Biblioteka Papieskiego Instytutu Biblijnego
 Biblioteka Papieskiego Instytutu Papieskiego – Aula Piusa X | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Rzym |
| Adres |
Piazza della Pilotta, 35 |
| Dyrektor |
Dr Adam Wiśniewski |
| Data założenia |
1909 |
| Wielkość zbiorów |
ponad 187000 woluminów |
Położenie na mapie Włoch  | |
 41°53′55,777″N 12°29′00,366″E/41,898827 12,483435
| |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Papieskiego Instytutu Biblijnego stanowi wsparcie naukowe dla macierzystej instytucji. Znajduje się w Rzymie przy Piazza della Pilotta 35 w barokowym budynku rodu Muti Papazzurri. Od 1928 jako część Instytutu wchodzi w skład Konsorcjum Gregoriańskiego wraz z Papieskim Uniwersytetem Gregoriańskim i Papieskim Instytutem Wschodnim[1]. Od 1991 stanowi część sieci URBE (Unione Romana Biblioteche Ecclesiastiche)[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Biblioteka powstaje jednocześnie z Papieskim Instytutem Biblijnym. 7 maja 1909 papież Pius X listem apostolskim Vinea electa[3] poleca utworzenie biblioteki biblijnej, która zawierałaby wszystkie dzieła starożytne i współczesne niezbędne i użyteczne dla prawdziwego postępu wiedzy biblijnej[4].
Rozwój biblioteki[edytuj | edytuj kod]
Od początku finansowania Instytutu wyraźnie widoczne są starania ze strony Towarzystwa Jezusowego, aby wyposażyć Bibliotekę we wszystko, co jest niezbędne dla jej prawidłowego funkcjonowania, począwszy od regałów, aż po księgozbiór pochodzący z całej Europy. Zaznacza się w tamtym okresie – zgodnie z wolą pierwszego rektora Instytutu, o. Leopolda Foncka SJ – duża ilość publikacji w języku niemieckim oraz pochodzących z rzymskiego wydawnictwa L'Erma di Bretschneider. Wśród pierwszych nabytków Biblioteki (sprzed 25 października 1909) znajdują się Patrologia Latina i Patrologia Graeca J. P. Migne'a, 52 tomy Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, komentarze do Starego i Nowego Testamentu Carla Friedricha Keila i Franza Delitzscha oraz setka innych dzieł[5].
W kolejnym roku, zgodnie z dokumentem, który 29 grudnia 1910 podpisał ówczesny sekretarz stanu, kardynał Rafael Merry del Val, rektor Instytutu uzyskuje od Biblioteki Watykańskiej dzieła zakupione przez papieża Leona XIII na poczet przyszłej biblioteki biblijnej (publikacje na temat wykopalisk i studiów archeologicznych Palestyny i Asyrii, czasopisma egzegetyczne i orientalistyczne) oraz duplikaty z Biblioteki Watykańskiej związane z biblistyką. Te dzieła, pozostając formalnie własnością Stolicy Apostolskiej, stanowią drugą istotną część zbiorów Biblioteki[6].
W latach 1909–1934 Biblioteka rozwija się rokrocznie wraz z donacjami licznych dobroczyńców, takich jak rodzina du Coëtlosquet[7], bracia Augustyn i Józef Lémann czy Josef Markwart oraz dzięki publikacjom nadesłanym do recenzji w czasopiśmie Biblica a później również Orientalia. Również dzięki bezpośrednim nabytkom możliwym dzięki środkom Towarzystwa Jezusowego w roku 1934 Biblioteka posiadała, jak stwierdzał ówczesny rektor Instytutu, Augustin Bea, około 100000 woluminów, a więc dwa razy więcej niż w 1914[8]. Wraz ze wzrostem ilości woluminów, latem 1970 zostaje utworzony depozyt dla książek i czasopism rzadziej konsultowanych ze względu na ich wiek. Ta inicjatywa zostaje podjęta przez o. Saverio Corradino SJ, odpowiedzialnego za Bibliotekę w latach 1975–1983, który począwszy od roku 1976 rozpoczyna przenoszenie do nowego depozytu wszystkich dzieł sprzed XIX wieku[9]. Ważnym etapem w historii Biblioteki jest również rok 1992, kiedy jej katalog został skomputeryzowany[10].
W ciągu ponad 100 lat swojej historii Biblioteka nieustannie powiększa się również dzięki donacjom rzadkich woluminów, książek istotnych dla nauczanych treści oraz badań naukowych profesorów Instytutu, osiągając rozmiar przeszło 187000 woluminów.
Architektura budynku Biblioteki[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą siedzibą Biblioteki było Kolegium Leoniańskie (Collegium Apostolicum Leonianum) w Rzymie. W lecie 1911 jest możliwe przeniesienie Biblioteki do jej aktualnej siedziby dzięki przebudowie w latach 1910–1911 budynku rodu Muti Papazzurri. Nowy projekt zostaje wykonany przez niemieckiego architekta Hermanna Josepha Hürtha z Akwizgranu i zrealizowany przez firmę Netter & Jacobi. Dziedziniec pałacu zostaje zabudowany, dając początek ówczesnej Aula Magna (dzisiaj aula Piusa X), nad którą zostaje wykonana czteropiętrowa wieża biblioteczna z regałami w stylu secesyjnym[11].
Aula Orientalis[edytuj | edytuj kod]
Wraz z powstaniem w 1932 drugiego wydziału Instytutu poświęconego studiom nad starożytnym Bliskim Wschodem[12] biblioteka rozpoczyna tworzenie zbioru orientalistycznego, bogatego w publikacje rzadkie i cenne, zarówno monografie jak i periodyki, wiążące się ze światem egipskim i mezopotamskim. Począwszy od 1949 zbiory orientalistyczne są gromadzone w jednej sali, położonej w południowo-wschodnim narożniku drugiego piętra budynku, dając w ten sposób początek Aula Orientalis[13]. Jej współczesne usytuowanie w narożniku południowo-zachodnim drugiego piętra jest rezultatem przebudowy budynku, jaka miała miejsce w latach 1970–1975[14]. W 1989 jej kolekcja powiększa się o zbiory egipskie i koptyjskie, które podarował o. Pierre du Bourguet SJ, niegdyś dyrektor działu orientalistycznego Luwru[15]. Współcześnie Aula Orientale zajmuje trzy sale i posiada około 12500 pozycji (książek i czasopism) obejmujących sumerologię, asyriologię, hetytologię i egiptologię.
Zbiory[edytuj | edytuj kod]
Biblioteka Papieskiego Instytutu Biblijnego posiada obecnie:
| Rodzaj materiału | Ilość | Okres |
|---|---|---|
| Rękopisy | 41 egzemplarzy[16] | |
| Inkunabuły | 27 egzemplarzy | do 1500 |
| Starodruki | 5028 rekordów bibliograficznych | od 1501 do 1800 |
| Publikacje współczesne | ponad 125.000 rekordów bibliograficznych | od 1801 |
| Czasopisma naukowe | ponad 800 tytułów[17] |
Przykładowe zbiory[edytuj | edytuj kod]
-
Biblia Kobergera, Norymberga 1483 – Apokalipsa św. Jana -
Wulgata sykstyńska, Rzym 1590 – strona tytułowa -
Biblia w języku hebrajskim i łacińskim, Bazylea 1534-35 – Księga Rodzaju -
Kronika norymberska, Norymberga 1493 – budowa arki Noego (wersja niekolorowana)
Bibliotekarze[edytuj | edytuj kod]
- SCHELLAUF Joseph, S.J. († 1920) 1910-1915
- FONCK Leopold, S.J. († 1930) 1915-1923
- VACCARI Alberto, S.J. († 1965) 1923-1925
- VILAR Juan, S.J. (^) 1925-1927
- DA FONSECA Luis Gonzaga, S.J. († 1963) 1927-1929
- MESSINA Giuseppe, S.J. († 1951) 1929-1941
- BURGI Emiliano, S.J. († 1969) 1941-1948
- DES PLACES Édouard, S.J. († 2000) 1948-1966
- MECH Paul, S.J. († 1999) 1966-1973
- COSTELLOE Joseph M., S.J. († 2000) 1973-1975
- CORRADINO Saverio, S.J. († 1997) 1975-1983
- BERTELS Henry J., S.J. († 2013) 1983-2002
- DUGAN James, S.J. 2002-2009
- JANSSENS Jos, S.J. 2009-2015
- WIŚNIEWSKI P. Adam 2015-
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Pius X – założyciel Papieskiego Instytutu Biblijnego
- Papieski Instytut Biblijny
- Papieski Uniwersytet Gregoriański
- Papieski Instytut Wschodni
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Motu Proprio Quod Maxime, de Pontificiis Institutis Biblico et Orientali cum Athenaeo Gregoriano consociandi (30 Septembris 1928) [online], www.vatican.va [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Unione Romana Biblioteche Ecclesiastiche [online], www.urbe.it [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Vinea electa (die 7 Maii anno 1909) [online], www.vatican.va [dostęp 2021-01-28].
- ↑ Maurice Gilbert: Il Pontificio Istituto Biblico. Cento anni di storia (1909-2009). Roma: Pontificio Istituto Biblico, 2009, s. 39. ISBN 978-88-7653-641-0.
- ↑ Maurice Gilbert: Il Pontificio Istituto Biblico... s. 29.
- ↑ Maurice Gilbert: Il Pontificio Istituto Biblico.. s. 90.
- ↑ Augustin Bea: Pontificii Instituti Biblici de Urbe prima quinque lustra. 1909 – VII Maii – 1934. Roma: Pontificio Istituto Biblico, 1934, s. 12-13.
- ↑ Augustin Bea: Pontificii Instituti Biblici de Urbe.. s. 61.
- ↑ Maurice Gilbert: Il Pontificio Istituto Biblico. Cento anni di storia (1909-2009). Roma: Pontificio Istituto Biblico, 2009, s. 262. ISBN 978-88-7653-641-0.
- ↑ Maurice Gilbert, Il Pontificio Istituto Biblico.. s. 299.
- ↑ Maurice Gilbert, Il Pontificio Istituto Biblico... s. 52-53.
- ↑ Maurice Gilbert, Il Pontificio Istituto Biblico... s. 76.
- ↑ Maurice Gilbert, Il Pontificio Istituto Biblico... s. 146.
- ↑ Maurice Gilbert, Il Pontificio Istituto Biblico.. s. 245.
- ↑ Maurice Gilbert, Il Pontificio Istituto Biblico.. s. 283.
- ↑ Obecnie przechowywane w depozycie Biblioteki Watykańskiej zob. Guida ai fondi manoscritti, numismatici, a stampa della Biblioteca vaticana. Francesco D'Aiuto e Paolo Vian (red.). Città del Vaticano: Biblioteca Apostolica Vaticana, 2011, s. 497-498. ISBN 978-88-210-0884-9.
- ↑ ACNP – Italian Periodicals Catalogue [online], acnpsearch.unibo.it [dostęp 2019-12-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leopoldus Fonck: Primum quinquennium Pontificii Instituti Biblici. Romae: Sumptibus Pontificii Instituti Biblici, 1915.
- Augustin Bea: Pontificii Instituti Biblici de Urbe prima quinque lustra. 1909 – VII Maii – 1934. Roma: Pontificio Istituto Biblico, 1934.
- San Pio X. Promotore degli studi biblici, Fondatore del Pontificio Istituto Biblico. Direzione del Pontificio Istituto Biblico (red.). Roma: Pontificio Istituto Biblico, 1955.
- Maurice Gilbert: Il Pontificio Istituto Biblico. Cento anni di storia (1909-2009). Roma: Pontificio Istituto Biblico, 2009. ISBN 978-88-7653-641-0.
- Guida ai fondi manoscritti, numismatici, a stampa della Biblioteca vaticana. Francesco D'Aiuto e Paolo Vian (red.). Città del Vaticano: Biblioteca Apostolica Vaticana, 2011. ISBN 978-88-210-0884-9.