Aravane Rezaï
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1987 |
| Wzrost |
165 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
1 stycznia 2005 |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
4 WTA, 8 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
15 (11 października 2010) |
| Australian Open |
3R (2008) |
| Roland Garros |
4R (2009) |
| Wimbledon |
3R (2007) |
| US Open |
4R (2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
118 (9 marca 2009) |
| Australian Open |
1R (2010) |
| Roland Garros |
2R (2011) |
| Wimbledon |
1R (2010, 2011) |
| Strona internetowa | |
Aravane Rezaï (ur. 14 marca 1987 w Saint-Étienne) – francuska tenisistka pochodzenia irańskiego, zwyciężczyni czterech turniejów WTA.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W 2003 roku zanotowała niezbyt udany sezon juniorski, a także nieudany start w kwalifikacjach do dwóch turniejów ITF.
W sezonie 2004 przegrała z Kaią Kanepi w eliminacjach do French Open. Wygrała dwa turnieje ITF, jednocześnie pierwsze w karierze, w Castel Gandolfo i Settimo San Pietro.
W roku 2005 zadebiutowała w turnieju głównym kobiecych na kortach French Open w Paryżu, gdzie dotarła do drugiej rundy (grała z dziką kartą, jako 244 zawodniczka świata, pokonując rodaczkę Camille Pin, przegrywając z wysoko rozstawioną Mariją Szarapową). Już w pierwszej rundzie zakończyła swój udział w turnieju w ’s-Hertogenbosch. Odpadła w kwalifikacjach do imprezy w Paryżu (hala) oraz Hasselt. Wygrała dwa kolejne tytuły ITF-owskie.
Przełomowy sezon 2006 nie zaczął się jednak dobrze – Rezaï odpadła kilkakrotnie w kwalifikacjach do turnieju (m.in. do Australian Open). W marcu zdobyła piąty, kolejny tytuł ITF. Na kortach Rolanda Garrosa osiągnęła życiowy sukces, wygrywając z Ai Sugiyamą oraz Nicole Vaidišovą. Potem jednak odpadła w kolejnych kwalifikacjach do turniejów na kortach trawiastych (Eastbourne, Birmingham oraz Wimbledon). Dotarła do pierwszego ćwierćfinału w karierze, w Palermo, ogrywając po drodze Michaëllę Krajicek. Druga runda turnieju w Budapeszcie, po raz pierwszy w czołowej setce rankingu kobiet. W US Open 2006 doszła aż do czwartej rundy, znów eliminując z turnieju znane zawodniczki, m.in. Annę-Lenę Grönefeld i Mariję Kirilenko.
W 2007 roku jej największym sukcesem był występ w turnieju WTA w Turcji na nawierzchni ziemnej. Dotarła tam do finału, gdzie przy stanie 6:7, 0:3, skreczowała. Jej rywalką była Rosjanka Jelena Diemientjewa.
Na początku 2008 dotarła do finału turnieju w Auckland. Przegrała tam z Lindsay Davenport 2:6, 2:6. W pierwszej rundzie wielkoszlemowego Australian Open pokonała Katerynę Bondarenko, a w drugiej wygrała z rozstawioną z numerem 13 Tatianą Golovin. W trzeciej przegrała z kwalifikantką Hsieh Su-wei 6:2, 6:7, 4:6.
W 2009 wygrała 2 turnieje WTA − Internationaux de Strasbourg po wygranej w finale Lucie Hradecką oraz Commonwealth Bank Tournament of Champions 2009, gdzie w finale pokonała Marion Bartoli (skreczowała przy stanie 7:5 dla Rezaï).
16 maja 2010 roku zwyciężyła w Mutua Madrileña Madrid Open, pokonując w finale Venus Williams 6:2, 7:5. Pod koniec lipca wygrała turniej Collector Swedish Open. W finale wygrała z Giselą Dulko 6:3, 4:6, 6:4.
W 2011 roku osiągnęła finał zawodów w Dallas, ulegając w meczu mistrzowskim Sabine Lisicki wynikiem 2:6, 1:6.
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| WTA Tournament of Champions | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 7 (4-3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 26 maja 2007 | Stambuł | Ceglana |  Jelena Diemientjewa
|
6:7(5), 0:3 krecz |
| Finalistka | 2. | 5 stycznia 2008 | Auckland | Twarda |  Lindsay Davenport
|
2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 23 maja 2009 | Strasburg | Ceglana |  Lucie Hradecká
|
7:6(2), 6:1 |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 listopada 2009 | Bali | Twarda (hala) |  Marion Bartoli
|
7:5, krecz |
| Zwyciężczyni | 3. | 16 maja 2010 | Madryt | Ceglana | Venus Williams
|
6:2, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 4. | 10 lipca 2010 | Båstad | Ceglana |  Gisela Dulko
|
6:3, 4:6, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 27 sierpnia 2011 | Dallas | Twarda |  Sabine Lisicki
|
2:6, 1:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-11-02] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-02] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-11-02] (ang.).