Bartolomeo Guidiccioni

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	28 sierpnia 1546
Konsekrator	Rodolfo Pio
Współkonsekratorzy	Cristoforo Spiriti; Giovanni Giacomo Barba

Bartolomeo Guidiccioni
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1470 ; Lukka
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1549 ; Rzym
	Biskup Lukki
Okres sprawowania	1546–1549
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	28 sierpnia 1546
Kreacja kardynalska	19 grudnia 1539; Paweł III
Kościół tytularny	San Cesareo in Palatio; S. Prisca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bartolomeo Guidiccioni (ur. w 1470 w Lukce, zm. 4 listopada 1549 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1470 roku w Lukce. Studiował nauki humanistyczne, prawo i teologię w Rzymie^[1]. Tam poznał Alessandra Farnese, którego został datariuszem, kiedy ten był papieżem^[1]. 12 grudnia 1539 roku został biskupem Teramo, a tydzień później został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Cesareo in Palatio^[2]. Był przeciwnikiem powołania Towarzystwa Jezusowego, jednak gdy papież zatwierdził nowy zakon, Guidiccioni stał się jego gorącym zwolennikiem^[1]. W 1540 roku został członkiem komisji mającej zreformować Rotę Rzymską, a dwa lata później zrezygnował z zarządzania diecezją Teramo^[1]. W 1542 roku został mianowany inkwizytorem generalnym, a wkrótce potem prefektem Trybunału Sygnatury Łaski^[1]. Paweł III powołał go w skład komisji przygotowującej sobór trydencki^[1]. W latach 1544–1545 pełnił funkcję administratora apostolskiego Chiusi^[2]. 26 maja 1546 roku został wybrany biskupem Lukki, a 28 sierpnia przyjął sakrę^[2]. Zmarł 4 listopada 1549 roku w Rzymie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bartolomeo Guidiccioni. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Bartolomeo Guidiccioni. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-25]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bartolomeo Guidiccioni. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-25]. (ang.).

[hierarchy-2] Bartolomeo Guidiccioni. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-25]. (ang.).

[j-3] urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152

[1]

[2]

[A]

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)