Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Moskwie (Basmannyj)

Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni

Церковь Введения во Храм Пресвятой Богородицы

7710032000
cerkiew parafialna cerkiew przedstawicielstwa Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Miejscowość	Moskwa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny / Mołdawski Kościół Prawosławny
Eparchia	moskiewska miejska
Wezwanie	Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
Wspomnienie liturgiczne	21 listopada/4 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1688 Data zakończenia budowy 1701 Data poświęcenia 1701 Data zamknięcia 1932 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1993
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 2 św. Longina Setnika Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy przystawiona
Położenie na mapie Moskwy Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
55°45′32,6″N 37°38′59,2″E
Strona internetowa

Cerkiew Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Basmannym, w strukturach dekanatu Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Przy cerkwi działa przedstawicielstwo Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Pierwsze informacje o cerkwi Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni położonej w miejscu obecnej pochodzą z XVII w. W latach 60. tegoż stulecia była to jedna z dwóch świątyń w miejscowej słobodzie, działała przy niej szkoła podstawowa ufundowana przez proboszcza cerkwi I. Fokina. Była to budowla drewniana, z drugim ołtarzem św. Longina Setnika.

Nową świątynię na miejscu starszej zbudowano w latach 1688–1701 w stylu baroku naryszkinowskiego. W 1698 wyświęcony został boczny ołtarz św. Longina, trzy lata później – ołtarz główny, wtedy też do wnętrza wstawiono barokowy ikonostas. Już po zakończeniu prac nad główną bryłą budynku do cerkwi dostawiono dzwonnicę. W 1851 ikonostas został pozłocony.

Cerkiew pozostała czynna do 1932, gdy została na polecenie władz radzieckich zamknięta i zaadaptowana na kwatery dla robotników budowlanych. W 1932 komitet obwodowy zdecydował o rozbiórce świątyni w celu wzniesienia na jej miejscu nowego domu mieszkalnego. Z cerkwi wyniesiono wówczas XVII-wieczne ikony z cyklu pasyjnego, przedstawiające modlitwę Chrystusa w Ogrójcu, Biczowanie, Chrystusa przed Piłatem, Chrystusa przed ludem, Koronowanie cierniem, Niesienie krzyża, Przybicie do krzyża, Ukrzyżowanie, Zdjęcie z krzyża, Złożenie do grobu, jak również XVIII-wieczne ikony świąteczne (Przemienienia Pańskiego, Zwiastowania, Spotkania Pańskiego, Chrztu Pańskiego, Wjazdu do Jerozolimy, Zmartwychwstania) i XVIII-wieczną kopię ikony Matki Bożej „Zmiękczenie Złych Serc”. Ostatni z wizerunków znalazł się w galerii urządzonej w Monasterze Nowodziewiczym, pozostałe – w Galerii Tretiakowskiej. Nie jest jasne, dlaczego od projektu rozbiórki cerkwi ostatecznie odstąpiono. Po II wojnie światowej w obiekcie mieściła się fabryka wyrobów elektrycznych, a następnie warsztaty konserwacji wyrobów metalowych. W latach 70. XX wieku budynek został odremontowany. W 1983 na dzwonnicy cerkiewnej ustawiono krzyż, ponownie ustawiono również kopułki nad bocznymi ołtarzami.

W 1993 obiekt został zwrócony Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu.

Rozporządzeniem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, od 1 września 2015 przy cerkwi działa przedstawicielstwo Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego. Honorowym proboszczem miejscowej parafii został metropolita kiszyniowski i całej Mołdawii Włodzimierz.