1981 otrzymała honorowe obywatelstwo Moguncji (RFN). Dokument wręczył jej wówczas w Berlinie (NRD) moguncki burmistrz – Jockel Fuchs. Sprawa wzbudziła kontrowersje we władzach miejskich Moguncji i wywołała spory na linii SPD-CDU[2].

22 listopada 1950 w Warszawie na II Kongresie Obrońców Pokoju została wybrana w skład Światowej Rady Pokoju[3].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ od lat młodości miała poglądy lewicowe, w jej twórczości dominują dzieła społeczno-polityczne o walce proletariatu różnych krajów świata z kapitalizmem. Jej najwybitniejszym i najbardziej znanym dziełem jest powieść Siódmy krzyż, mówiąca o przeżyciach uciekinierów z obozu koncentracyjnego w Westhofen. Na kanwie tejże książki nakręcono w 1944 roku film pt. Siódmy krzyż (oryg. The Seventh Cross) w reżyserii Freda Zinnemanna. Z inspiracji tą książką powstał także utwór „The Seventh Cross” niemieckiego zespołu Heaven Shall Burn, wydany na płycie The Split Program I.

Ważniejsze dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Bunt rybaków z Santa Barbara (Aufstand der Fischer von St.Barbara, 1928)
  • Auf dem Wege zur Amerikanischen Botschaft (1930)
  • Towarzysze (Die Gefährten, 1932)
  • List gończy (1933)
  • Droga przez luty (1935)
  • Ocalenie (1937)
  • Siódmy krzyż (Das siebte Kreuz, 1942)
  • Tranzyt (Transit, 1944)
  • Wesele na Haiti (1948)
  • Umarli pozostają młodzi (Die Toten bleiben jung, 1949)
  • Ankieta (Der Mann und sein Name, 1952)
  • Decyzja (Die Entscheidung, 1959)
  • Światło na szubienicy (1961)
  • Powrót (Überfahrt 1971, wydanie polskie 1974),

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Seghers Anna, [w:] Jan Chodera, Mieczysław Urbanowicz (red.), Mały Słownik Pisarzy Niemieckich, Austriackich i Szwajcarskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 331.
  2. NRF, Wrocławski Tygodnik Katolików, nr 50/1981, s.2, ID 38156
  3. Trybuna Robotnicza z 1950, nr 324 str. 3 [dostęp z dnia: 2016-08-03]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]