Antonina Chmielarczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonina Chmielarczyk
Ilustracja
Antonina Chmielarczyk – I Spadochronowe Mistrzostwa Śląska na celność lądowania Gliwice 1960
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1934[1]
Radziszów[1]

Data śmierci

2 kwietnia 2024

Obywatelstwo

Polska

Informacje klubowe
Klub

Aeroklub Krakowski
Aeroklub Gdański

Trener

Adam Bościk[2]
Zbigniew Chronik[3]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Spadochronowe Mistrzostwa Świata
srebro Bratysława 1958 celność-kobiety-drużynowo
srebro Bratysława 1958 celność-skok grupowy
brąz Orange 1962 celność-kobiety-drużynowo
srebro Orange 1962 celność-skok grupowy
Spadochronowe Mistrzostwa Polski
złoto Strzebielino 1957 celność-kobiety
złoto Warszawa 1959 celność-kobiety
złoto Ostrów Wielkopolski 1960 celność-kobiety
srebro Rzeszów 1961 celność-kobiety
złoto Zielona Góra 1963 ogólna
złoto Zielona Góra 1963 celność
srebro Zielona Góra 1963 akrobacja
srebro Wrocław 1965 celność-kobiety
Międzynarodowe Zawody Spadochronowe
złoto Magdeburg 1967 celność-kobiety
Spadochronowe Mistrzostwa Jugosławii
złoto Rijeka 1968 celność-kobiety
Mistrzostwa Polski w Saneczkarstwie
złoto Karpacz 1961 drużynowo
złoto Mikuszowice 1963 indywidualnie
Zakończenie kariery: 1969 r.
Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości Zasłużony Mistrz Sportu Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
Złota odznaka skoczka spadochronowego FAI z 3. diamentami

Antonina Chmielarczyk (ur. 27 stycznia 1934 w Radziszowie[4], zm. 2 kwietnia 2024[5]) – polska saneczkarka i spadochroniarka, instruktorka spadochronowa, reprezentantka Polski w saneczkarstwie i spadochroniarstwie.

Działalność sportowa[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę sportową zaczynała od budowy modeli latających. W czerwcu 1953 ukończyła podstawowe przeszkolenie szybowcowe w Fordonie. 12 sierpnia 1953 wykonała pierwszy skok ze spadochronem typu: ST-1, z |samolotu CSS-13 pod nadzorem jej pierwszego instruktora Adama Bościka[2], a w 1954 ukończyła kurs instruktorów spadochronowych[6]. Zawodniczka Aeroklubu Krakowskiego i Gdańskiego. 3-krotna wicemistrzyni świata (1958, 1962), 4-krotna mistrzyni Polski[4]. Uczestniczyła w wielu pokazach lotniczych np. 8 września 1957 na lotnisku Warszawa-Babice, podczas Święta Lotnictwa Polskiego wraz z Romaną Skatulską i Ryszardem Kosiną, wykonali skok z wysokości 1300 m z opóźnieniem 15 s[7]. W 1958 ustanowiła dwa rekordy Polski: na celność lądo­wania z wysokości 600 m z natychmiastowym otwarciem spadochronu w dzień – 15,63 m i z 1500 metrów z opóźnionym otwarciem spadochronu – 9,08 m[1]. 25 września 1965, jako pierwsza w Polsce wykonała 1000 skoków ze spadochronem, skacząc z samolotu PZL-101 Gawron na lotnisku w Pruszczu Gdańskim[8][9]. W tym też roku uzyskała Złotą Odznakę Spadochronową z 3. diamentami[1]. W 1965 ustanowiła dwa indywidualne rekordy Polski w skokach na celność lądowania: z wysokości 1500 m z natychmiastowym otwarciem spadochronu – 5,58 m, a 17.05 z 1000 m – 2,82 m oraz kilka dni później dwa rekordy w skokach grupy 3 osobowej z wysokości 2000 m z opóźnionym otwarciem spadochronu w dzień – 9,41 m i w nocy z natychmiastowym otwarciem spadochronu – 11,52 m[1]. W 1969, instruktor Antonina Chmielarczyk zakończyła karierę sportową z powodu kontuzji jakiej doznała w wypadku podczas wykonywania skoku spadochronowego[9]. Podczas Obchodów 80-lecia Aeroklubu Gdańskiego, 26 lipca 2009 w Pruszczu Gdańskim Antonina Chmielarczyk skoczyła po raz 1521 ze spadochronem w skoku tandemowym[10] z wysokości 3200 m[1].

W plebiscycie Dziennika Bałtyckiego i słuchaczy Radia Gdańsk, Antonina Chmielarczyk otrzyma tytuł sportowca 1966 na Pomorzu[11].

27 stycznia 2019, za „rozsławianie dobrego imienia Polski” została uhonorowana, nadawanym przez Prezesa Rady Ministrów, Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości. Odznaczenie wręczył Wojewoda Pomorski Dariusz Drelich. Uroczystość odbyła się w Aeroklubie Gdańskim[12].

Antonina Chmielarczyk zmarła 2 kwietnia 2024[13]. Została pochowana 5 kwietnia 2024 na cmentarzu Gdańsk-Srebrzysko[14].

Osiągnięcia sportowe[edytuj | edytuj kod]

Spadochroniarstwo[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia sportowe Antoniny Chmielarczyk podano za: Lidia Kosk: Wyniki Spadochronowych Mistrzostw Polski – konkurencje klasyczne, lata 1954–2012. 1954.

  • 1955 – Międzynarodowe Zawody Spadochronowe, Musaczewo (Bułgaria). Klasyfikacja kobiet: IX miejsce – Antonina Chmielarczyk[6].
  • 1955 – 18–25 września I Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Białystok. Klasyfikacja ogólna: XVI miejsce – Antonina Chmielarczyk (najlepsza wśród kobiet)[6].
  • 1957 – 4–16 sierpnia IV Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Strzebielino. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Krakowski).
  • 1958 – 16 sierpnia IV Spadochronowe Mistrzostwa Świata, Bratysława (Czechosłowacja). Polska wystawiła reprezentację kobiet w składzie: Anna Franke, Antonina Chmielarczyk, Maria Wojtkowska[15]. W konkurencji skoku grupowego zawodniczki te zajęły II miejsce zdobywając wicemistrzostwo świata i srebrny medal. W klasyfikacji drużynowej kobiet, w tym samym składzie, zajęły II miejsce zdobywając Wicemistrzostwo Świata i srebrny medal. Klasyfikacja kobiet: XIII miejsce – Antonina Chmielarczyk[6]. Trenerem kadry narodowej był Zbigniew Chronik[16].
  • 1959 – 21–31 lipca V Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Warszawa. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Krakowski).
  • 1960 – 18–24 września VI Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Ostrów Wielkopolski. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Krakowski).
  • 1961 – 17–24 września VII Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Rzeszów. Klasyfikacja kobiet: II miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Krakowski).
  • 1962 – VI Spadochronowe Mistrzostwa Świata w Orange (USA). Polska reprezentacja kobieca w składzie: Anna Franke, Antonina Chmielarczyk, Janina Krajewska i Marianna Puchar w konkurencji drużynowej zajęły III miejsce, zdobywając brązowy medal. W konkurencji skoku grupowego zajęły II miejsce, zdobywając srebrny medal i tytuł Wicemistrzyń Świata[17][18].
  • 1963 – 15–22 września VIII Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Zielona Góra. Klasyfikacja ogólna: I miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Gdański)[19]. Klasyfikacja (celność): I miejsce – Antonina Chmielarczyk, Klasyfikacja (akrobacja): II miejsce – Antonina Chmielarczyk[1].
  • 1965 – 5–12 września X Spadochronowe Mistrzostwa Polski, Wrocław. Klasyfikacja kobiet: II miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Gdański)[20].
  • 1966 – VIII Spadochronowe Mistrzostwa Świata, Niemiecka Republika Demokratyczna. IV miejsce – Antonina Chmielarczyk[9].
  • 1967 – Międzynarodowe Zawody Spadochronowe, Magdeburg (NRD). Klasyfikacja kobiet: II miejsce – Antonina Chmielarczyk (Aeroklub Gdański)[9].
  • 1968 – Spadochronowe Mistrzostwa Jugosławii, Rijeka. Klasyfikacja kobiet: I miejsce – Antonina Chmielarczyk[1].

Saneczkarstwo[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia sportowe Antoniny Chmielarczyk podano za: Winicjusz Szulc: Spadochroniarz - Magazyn Spadochroniarzy Polskich – Kochana „Tosia” niewyczerpany humor i żywiołowy temperament. s. 67.

  • 1960 – Półfinał Pucharu Polski PZSS, Krynica – V miejsce
  • 1961 – Puchar GKKFiT – III miejsce
  • 1961 – Drużynowe Mistrzostwa Polski, Karpacz – I miejsce
  • 1962 – Karpacz – IV miejsce
  • 1962 – Krynica – V miejsce
  • 1962 – Mistrzostwa Europy, Imst – V miejsce
  • 1963 – Konkurs przed Zimową Olimpiadą – XI miejsce
  • 1963 – Otwarcie sezonu, Krynica – VI miejsce
  • 1963 – Konkurs przed Zimową Olimpiadą – XI miejsce
  • 1963 – Indywidualne Mistrzostwa Polski, Mikuszowice – I miejsce
  • 1963 – Hahnenklee, Niemcy – VI miejsce.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i wyróżnienia Antoniny Chmielarczyk podano za: Lidia Kosk: Sylwetki najlepszych sportowców spadochronowych.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Lidia Kosk–Antonina Chmielarczyk ↓.
  2. a b Szulc 2019 ↓, s. 65.
  3. Malinowski (red.) 1957 ↓, s. 83.
  4. a b Chmielarczyk Antonina. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2016-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)]. (pol.).
  5. Zmarła Antonina Chmielarczyk. [w:] Skoczek Spadochronowy Służb Ochrony [on-line]. facebook.com. [dostęp 2024-04-03]. (pol.).
  6. a b c d Malinowski (red.) 1957 ↓, s. 80.
  7. Polskie defilady i pokazy lotnicze 1945–1989. olesnica.vot.pl. [dostęp 2016-11-28]. (pol.).
  8. Zbigniew Kosycarz: Skok do historii – Lotnisko w Pruszczu Gdańskim i tysięczny skok spadochronowy „Dziewczyny z Nieba” Antoniny Chmielarczyk. kfp.pl. [dostęp 2020-06-10]. (pol.).
  9. a b c d Marek Kochanowski: Kronika 1929–1999 Historia Aeroklubu Gdańskiego, 1965–1974. aeroklub.gda.pl, 2015. [dostęp 2016-11-24]. (pol.).
  10. Andrzej Bogacki: 1521 sok Antoniny Chmialarczyk. youtube.com, 2010-04-25. [dostęp 2016-11-24]. (pol.).
  11. Rogowska i Korol sportowcami roku 2009 na Pomorzu (wideo). gazetakrakowska.pl, 2010-01-08. [dostęp 2016-11-24]. (pol.).
  12. a b Medal 100-lecia dla Antoniny Chmielarczyk. [w:] Pomorski Urząd Wojewódzki [on-line]. s-pl.pl, 2019-01-28. [dostęp 2019-01-30]. (pol.).
  13. Lidia Kosk: Antonina Chmielarczyk – nie żyje. sportspadochronowy.pl, 2024-04-03. [dostęp 2024-04-03]. (pol.).
  14. Zmarła Antonina Chmielarczyk. [w:] Aeroklub Gdański [on-line]. dlapilota.pl, 2024-04-04. [dostęp 2024-04-06]. (pol.).
  15. Hypkie (red.) i Kucharski (red.) 2003 ↓, s. 319.
  16. Malinowski 1978 ↓.
  17. Wójcikiewicz 1972 ↓, s. 1.
  18. Lidia Kosk: Medale 1955–2015. sportspadochronowy.pl, 1962. [dostęp 2016-11-24].
  19. Historia Aeroklubu Gdańskiego. [w:] Aeroklub Gdański [on-line]. test.aeroklub.gda.pl. [dostęp 2020-11-08].
  20. Maciej Bakun: Aeroklub Gdański. gedanopedia.pl, 2015-06-09. [dostęp 2016-11-24].
  21. Danuta Strzlecka: Pruszcz Gdański: 85-te urodziny „Dziewczyna z nieba” - Antonina Chmielarczyk świętowała w Aeroklubie Gdańskim. [w:] Wydarzenia Pruszcz Gdański [on-line]. pruszczgdanski.naszemiasto.pl, 2019-01-28. [dostęp 2019-02-02]. (pol.).
  22. Medale i odznaczenia nadane. „Spadochroniarz – Magazyn Spadochroniarzy Polskich”. 98–99 (2–3/2020), s. 5, 2020. Tomasz Czechowski (Redaktor Naczelny). Warszawa: Związek Polskich Spadochroniarzy, 6 Brygada Powietrznodesantowa. ISSN 1426-5168. (pol.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]