Charlotte Burbon-Parmeńska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charlotte Burbon-Parmeńska
Carlotta Maria Ferdinanda Teresa Anna Giuseppa Giovanna Luisa Vicenza Rosalia Burbon-Parmeńska, później Siostra Hiacynta
Ilustracja
Dzieci Ferdynanda I Parmeńskiego (Ludwik, Karolina, Maria Antonina i Charlotte)
Wizerunek herbu
Herb książąt Burbon-Parmeńskich
infantka hiszpańska, księżniczka Burbon-Parmeńska
Dane biograficzne
Dynastia

Burbon-Parmeńscy

Data i miejsce urodzenia

7 września 1777
Parma

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1813
Rzym

Ojciec

Ferdynand I Parmeński

Matka

Maria Amalia Habsburg

Rodzeństwo

Maria Antonina Burbon-Parmeńska, Karolina Burbon-Parmeńska, Ludwik I Parmeński, Filip Maria Burbon-Parmeński

Charlotte Burbon-Parmeńska, Carlotta Maria Ferdinanda Teresa Anna Giuseppa Giovanna Luisa Vicenza Rosalia[1][2], później Siostra Hiacynta (ur. 7 września 1777 w Parmie, zm. 5 kwietnia 1813 w Rzymie) – infantka hiszpańska, księżniczka Burbon-Parmeńska. Posiadała Order Królowej Marii Luizy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Papież Pius VII, obrońca prześladowanych katolików, 1805.

Córka Ferdynanda I Parmeńskiego[3], księcia Parmy i Marii Amalii Habsburg, arcyksiężniczki austriackiej, księżnej Parmy.

Burbon-Parmeńska dorastała razem z sześciorgiem rodzeństwa na dworze w Parmie. Troje z jej młodszego rodzeństwa zmarło w dzieciństwie.

Księżniczka Charlotte, w 1797, w wieku 20 lat wstąpiła do zakonu. Nowicjat spędziła w klasztorze dominikanów, w Parmie, gdzie przyjęła imię – Siostra Hiacynta – (wł. Giacinta). Później pod tym imieniem założyła swój klasztor w Colorno[2]. Ze względu na zmiany polityczne w Królestwie Włoch (1805–1814), w 1805 opuściła klasztor wraz z siostrami, który został zamknięty.

W 1805 uciekając wraz z mniszkami przed żołnierzami francuskimi, schroniła się w Rzymie. Będąc pod ochroną papieża, Piusa VII ukryła się w kościele świętych – Dominika i Sykstusa. Tam też umarła w 1813.

Dopiero po śmierci swojej matki przełożonej, w 1817 zakonnice z Colorno otrzymały pozwolenie na założenie nowego klasztoru[4].

Genealogia[1][edytuj | edytuj kod]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik Burbon
 
 
 
 
 
 
 
Filip V Hiszpański
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maria Teresa Hiszpańska
 
 
 
 
 
 
 
Filip I Parmeński
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Edward II Farnese
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Farnese
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Dorota Zofia Wittelsbach
 
 
 
 
 
 
 
Ferdynand I Parmeński
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik Burbon
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik XV
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Maria Adelajda Sabaudzka
 
 
 
 
 
 
 
Maria Ludwika Elżbieta Burbon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Stanisław Leszczyński
 
 
 
 
 
 
 
Maria Leszczyńska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Katarzyna Opalińska
 
 
 
 
 
 
 
Charlotte Burbon-Parmeńska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Karol V Leopold
 
 
 
 
 
 
 
Leopold I Józef
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora Habsburżanka
 
 
 
 
 
 
 
Franciszek I Lotaryński
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Filip I Burbon-Orleański
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Charlotta Orleańska
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Charlotta z Palatynatu
 
 
 
 
 
 
 
Maria Amalia Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Leopold I Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
Karol VI Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora Magdalena von Pfalz-Neuburg
 
 
 
 
 
 
 
Maria Teresa Habsburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwik Rudolf Brunswick-Lüneburg
 
 
 
 
 
 
 
Elżbieta Krystyna von Braunschweig-Wolfenbüttel
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Krystyna Luiza Oettingen
 
 
 
 
 
 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Charlotte von Bourbon-Parma b. 7 September 1777 d. 5 April 1813. de.rodovid.org. [dostęp 2013-10-21]. (niem.).
  2. a b VIII. Charlotte de Bourbon-Parme, princesse de Bourbon-Parme, infante d' Espagne, religieuse dominicaine sous le nom de sœur Giacinta au monastère des Saints-Dominique-et-Sixte à Parme, supérieure du couvent des Dominicaines à Rome. dynastie.capetienne.free.fr. [dostęp 2020-05-02]. (fr.).
  3. Militär-Schematismus des österreichischen Kaiserthums, str. 18. books.google.de, 1827. (niem.).
  4. Monastero di San Giuseppe Cremona. Ordine dei Predicatori Provincia San Domenico in Italia, domenicani.it., 2013-08-17

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]